Gipsy is er echt een flinke poos tussen uit geweest, om allerlei redenen en blessures is ze zeker 2 jaar niet echt aan het werk geweest. Wel gereden natuurlijk, ook wel wat aan dressuur gedaan, maar dat was een beetje halfbakken allemaal, het wou niet echt en ik had er ook niet echt zin in, ook omdat zij nog niet echt lekker in haar lijf zat. Vooral veel buitengereden eigenlijk.
Nu sinds 2 maanden ofzo weer echt lekker bezig, fanatiek aan het lessen, er zat absoluut een stijgende lijn in en ik was ook erg tevreden maar het oude gevoel was er nog lang niet. Ligt niet alleen aan haar, ik ben ook achteruit gegaan in die tijd.
Maar vandaag viel het kwartje ineens!!! En toen bleek dat de basis waar ik ooit zo hard aan gewerkt heb (voordat ze kreupel werd
) er nog vrijwel helemaal in zat!!! Of anders gezegd: ik kon het er (weer) uit rijden. Vandaag geen stijgende lijn, maar een verticale lijn 
Schouderbinnenwaarts, wijken, ze heeft het 2 jaar niet gedaan en ze pakte het zo weer op! Verzamelen, verruimen, buigen naar links, buigen naar rechts, geen enkel punt, doen we even. Ik zat echt met een enorme smile op m'n paard en die schat deed het geweldig
Zelfs de grootste dressuurmuts van stal die de lat echt enorm hoog legt gaf een complimentje, ("die merrie begint lekker te sjouwen joh!") daar doe ik het niet voor, maar het is wel leuk!Ik ben voorbereid op een terugslag, maar ik hoop echt zo dat ze nu zo blijft en dat we eindelijk eens echt ergens naar toe kunnen werken!!!
)