paarden...

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Dit onderwerp is gesloten, je kan geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen.Onderwerp gesloten
 
 
Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 10:03

Omdat ik te lui ben om het verhaal nog een keer te schrijvenheb ik het ff uit een andere topic gehaadld Lachen Enjoy
Lang verhaal maar ik zal het toch eens allemaal vertellen. Alvast bedank voor het lezen.

In november 1998 ben ik gestopt met rijdenin Mierlo. De voorwaarde van mij ouders voor een eigen paard was wel dat hij/zij hier in Einhoven kwam te staan ivm de reistijd.
Ik heb toen gekozen voor manege van der Pol. We zijn daar naartoe gegegaan en samen met hem opzoek gegeaan naar een pony voor mij.

In december 1998 had hij een paardje gevonden. Het was een grote (nog wel een e pony) schimmel gevonden. Het was een merrie en ze heten Inezca. Ik heb ongveer een week op haar proef gereden toen ik zeker wist dat dit niet een paardje was wat ik zou hebben. Op stal chagerijnig onder het rijden redelijk braaf maar 100x te sterk voor mij. Ik heb toen besloten om verder te kijken.

In Februari (dus alweer een tijdje later) waren er drie nieuwe pony's 'binnengekomen' Het paard dat het meest geschikt was was Bob. Bob was zo zeiden ze een lieve pony. Goed geschikt als een eerste pony een jaartje of 7. [img]../upload/3/bob.jpg[/img]

Dit is dus Bob. Nou de tijd daarna vind ik nog steeds moeilijk om over te praten. Bob was geen 7 maar net 3. Een tijdje daarna heb ik de oude eigenaar gesproken. Ze had bob om er wedstijden mee te gaan rijden. Ze kreeg priveles enz maar hij was gewoon niet te vertrouwen. Asl ie 'braaf' was was hij erg rustig enz maar hij kon zomaar ineens veranderen. Ze heeft daarom besloten hem te verkopen. Ik werd steeds banger van Bob. Na een gesprek met de manege eigenaar zei deze dat Bob te veel energie had. Hij heeft toen met mijn ouder overlegd (als ik dit zo terug denk begrijp ik nog steeds niet hoe ver ik toen was dat ik alles aannam) en Bob ging in de les lopen. Dat hielp niets.
Soms kwam ik aan en ze wisten dat ik ging rijden en dan reed Bob gewoon in mijn les mee.
Hij werd ook ineens op zondag ingezet op een puzzelrit van 4uur dat alles zonder mijn toestemming. Ik heb mij nooit thuisgevoelt op die manege. Ik werd terug getrokken en durfde nix aan men ouders te zeggen.

Steeds minder mensen wilde op Bob rijden in de les. Hj heeft in de periode dat hij daar heeft gestaan regelmatig iemand flink gebeten. Toen hebben ze er op een gegeven moment een beginner opgezet Bob ging te dichtop die ander pony lopen en kreeg een flinke trap. Gevolg een diepe snee (dat later een litteken bleef) en kreupel. Heb hierover nooit excuses gehoord. Door het vele lopen werd Bob steeds magerder. Hij mocht niet op de wei want die was alleen voor de manege en mensen die ze mochten (echt waar)Als voer kreeg hij twee keer 3/4 bix en 1 keer 1zemelen. Dat si natuurlijk nix voor een grote e pony die soms wel 3 uur per dag moets

In Juni 2000 (het was zo'n opluchting voor mij, ik zat trillend op mijn paard in de stal moest ik zo oppassen dat hij niet eens flink beet) kwam bob te koop te staan. en dat duurde en dat duurde en hij kon niemand vinden voor Bob.

Mijn beste vriendin had zelf een pony die in Mierlo stond (waar ik ook eerst reed) haar moeder en iemand anders zijn toen naar Bob komen kijken. En hebben toen mijn ouder duidelijk gemaakt dat dit echt niet meer kon. Een paar dagen later stond Bob in Mierlo. Na de zomervakantie zou ik de lessen gaan rijden. Ik was nog steed doodsbang. Maar Bob zag er al wel stukken beter uit. De les begon en tja Bob begon ook. Kinderen in paniek dus besloot Ditte dat ik maar moest afstappen ze zou hem na de les longeren en dan kon ik weer der op.

