Bokt.nl

jazza schreef:

Met een glimlach heb ik je verhaal gelezen, ts. Ik hoor mijn moeder en zie mijn eigen pubertijd voor ogen; inmiddels 35 jaar geleden.
Mijn ouders werkten hard en hadden het financieel ronduit breed. Ik kreeg als enig kind alles wat mijn hartje begeerde. Er was een voorwaarde (die ik overigens nooit begrepen heb): als iemand anders wilde wat ik had, moest ik het afgeven.

Ze leven niet meer, maar tot op de dag van vandaag ben ik mijn ouders dankbaar dat ik onuitstaanbaar heb mogen puberen. Dat ze me de tijd hebben gegeven om zelf uit te zoeken wat en hoe ik het wilde in mijn leven. Ik mocht kind zijn, ik mocht dwars zijn, ik mocht op de bank liggen en gelukkig zijn wanneer het mij uitkwam.
Juist doordat die druk er niet was, ben ik (soms veel) later met plezier weer de dingen gaan doen die ik tijdens mijn puberjaren zo verafschuwde. De dingen die mijn ouders zo belangrijk vonden; want ze vertelden me wel wat ze ervan vonden, maar nooit met de dreiging 'anders pakken we het van je af' of 'dan mag je dit of dat niet meer'.

Totdat ik op kamers ging, had ik nog nooit zelfs maar de afwas gedaan. Een bijbaantje.. mijn vader moest er niet aan denken; als ik wilde werken voor wat geld, kon ik enveloppen steken voor zijn bedrijf. Nodig was dat niet, want als ik wat wilde hebben, pakte ik gewoon zijn portemonnee.
Toen de tijd kwam dat de zorgtaken omkeerden, heb ik met dezelfde liefde en zonder enige dwang voor hen gezorgd. Naar het voorbeeld dat zij mij zelf altijd gegeven hebben. En geloof me, als je ouder wordt en vermogens minder worden, raak je opnieuw in een soort van opstandige (puber)fase.

TS, blijf met je dochter in gesprek. Dat is het enige wat ik je wil meegeven.
Ben een rolmodel voor haar, laat door te zijn wie je zelf bent, aan haar zien hoe je wenst dat zij zich ontwikkeld.
Heb vertrouwen.