Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-06-02 02:05

Ik ben zo... ik weet het niet

Geplaatst door de TopicStarter : 15-06-02 02:05

Tot voor 2 maanden had ik samen met mijn zus een paard, een heel lief, super betrouwbare merrie van 10 jaar. Ik heb haar ongeveer 5,5 jaar met mijn zus gedeeld. In april heb ik zelf een nieuw paard gekocht, en mijn merrie aan mijn zus verkocht. Vanavond, 14 juni 2002 is ze gestorven aan koliek. Ik voel me nu zo klote, dat kan ik geen mens vertellen. Morgen moet ik naar stal voor mijn eigen paard, maar ik heb nu het idee dat ik het niet kan. Ik ben zo boos op de stallingshouder die zo lakoniek heeft gereageerd toen ze verging van de pijn. Ik zeg niet dat het anders afgelopen was als hij eerder gereageerd had, maar ik weet niet wat ik met mijn hevige gevoelens aanmoet. Voor mijn gevoel was ze toch nog een heel klein beetje van mij. Ik wil morgen die lege stal helemaal niet zien. Mijn zus had zich net opgegeven om wedstrijden met haar te gaan rijden. Dat had ze prima gedaan, zo'n koel paard. Het is toch te gek dat het niet zo heeft mogen zijn!!!

**Geplaatst**: 15-06-02 10:36

Geplaatst: 15-06-02 10:36

Ontzettend rot voor jou zowel als je zus, dat het paard overleden is...
Misschien helpt het ietsje door gewoon heel open met je zus er over te praten, precies zoals je voelt aan haar uitleggen.
Zij is degene die jou begrijpt denk ik, en jij bent degene die haar begrijpt.

Denk maar niet meer aan die stalhouder: sommige mensen... Wees blij dat jij in ieder geval wel bezorgd genoeg bent wanneer je paard ziek is of wat heeft!
Op dit moment kunnen jij en je zus vast goed met elkaar praten.
Eventueel samen, tegelijkertijd, naar de stal gaan helpt misschien ook, of een vriendin meenemen die jullie paard goed kende.
Die kan je misschien ook helpen wanneer je ff erover wil praten of het moeilijk hebt...

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 18-06-02 09:00

Geplaatst: 18-06-02 09:00

Hai Melodica,

Heeft Jara iets gehad aan de uitleg van de stalhouder ?
Is alles een beetje tot rust gekomen, zowel bij jou als bij jou zus ?
Ik begrijp namelijk je woede en je weet, mensen kletsen erg veel, er worden dingen verdraaid, en je neemt aan dat.....
Maar na de uitleg van de stalhouder naar jou toe, en de uitleg naar je zus, is dat" ik ben zo.....ik weet het niet ....." gevoel al een beetje gezakt ?

**Geplaatst**: 18-06-02 09:16

Geplaatst: 18-06-02 09:16

De stalhouder is altijd een paardenman geweest. Hij heeft er niet alleen paarden bijgekregen op stal, maar ook de mensen achter de paarden. Er vallen weer nieuwe dingen voor hem om te leren. Dat beseft hij zelf ook wel.

**Geplaatst**: 18-06-02 09:18

Geplaatst: 18-06-02 09:18

Het is erg.
Sterkte ermee!
Als ik het goed begrijp ben jij de zus van Jara?

**Geplaatst**: 18-06-02 09:26

Geplaatst: 18-06-02 09:26

Melodica is inderdaad de zus van Jara. Ze hadden Christy eerst inderdaad samen en nog maar enkele maanden was Christy alleen van Jara. Het was voor Melodica dus ook heel tragisch.

**Geplaatst**: 18-06-02 12:26

Geplaatst: 18-06-02 12:26

bah ik heb het hele verhaal van desiree al gelezen maar waar is de stalhouder laks in geweest dan?hebben jullie nog met de veearts gepraat waarom hij jullie niet meteen had doorgestuurd?

via deze weg veel sterkte voor jou en je zus Lovers

**Geplaatst**: 18-06-02 12:30

Geplaatst: 18-06-02 12:30

De stalhouder zou de veearts meteen hebben moeten bellen en niet moeten wachten op Jara. We hebben nu met hem op stal afgesproken dat hij in het vervolg in geval van koliek toch meteen de veearts erbij willen hebben. We durven immers anders de nacht niet in te gaan, en als de veearts toch moet komen, is nu beter dan later.

**Geplaatst**: 18-06-02 15:39

Geplaatst: 18-06-02 15:39

Ik was erg onder de indruk van het verhaal van Christy. Heel veel sterkte voor jullie allemaal gewenst!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-06-02 15:22

Geplaatst door de TopicStarter : 19-06-02 15:22

Er zijn nu weer een paar dagen overheen gegaan, waarin veel dingen een plaats gekregen hebben door veel te praten. Het heeft zo moeten zijn, er is geen schuldige, hoe machteloos dat ook voelt. Ook goede dingen zijn er uit gekomen, hoe bitter het feit natuurlijk blijft. Men leeft op een geweldige manier mee met mijn zus, en daarnaast doet men ook de moeite om uit het gebeuren iets te leren. Voor de rest zal toch de tijd langzaam de scherpe kantjes eraf moeten halen bij mijn zus. Wat blijft is natuurlijk toch 5.5 jaren van veel plezier en genot. Dat is er en zal er ook altijd zijn.