Ben ik dan de enige die er een hekel aan heeft gefilmd te worden? Mijn moeder laat altijd expres mijn hoofd eraf, ik kijk nl altijd erg sjaggie, maar dat heb ik van mezelf (voor in de ring heb ik een kunstsmile) en soms denk ik nou heb ik hem zo gesloten, hij draaft bijna op de plaats, als ik dan de video terugkijk zie ik alleen dat ik hem er weer uitrijd, dus dat dat het stukje terugrijden geweest moet zijn.
Ik wil ook alles goed doen voor de film, zodat ik het thuis goed kan bekijken, maar dat werkt natuurlijk niet, veel te geforceerd. We filmen nu alleen nog tijdens de les, dan heb ik geen tijd om op de film te letten.
Het is zeker wel heel goed om terug te zien, maar soms erg confronterend.
Proefjes filmen vind ik wel leuk, en dan met je protocol voor de tv en kijken of jij ziet wat de jury zag.
Navragen is beter dan afvragen.