Ik snap je gevoel. Ik worstel er ook enorm mee. Als ik bij het rijden het gevoel heb dat het echt tegen zijn goesting is, zakt mijn motivatie gelijk onder het vriespunt. Weet ook niet of ik na deze nog ga rijden. Hij wordt gelukkig wel bijna volledig gehuisvest zoals ik het wil. Altijd buiten op gras met schuilplekken en een vriendje. Daar geen issues. Vaak vindt hij de dingen die we doen erg leuk en dan heb ik er ook echt plezier van.
Wat mij steeds meer gaat tegenstaan is idd hoe ver mag je gaan? Is een tikje om hem scherp aan je been te krijgen wel ok?
Bij het grondwerk denk ik dat je niet duidelijk genoeg geweest bent waardoor zijn aandacht niet bij jou kwam. Heb daar dit weekend een heel mooie demo van gezien van Annemarie van der toorn met een IJslander die zich niet liet longeren. Bij Annemarie was het snel gedaan. Maar zij liet gewoon geen cm ongewenst gedrag toe. En bij juiste reactie gelijk druk eraf. En weet je, dat zag er echt goed uit. Paard legde zich er bij neer en liep netjes haar rondje.
Maar ik snap zeker je punt. Vraag me ook af of de hele paardensport nog wel iets is waar we ons willen achter zetten. Zoveel dieren altijd maar op stal, veel alleen, veel verzet bij rijden etc.
"I say the forces of this planet all were bound in this cat" (Zita Swoon)