Na het lezen van het onderstaande stuk, (uit in de strengen van 20 maart 2000) raakte ik zo van onder de indruk, dat ik het rijden helemaal weer zag zitten op Raldi. Maar het mocht niet zo wezen dat ik op Raldi mocht rijden. eerst het stukje maar lezen:
Of ANky maar even een handtekening wil zetten. achterop een t shirt, op een cap, op een foto. een radiointerview wil doen. haar kledinglijn nog even wil promoten voor de buitenlandse pers. voor de engelse televisie wil verschijnen en voor de NOS televisie. En een interview wil geven, liefs exclusief. En nog een. Of ze haar nieuwe muziek ban wil luisteren. NU! HEt is pas iets na 21.00 uur, ze heeft nog een half uur voordat ze Joker moet gaan rijden. NOg eten? Dan maar niet!
"dit is indoor Brabant, je weet toe hoe Indoor Brabant werkt voor jou" zei SJef kortaf.
Indoor Brabant is pas een dag aan de gang en ANky heeft al twee dagen in 1 gepropt.
De volgende dag lukt het niet erg met het oefenen met Bonfire met de nieuwe muziek. ANky is haar gevoel voor timing wijt, weet het niet meer. De tribune zit afgeladen vol omnaar de oefende dressuurruiters te kijken. En dat terwijl er in de andere hal een internationale 140 m-rubriek aan de gang is. Van Anky wordt er geen pas gemist. Daarna met Bonfire opdraven voor de veterinaire keuring. Vervolgens de hele middag om de haverklap zelf opdraven voor het Rabobank Talenten plan. Aan het eind geeft ze nog een show. San Junior voorbereiden voor de lichte tour. een praatje hier en daar, een paar handtekeningen.
ANky heeft migraine. ze trekt zich terug in de vrachtwagen, met stevige hoofdpijn pillen. een vertrouwd middel omtot zichzelf te komen. ze probeert even te slapen.
daar komt jouw volvo anky, hebben ze in de stal gezegd toen bij de opbouw de auto binnenkwam. Net alsof dat vanzelf sprekend is. Of het vanzelf gaat. of een overwinning niet elke keer weer opnieuw verdiend moet worden. ze ervaart steeds meer druk. steeds meer verplichtingen. en steeds meer mensen om haar heen die nuwel eens iemand anders zouden willen zien winnen.
opnieuw beluistert anky haar nieuwe muziekband. eindeloos opnieuw loopt de lijnen van haar proef. net zolang dat de migraine iets zakt. en haar zekerheid terugkeert. ze herkent de nuances weer. De nuances van de muziek die iets beloven. die elke pas aangeven elke verandering. dan rijdt ze 's middags met Gestion bonfire naar binnen. ze staat op scherp. bonfire staat op scherp. dit paard geeft meer dan hij eigenlijks kan. dit is bonfire. welke problemen had je onderweg zal er later aan haar worden gevraagd. geen, zegt ze. dit is anky. dit is het ultime paar. dat de geschiedenis in zal gaan als volmaaktste voorbeeld van de relatie tussen mens en paard die er ooit bestaan heeft. daarom krijg je een dichtgeknepen keel en tranen in je ogen als je hen ziet rijden. volmaakt bestaat. bij anky en bonfire.
na het lezen van het bovenstaande stukje besloot ik weer fanatiek aan de gang te gaan met raldi. de laatste tijd was ik een beetje depri, en zag het 'raldi' gebeuren niet zo zitten. Raldi is zo anders.
ik ging gisteravond naar rallebal toe. Hennie (de eigenaar) was met raldi aan het lopen in de bak. Ik vond het vreemd. Ik liep dus nog hard nahijgend van het skaten en nog met m'n walkman op de manege binnen.
"KIm, ben je doof ofzo?"
ja, af en toe..
"raldi heeft een ernsitge vrom van koliek, veearts komt zo.
Grond trok onder mijn voeten vandaan, bloed steeg naar m'n kop, en de wereld draaide om me heen. het zou toch niet weer gebeuren...
veearts kwam, ja ernstige vorm van koliek. om de 2 uur spuiten.
die nacht ik samen met Hennie en nog 1 van het bestuur in de kantine zitten waken.
Wat bleek nou waarom ze koliek had. momenteel hebben we slechte kwaliteit hooi. we kunnen nietbeter krijgen vanwege die MKZ. geen enkel boer wil ons op het erf hebben. de paarden eten het niet en gaan met lege maag het land in en daar vreten ze zich te barsten, zodat ze 's avonds ook niet zoveel hoeven te hebben.
raldi heeft een zwakke maag en we hebben het langzaam opgebouwd.
komt het nou dat danielle en ik nooit meer rijden? komt het door mij dat ze vergaat van de buikpijn? goedsamme, alsjeblieft niet weer!
de hele nacht ik opgebleven. ben nou net thuis. ben nou een dwijl. ik ga zo naar bed, of ik kan slapen weet ik niet. vannacht moeten we weer waken.
wat heb ik dat beest aangedaan.