Nog een probleem van Bob was dat hij de baas was. Dus Ditte longeren. Bob heeft haar alle kanten van de bak laten zien. Hij deed gewoon waar hij zelf zin in had. Toen Ditte het allemaal gezien had hebben we overlegd. Ik wou niet bob het liefst zo snel mogelijk kwijt. Dat is ook gebeurd en toen is ze voor mij opzoek gegaan naar een nieuw paard. Ditte haalt haar paarden bijna allemaal bij dezelfde persoon.
En daar kwamen ze toen ook Menno tegen. Die hebben ze toen naar Mierlo gehaald. En ik heb hem toen ongeveer andere halve week op proef gehad. Het was liefde op het eerste gezicht . Ik weet nog dat we donderdag werden gebeld dat hij er was. Hij was woensdag al aangekomen maar ditte haar eerst josien (stalhulp) hem laten rijden. Ze wou zeker weten dat deze pony 100% te vertrouwen was zodat hij mij weer vertrouwen terug kon geven. Donderdag na school zijn we er dus meteen naar toe gegaan.

Hij was schuw bij zijn hoofd maar niet bang. Hij was vierkant beslagen maar ze hoeven waren veel te lang 1 hoefijzer was hij al kwijt en de rest hing er nog amper aan. En hij was zo vies. Hij plakte aan alle kanten Hij was lief in stal enz.

Vrijdag heb ik voor het eerst op hem gereden. Hij kon er weinig. Of je nu met 1 of 2 benen dreef, hij ging gewoon harder. Stelling en buiging en galopperen waren een ramp. Conditie had hij al helemaal niet (galopperen gaat naar heeeel lang oefenen super en de rest begint te komen. Hij is gewoon zo koppig) De dierenarts heeft hem goedgekeurd en toen was Menno van mij
Een foto van Menno toen ik hem ongeveer 1 maand had. Hij zag er al beter uit dan toen ik hem net kreeg: [img]../upload/3/samen.jpg[/img]

Op deze foto zie je er weinig van. als ik er eentje kan vinden waar hij helemaal opstaat zal ik die er bij zetten.

En Menno nu: [img]../upload/3/hoofd5.jpg[/img]

[img]../upload/3/helemaal.jpg[/img]

De manege in Einhoven is een nachtmerrie voor mij geweest. Wat daar gebeurd is heeft gevolgen voor mij en voor Bob gehad. Als zoiets hier in Mierlo was gebeurd had ik al lang ingegrepen. Laten we het zo zeggen het was niet eens gebeurd. Gelukkig heb ik nu een super pony en ben ik nog steeds elke dag gelukkig met hem.




_________________
always and forever you and me that's the way our life should be

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Iris op 2001-04-26 11:05 ]</font>


Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 12:01

Sanderijn:
Ja het gaf me een fijn gevoel om het allemaal een keer op een rijtje te zetten. alles weer eens voor de geest tehalen en te bedenken hoe het allemaal zo ver is gekomen. Een groot deel van mijn angst is nu weg en dat komt vooral door Menno. Hoe zeker ik me nu ook voel diep in me zit nog steeds angst. Angst om naar buiten te gaan en angst om op vreemde paarden te stappen. Dan kom je je zelf weer tegen en dan weet je dat je nog niet alles bent vergeten.

Ja je mag zeker vragen waar Bob naar toe is alleen kan ik je daar geen antwoord op geven. Bob is dus naar Mierlo toegegegaan en is daar toen naar de handelaar waar de manege eigelijk al zijn paarden naar toe bracht, weggebracht. Dat was zeker op dat moment het beste, ook voor mij. Eindelijk de opluchting dat de 'nachtmerrie' voorbij was. Tegenwoordig denk ik heel af en toe aan Bob en vraag ik me af waar hij nu zou zijn. Maar spijt heb ik er niet van.

Lisette, Bob was zeker sloom maar niet berekenbaar. hij had periodes waarin hij te vertouwen was en waaroor ik mijn vertouwen weer terug kreeg. Maar keer op keer kwam het zo ver dat hij ervoor zorgde dat er nix mee van overbleef. Bob was een jonge pony. Ik wou nadrukkelijk geen jongen pony en al helemaal geen die graag de baas was. Maar het belangrijkste van alles was ook nog eens de plek waar ik stond. Had ik Bob via Mierlo gekregen en had hij daar ook gestaan dan was het allemaal heel anders gelopen. Zo als ik was op het moment dat ik Bob kreeg zo had ik hem makelijk aangekund en waren en ook geen problemen gekomen.
Bert zou eerst inderdaad Bob verkopen. Maar ja hij kwam de pony niet kwijt want zoveel was hij niet waard. Dat klopt dan niet als hij zelf beweerde dat het zo'n super pony was enz maar dat hij dat tegen zei dat hij die pony niet verkocht kreeg. En je hebt helemaal gelijk als he zegt dat ik er met de juiste begeleiding was uitgekomen. Nou ja ik was natuurlijk wel al erg diep gezakt. Maar met de juiste begeleiding was dit nooit gebeurd en daar ben ik wel heel zeker van.
Ik heb zelf ook nog op willem gereden en die vertrouwde ik meer dan Bob. Dat wil niet zeggen dat ik zeg dat Willen betrouwbaar was. Maar als het vertouwen was weg en daar is eigelijk maar een rede voor en dat is niet Bob maar dat is Bert en de manege. Ik heb de eerste tijd op Bob ook fijn gereden maar toen kwamen er wat probleempje waar ik zelf niet uitkwam maar die ik wel zelf moest oplossen. Bob was niet alleen het probleem voor een gedeelte wel maar dat kwam dan ook nog eens door de leeftijd die hij had. Net drie erg bazig. Tjsa en dat kreeg ik pas na twee maanden te horen.....

