Ik heb eigenlijk hetzelfde gehad met Robin. Op t begin dat we hem kochten was t echt de ideale pony voor me. Kon er veel van leren, wilde eigenlijk alleen maar buitenritten maken en lekker bezig zijn met m. Hij stond toen op een weiland maar hij had het er helemaal niet naar z'n zin. Dus we zijn verhuisd naar een pensionstal, daar was ook een ponyclub en ik wilde wel graag les met m, want van alleen buitenrijden leer je natuurlijk niet echt veel. Maar het was dan ook verplicht om wedstrijdent e rijden bijd e ponyclub, ach, leek me ook wel leuk! De eerste wedstrijd was er en ik vondt super dus ben fanatiek wedstrijden met m gaan rijden, elke wedstrijd dat ik maar kon deed ik mee. De eerste 4 wedstrijden waren nog leuk, wel 4 x ergens laatste ofzo, maar ach ik had er plezier in, t ging me neit om de punten.. Maar ik bleef maar slecht presteren en toen was ik t zat.. Robin was altijd super fanatiek met losrijden maar zodra ik de ring in kon was ie doodmoe! Het stomme was dat ik altijd toch nog een net proefje reed, maar vreemd genoeg alle jury's die ik gehad hadden gingen meer op uiterlijk af, zelfs als de pony van een meisje van onze ponyclub bokkend door de ring ging en ik mn proefje netjes reed, werd ik bijv. 18e en zij 6e.. Ik werd er dood en dood ziek van! Ik wilde steeds meer van Robin, hij deed t allemaal braaf, maar door andere was het gewoon van zn gezicht af te lezen dat t allemaal te veel werd. Tja, ik wilde zo graag dat ik daar niet bij na dacht.. Totdat mn staleigenaar tegen mn vader zei dat t zo niet langer kon, ik vroeg veelste veel van m. Ik voerde m ondertussen al kílo's haver bij, maar nog was ie sloom.. Daar voel ik me allemaal nu zo schuldig om.. Het deed me héél veel verdriet, maar dan ook héél veel toen mn vader zei dat de staleigenaar dat gezegd had.. Robin was MIJN pony en hij mocht niet weg!! Ik zei toen zelfs nog dat ik wel 1 x in de week een buitenritje wilde maken, maar Robin ging niet weg!! Maar ik wist zelf ook wel dat ik dat niet voldoende vond, ik wilde wedstrijden rijden en fanatiek dressuren... Tja, toen kwam ik er toch achter dat t toch beter was als we m zouden verkopen.. En dat hebben we gedaan.
Het is niet precies hetzelfde, maar wel een beetje.. we willen allebei anders dan dat onze ponys kunnen..
Ik denk dus ook dat voor jou de beste beslissing is om Sya te verkopen...
Sterkte ermee en ik hoop dat je de goede beslissing maakt. Je oude trouwe pony verkopen is neit niks...
Sterkte meis!