Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-04 17:26

Ik mis het...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-04 17:26

Vanaf mijn 8e tot mijn 15e heb ik gelesd. Altijd al was ik met paarden bezig, ook buiten de lessen om. Toen ik 12 was had ik elke zaterdag een leuke pony om te verzorgen, heerlijk: de hele dag tuttelen tot het baasje kwam, stukje rijden en daarna mocht ik weer heerlijk verder klooien. Helaas ging hij naar een andere stal, en op dat moment stopte ik ook met lessen. Ik moest naar de paarden, en dan zou ik doordeweeks 's avonds moeten gaan rijden, wat niet ging met school. Ook vond ik zelf dat ik qua lessen wel genoeg geleerd had. Ik had naar de L gekund met wedstrijden, maar omdat ik niet van wedstrijden hield, stopte ik maar met lessen.

Een jaar deed ik heel weinig met paarden. Ik miste het wel, maar had het erg druk met school. 3x heb ik met 2 vriendinnen een pony gehuurd voor een dagje, maar verder niets. 1 van die vriendinnen kocht vorig jaar april een jonge haflinger. Ik mocht hem verzorgen. Úren bracht ik met dat beestje door. Hij was dwars, onervaren en eigenlijk helemaal geen leuke pony. Maar ik was gek op hem, en zag het als een uitdaging om hem iets te leren.

Na een maand intensief met hem bezig zijn merkte ik dat het beter ging. Hij kreeg meer respect voor mij (als je het zo kunt noemen). Ik was consequent in wat wel en niet mocht, en dat wist ie. Sinds die tijd ging het alleen maar beter. Alleen tussen hem en zn baasje niet. Zij had slechts 2jaar rijervaring, wist in het begin niet eens meer hoe ze op moest zadelen. Op een dag kreeg ik het verwijt naar mn hoofd "dat ik het alleen maar om het rijden deed". Ik heb gigantische ruzie gehad, was helemaal overstuur, omdat het gewoon niet eerlijk was. Ik was er altijd voor haar paardje, als ze ziek was ging ik nog wel even door weer en wind terwijl ik moest leren voor mn toetsen, en ik van mn ouders niet mocht. Ik kocht spullen voor hem, omdat zij er te gierig voor was, en hij ze hard nodig had. Uiteindelijk heb ik besloten te stoppen met hem. Behalve het gedoe van verzorgen speelde er nog veel meer mee wat zij me geflikt had, onze vriendschap bleek al 2,5 jaar één en al leugen te zijn. Maar het deed me onwijs veel zeer om hem achter te laten. M'n maatje, in zo'n korte tijd...

Nog geen maand later hoorde ik van een stalgenoot dat mn 'vriendin' hem nooit meer reed. Hij bokte haar er al af voordat ze erop zat, liet zich niet meer uit de wei halen. Een maand later was hij verkocht...

Ik ben nog zeker een jaar naar hem op zoek geweest, maar heb het nu opgegeven. Sommige mensen reageren heel banketstaaf: ach, je hebt hem maar 4 maanden verzorgd. Maar er was iets tussen mij en Joey, en ik denk dat er wel meer mensen zijn die zoiets begrijpen.

Na Joey heb ik ruim een jaar écht helemaal niets met paarden te maken gehad. Sinds 2maanden heb ik weer contact met het baasje van mijn eerste verzorgpaardje (van de manege). Ik ben al weer een keer meegeweest, lekker gereden. Maar ze heeft al een vaste verzorgster, en het is ook te ver om naar toe te gaan.

En op sommige momenten mis ik het dus gewoon ontzettend, de laatste tijd steeds meer. Ik zit constant op marktplaats te kijken naar paardje, terwijl ik weet dat ik geen paard kan kopen (en mag kopen). Ik reed vanmiddag langs mn oude mange (HC Simonshaven) en zag mezelf nog helemaal over het erf lopen met mijn oude verzorgpony. Aan de 1e kant zou ik dolgraag weer willen rijden, maar aan de andere kant: ik heb het al zo druk. Lessen begin ik niet meer aan, en verzorgpaard zou ik heerlijk vinden. Maar ik ga dit jaar naar 5VWO, heb een vriend, wil graag weer op zoek naar een baan. Ik wil zoveel, en ik durf gewoon geen verzorgpaard aan, het is een grote verantwoordelijkheid, je draagt de zorg van een dier van een ander deels op je, en ik zou niet willen dat ik vaak af moet bellen. Iemand die voor 1dag in de week iemand zoekt zou ideaal zijn, maar ja, wie zoekt er nu een verzorgster voor 1x in de week?

Sorry voor het lange zeurverhaal, maar ik moet het gewoon even kwijt. Ik kan het aan mn ouders vertellen, maar die snappen het toch niet. Die begrijpen niet dat het voor mij gewoon genieten is als ik tussen de paarden zit. Mijn vriend luistert ook wel, en zegt het ook te snappen, maar het is anders. Wat ik bedoel kan denk ik alleen een paardengek begrijpen.

Zijn er mensen die dit herkennen?

