Ondanks het nieuws dat we vrijdag te horen kregen, zijn we toch naar de Autumn Desert Trail in Appelscha gegaan. Het was een prachtige dag!
En Nick deed het heel goed!
Ik was samen met een vriendin die reed op een 25 jarige pony, Chap. Ik ken Chap al heel lang, heb in het verleden ook op hem gereden en eens een cross met hem gedaan. Leuke, lieve pony met pit! Hij wordt intussen wel dagje ouder, maar in zijn koppie nog lekker fris en fruitig. Hij wil dus nog erg graag! Maar om beide pony's niet te overvragen deden we het lekker kalm aan. Chap moest aan zijn hart denken En Nick aan zijn been.
Natuurlijk maakten we wel een paar keer sprintje over de zandvlakte, maar we hebben vooral veel gestapt. En wat duinen beklommen.
De pony's vonden het prachtig, die moesten we soms écht inhouden!
In het verleden heb ik vaak met James en Chap samen gereden. Zij waren dikke vriendjes. En stonden soms ook wel eens samen in de paddock, lekker te kroelen.
Nick en Chap kenden elkaar nog niet, maar ook dat ging super goed samen! De geschiedenis herhaalde zich, 2 dikke vriendjes.
Na de sprint over de vlakte had Nick wel een pauze nodig. Hij kneep ook wat met zijn buik, kwam het door de inspanning? Ik heb geen idee. Maar ik besloot het zadel er af te gooien om hem even wat ruimte te geven.
Terwijl ik pauze hield met Nick liepen we een bokker tegen het lijf. Koekeroekus.
Met z'n drieën maakten we nog een laatste sprintje.
En dat ging hard... Ik had nog nooit zo hard op Nick geraced zonder zadel. Heb er nog spierpijn van.
Chap op kop, en die ging zo hard...
Nick wilde natuurlijk niet achter blijven, dus die deed zijn best om bij te blijven. En ik deed mijn best om te blijven zitten.
Pfff, was wel blij dat we weer naar stap gingen.
Nou vooruit, nog één rustig kort galopje. Voor de foto. Maar wel eventjes apart, want samen waren ze gewoon niet te houden.
In overleg, waar gaan we heen?
Ondertussen helpt Nick de duinen kaal te houden.
Via een omweg, offroad en klimmend over de duinen zijn we terug gereden.
Daan ging ondertussen naar huis (hij had nog een concert die dag en moest solo zingen, dus kon dat niet skippen).
Van het klimmen hebben we (helaas) geen spectaculaire foto's. Dat moet volgend jaar dan maar.
Wel nog wat foto's vanaf mijn perspectief.
Het was echt een prachtige dag!
Nick heeft het goed vol gehouden. Hij had maandag wel spierpijn geloof ik. Want hij keek een beetje zuur en heeft de hele dag staan slapen.
Gisteren mocht hij met het miezerige weer in de weide, daar waar hij lekker los ging.
Ook vandaag was hij weer lekker alert en vrolijk. Ik denk dat de spierpijn langzaam weer weg trekt. Als ik naar mezelf kijk dan heeft dat nog wel even tijd nodig. Ik voel het nog.