Bokt.nl

**Geplaatst:** 10-03-02 13:56

Geplaatst: 10-03-02 13:56

Ik weet precies hoe je je nu voelt! Zelf heb ik ook een manege gereden, waar 11 lespony's stonden (niet zoveel dus, maar het waren leuke pony's waar ik een goede band mee had). Met een daarvan had ik een hele goede band: Skippy, ik heb 4 jaar op haar gereden en uitgerekend op haar verjaardag kreeg ik te horen dat de manegelessen stopte (ik zat daar minstens 3x per week) en hielp ook altijd met de lessen (ernaast lopen in de beginnerslessen, kreeg ik echt een goede conditie van!) En kreeg ik natuurlijk ook het horen dat ALLE lespony's verkocht werden. Ze wilde Skippy aan mij verkopen, maar ja, zo rijk zijn we ook weer niet en ze kostte 3000 gulden...konden we dus niet betalen! Eén voor één zag ik ze alle 11 weggaan. Natuurlijk had ik bij de een niet zoveel verdriet als bij de ander, maar toch wist ik dat ik ze ging missen! Bij Skippy vond ik het natuurlijk helemaal erg, ik heb alles bij elkaaar lopen janken daar en schreeuwen... gelukkig heb ik nog heel goed contact met de nieuwe eigenaren en ga ik haar af en toe nog opzoeken.

Maar toen:
Ze vroegen of dat ik daar wilde blijven werken, want ze gingen er een stoeterij- en springstal van maken. Dus ik wilde daar wel blijven, ik kreeg een "eigen" verzorgpaard: Tinne. Een heel lief paard, maar ze had spat (=een soort artrose) en ze mocht niet meer springen van de dierenarts en stond daarom ook in de verkoop...maar niemand wilde een paard hebben met spat (die kunnen dan van de ene op de andere dag kreupel worden en dan moeten ze afgemaakt worden als het aan de spat ligt, heb ik gehoord). Dus een jaar lang heb ik op haar gereden, het ging toen ook hartstikke goed. Maar net aan het begin van mijn zomervakantie kwamen er mensen vanuit Zweden naar haar kijken en hebben haar meegenomen, zonder dat ik afscheid heb kunnen nemen.

Ze hebben me toen gelijk een nieuw verzorgpaard gegeven, omdat ze dachten dat dat de pijn een beetje zou verzachten (is dus echt niet!). Maar Oginia werd na 3 maanden ook alweer verkocht, dus toen had ik verdriet van Skippy én Tinne én Oginia...

Je kunt eigenlijk nix doen om het verdriet eerder te kunnen laten stoppen, je moet gewoon net zo lang blijven janken totdat er gewoon nix meer uitkomt, misschien heb je foto's van haar die je uit kunt laten vergroten, zodat je daar altijd naartoe kunt kijken. Het is ook heel fijn als je steun kunt krijgen van vriendinnen. Heel veel sterkte in ieder geval met het verwerken van je verdriet!

xxxSanne

[ITP] Laatste eerbetoon aan Ivanka

**Geplaatst:** 12-03-02 20:44

Geplaatst: 12-03-02 20:44

Hier ben ik nog maar weer eens een keer! Je moet het echt op je eigen manier verwerken (wel met behulp van anderen als die je willen helpen). Veel mensen denken dat paarden alleen "maar" beesten zijn, die nix voor je kunnen betekenen. Maar dat is dus echt NIET zo, paarden kunnen juist je beste vrienden/vriendinnen worden, dat maakt het juist ook zo moeilijk als ze weg/dood gaan! Veel mensen denken ook dat je ze snel weer vergeten bent, maar dat is natuurlijk ook niet zo... je moet er gewoon de tijd voor nemen om het allemaal te verwerken...

[ITP] Laatste eerbetoon aan Ivanka

**Geplaatst:** 13-03-02 16:44

Geplaatst: 13-03-02 16:44

Anna-Jelly schreef:
Het is inmiddels 2 jaar geleden maar mijn verdriet is nog steeds even groot als mijn liefde voor haar.....

Dit vind ik echt heel mooi gezegd. Knipoog

Gewoon precies hoe het ECHT is! Sorry, dat moest er even uit.

[ITP] Laatste eerbetoon aan Ivanka

Bokt.nl

Wie is er ook zijn liefje kwijt??????

Wie is er online