**Geplaatst**: 31-07-04 21:10

Geplaatst: 31-07-04 21:10

Ow ja hoor... Tis wel een beetje hele andere situatie als waar jij in zit: Ik heb Maris nu 7 jaar. Ik kan er iedere dag naar toe en als ik eens geen zin/tijd of wat dan ook heb hoef ik maar te bellen en hij word gedaan voor mij. Tot de MKZ uitbrak.. Toen mocht ik drie maanden niet naar mijn paard toe. Maar dat was erg!! Ik voelde mij echt super ellendig! Terwijl het vaker voor kwam dat als hij in het land stond ik soms een weken niet kwam. Afgelopen winter heb ik het broertje vande ziekte van Pfeiffer gehad en kon ik eigenlijk helemaal niets doen op stal.. Ik kon er zelfs niet eens naar toe.. Mijn paard staat op een eiland en dat betekend dat je meot over roeien... Gelukkig heb ik een hele lieve verzorgster die altijd voor hem en mij klaar staat. Zo ook de afgelopen winter. Ze heeft hem zeker twee maanden bijna iedere dag voor mij gedaan.. IK was zo blij met haar, maar eigenlijk ook wel een beetje jaloers omdat ik bang was dat Maris mij ging vergeten.. Later bleek het tegen deel waar want hij wist nog precies wie ik was..

**Geplaatst**: 31-07-04 21:45

Geplaatst: 31-07-04 21:45

Jaaa, ik snap je helemaal.
Ik heb het dus ook zo'n beetje gehad.

Ik verzorgde Lotta (ook een jonge haflinger trouwens) al een jaar, maar reed bijna nooit. Hij stond op een kinderboerderij, dus ij werd ook door veel verschillende mensen gereden. Ik mocht af en toe mee naar buiten, maar ik was totaal onervaren, dus het was bij nader inzien heel gevaarlijk.
Toen mocht ik met Lotta op les. Ik blij. Het was me al vaak beloofd, maar nu ging het echt door. Ik was zo gek van die pony, ik deed alles met haar. Kocht dus ook heel veel spullen voor haar. Ik zat amper een half jaar op les, toen ik gevraagd werd, om 5 paarden te komen verzorgen bij een prive-stal, van een vrouw waarmee het meteen heel erg goed klikte. Ik reed daar heel erg vaak, maar combineerde dat heel goed met Lotta, want ik kon niet zonder haar. Lotta was voor mij op woensdag en vrijdag, en op zaterdag en maandag (soms) was ik bij de paarden. Voor mijn gevoel ging het goed, maar mensen op de kinderboerderij, dachten dat ik helemaal weg trok van Lotta. Ze hebben me toen voor het blok gezet: of Lotta, of de paarden.
Ik was totaaaaal overstuur, want ik snapte het niet.
Ik dacht dat het na de vakantie wel een beetje druk ging worden (ik had net examen HAVO gedaan), maar ik leefmet de dag.
Ik heb dus, ook omdat hun heel erg bot deden, gekozen voor de paarden. Ik vind dit nog steeds een rotstreek van hun, maar ja, het is zo.
Ik heb het nu onwijijijijijijs naar mn zin.
Het paard wat ik rij, Luna, is een Trakhener van 11 jaar. Zij kan echt heel erg goed dressuur rijden, dus ik ben helemaal trots.
Toch mis ik Lot ook heel erg, hoewel ik haar ook niet heel lang heb verzorgd/gereden.
Als je nog iets zoekt om te rijden, zeg even waar je woont.
Wij kunnen iedereen gebruiken, ookal is het voor 1 keer in de week.
Denk dan niet dat je erg ver kan komen met 1 bepaald paard, maar komen helpen mag altijd, heel erg graag. Moet je me even PBen.

**Geplaatst**: 31-07-04 22:58

Geplaatst: 31-07-04 22:58

IK weet ongeveer wel wat het is.
Ik heb jarenlang op een manege gereden en daar was een paardje daar was ik 1 mee. Zorro was zijn naam en lastig zijn, zijn faam Haha!

Tenminste niet bij mij maar bij de rest van de manege.
Ik was een van de weinige die bij hem in de box kon komen zonder eruit getrapt te worden, de enige die rustig een waterstraal op zijn hoofd kon zetten zonder angevallen te worden en de enige waarmee hij eerste prijs dressuur-B heeft gewonnen. Mensen verklaarden mij voor gek dat ik perse op Zorro wilde rijden tijdens de wedstrijd.
Het was een bak gemaakt van losse hekjes en er werd mij verteld dat zorro er over heen zou springen en ervandoor zou gaan.
Ik heb een foutloze proef gereden zonder nukken van Zorro.
Hij was btw een gitzwarte Arabier ruin met een ster op zijn voorhoofd en een wit streepje aan de rand van zijn linkerachterhoef.
Tja en toen... toen werd de manege overgenomen door andere mensen omdat de vorige eigenaars er genoeg van hadden en zoonlief de zaak niet over wilde nemen. Toen veranderde er ineens zoveel dak niet meer echt met plezier heen ging, alleen nog voor Zorro eik.