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.

Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 14:22

Ja ik ben weer helemaal gelukkig. Ik heb een super pony die toch qua karakter sowieso veel liever is. We zijn echte maatjes geworden. Ook ben ik weer terug op de manege waar ik het naar mijn zin heb. Vind het kei leuk om naar de manege te gaan (in eih gign ik met zoveel tegezin) Ben er hele dag, mest mee uit en geef ook les. Ik heb een groot deel van het 'verleden' achter mij gezte maar je wost er toch nog wel eens mee geconfronteerd

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.

Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 14:40

Ja, Menno is ook erg rustig en betrouwbaar daar heb ik heel erg veel mazzel mee.

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.

Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 17:47

Danke je wel Sanderijn voor je lieve reactie.
Ik probeer nu ook af en toe op een ander paard te rijden. En dan ook door te bijten. Maar soms is het zo moeilijk dan probeer ik door te zetten maar dan komt de angst opzetten zonder dat ik dat wil. Wat ik al zei in mijn hoofd is er geen angst maar zonder er besef van te hebben zitten en nog veel angst diep van binnen.
Als er paniek is in de les (een eng geluid bv en een groot deel van de paarden begint door de bak te rennen) zit ik misschien nog wel het meest te panieken terwijl de mijne meestal de enige is die als een 'sul' (maar wel een hele lieve Lachen ) staat te kijken en zich volgens mij afvraagd waar die andere paarden zich zo druk om maken.
Dat heeft me al heel veel geholpen maar nog steeds schrik ik als er iets gebeurd en houd Menno meteen in terwijl ik 100%zeker weet dat hij niet mee gaat rennen en dat ik hem dan niet meer stil zou kunnen zetten. Maar zonder Menno had ik nooit bereikt waar ik nu al allemaal overeen ben.

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.


Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 19:03

Alweer bedankt voor je positieven woorden.

Het tegen jezelf zeggen help wel maar ik krijg dan vaak last van een tweede 'stemmetje' dat paniek aan het veroorzaken is. Terwijl de oude Iris diep in mij (die alles durfde en nergens bang voor was) weet dat er nix aan de hand is en dat ik gewoon moet doorrijden.

Ik weet dat het niet aan het paard ligt maar aan mij. Maar door Menno heb ik ook veel vertrouwen terug gekregen. Als er eens iets engs was liep hij gewoon door, hoe erg ik ook zat te panieken dat geeft/gaf me heel veel steun. En helpt me om steeds iets minder schrik te houden.

"Je zegt je hoeft niets en alles mag". Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik laat me nergens toe dwingen als ik me onzeker voel dan doe ik het niet. Ik stap er pas op als ik zoiets heb van het gaat allemaal lukken en ik kan het aan. Is dat niet het geval dan kunnen nog 100 mensen zeggen je rijdt zo goed enz enz maar ik bepaal voor mij zelf wanneer ik het een goed moment vind.

Nogmaals bedankt voor je steun en je opbeurende woorden.

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.

Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 19:42

Ja elke stap is er een. Al merk je er zo erg weinig van. Maar als je dan eens terug kijkt naar een half jaar geleden ofzo dan zie ik dat er veel is veranderd. En dat is ook de aanmoedeging om door te gaan. Zit nu heel erg met mijn buitenrit angst. die is eigelijk het grootste van alles. En ben er nog niet uitgekomen hoe ik daar overheen moet komen Lachen

Als je ooit een keer zou langs willen komen ben je van harte welkom en mag je zeker een ritje op Menno maken.

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.

Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 19:52

Weet waaraan je begint Lachen
Zou ik erg leuk vinden je bent van harte welkom!

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.

Iris

Berichten: 2048
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-04-01 20:11

Haha geduld zal je nodig hebben Lachen
Hebben we meteen een miniboktmeeting. Lachen Laat maar weten wanneer je tijd hebt en ik pas me wel aan.

Ik heb mijn verstand niet verloren. Ik heb het zelf weggegeven ~~~ Quote R.W.


Dit onderwerp is gesloten, je kan geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen.Onderwerp gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: 2IJsjes, fro, schumiegirl, Vagabondo en 36 bezoekers