Mijn moeder was op een gegeven moment aan het kletsen met mijn instructeur en die hoorde van hem dat Zorro naar de slacht zou gaan omdat hij het manege werk niet aankon. Tja hij was pas drie en half en liep al zeker anderhalf jaar mee in de manege. Veel te vroeg ingereden dus en daar had zijn rug best wel een klap van gehad, maar de DA had gezegd dat als hij door een niet al te zwaar persoon bereden zou worden en niet meer zo veel hoefde te lopen dat ie nog heel oud kon worden.
Mijn moeder had dus zoiets van Zorro gaat echt niet naar de slacht gewoon maar die gaat naar mijn dochter als ik hem voor de slachtprijs kan kopen ( of iets meer... ) maar ja, daar ging de eigenaar van de manege niet mee accoord want een week later was Zorro naar de slacht gebracht.
Ik heb zitten huilen in zijn lege box... niet normaal meer!!!!!! Ik ben ook per direct opgestapt bij die manege want ik kon het niet verdragen om daar te zijn en dat Zorro er niet meer was.

Dus ja ik snap wel wat je voelt.... gelukkig heb ik nu een dinnetje met een GEWELDIG paard waar ik af en toe op mag rijden en ik mijn oude hobbie weer een beetje kan oppakken want mijn hart ligt nog steeds bij de paarden Lachen

**Geplaatst**: 01-08-04 12:06

Geplaatst: 01-08-04 12:06

Ik kan het me best voorstellen dat je het mist.
Toen ik paardloos was miste ik het ook heel erg.

Ik zou zelf juist blij zijn met een verzorger voor 1x per week. Maar de meeste mensen willen juist vaker rijden, terwijl ik dat weer niet wil
Dus ik zou gewoon door blijven zoeken en eventueel zelf een advertentie plaatsen.

**Geplaatst**: 01-08-04 19:53

Geplaatst: 01-08-04 19:53

wat vervelend wie verzorgde jij??en waar stond die? jij zag mij gister rijden heh Tong uitsteken

**Geplaatst**: 01-08-04 21:26

Geplaatst: 01-08-04 21:26

He joh, ik snap precies wat je bedoelt... Ik heb het ook zo'n tijd gemist en toen ik weer eenmaal begonnen was, moest ik het weer opgeven, omdat ik ging studeren...
Maar weetje, het is nu dan wel een paar jaren later, maar ik heb een enorm leuke bijrijdijslander. Daar werd ik voor gebeld, kwam gewoon op mijn pad! En ik ben een ontzettend leuke haflinger aan het inrijden, dat kwam ook zomaar uit het niets!
Geef niet te snel op wil ik hier mee zeggen. Soms komen de dingen niet zo snel als je zou willen, ik dacht wel eens dat ik pas op mijn 35e als ik een eigen huis en flink wat cash had weer kon gaan rijden, maar het is nu al op mijn pad gekomen. En dat komt bij jou ook echt nog wel Lachen

En ondertussen zet je gewoon een advertentie voor bijrijder op marktplaats, je weet maar nooit...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-04 21:27

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-04 21:27

Boemel, kom in Spijkenisse wonen! Wil ik best 1dag in de week je paardje verzorgen Knipoog

Misschien moet ik eens gewoon een advertentie plaatsen met duidelijk erin dat ik hooguit voor 2x per week kan (rijden dan).

Ik kom dan wel niet zo ver met een bepaald paard, dat is natuurlijk waar je het ook min of meer voor doet, het zal langer duren voordat je 'iets' krijgt met een paard. Maar gewoon weer heerlijk tussen de paarden zitten, lijkt me gewoon weer heel fijn

@xxJessxx: Ik heb op Simonshaven 3,5 jaar Liroy verzorgt. Ik weet niet hoe lang jij er al staat met Fleur, maar Liroy is nu denk ik (ff rekenen) bijna 2jaar weg. Daarna heb ik Joey (die jonge haf) gedaan, maar die stond op een boerderij vlakbij Vogelenzang.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-04 21:31

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-04 21:31

Ik ga, zeker nu meerderen het zeggen, toch maar eens een advertentie schrijven. Vraag me altijd af of paardeneigenaren eigenlijk nog wel op marktplaats kijken, je ziet tegenwoordig heel veel advertenties van kinderen die erg jong zijn, net 2jaar rijden. Ik zou als paardeneigenaar niet kiezen voor zo'n verzorgster, dus al gauw niet meer tussen zulke advertenties zoeken.

Maargoed, ik ben geen paardeneigenaar Haha!

En niet geschoten is altijd mis...

**Geplaatst**: 01-08-04 22:19

Geplaatst: 01-08-04 22:19

oh ik snap je helemaal meid. ik zit een beetje in hetzelfde vaarwater. alhoewel de situatie een klein beetje anders is. ik had een pony (is overleden) ben toen na een aantal maanden toch weer gaan rijden op een manege, maar ja ik mag het misschien niet zeggen maar het voelden niet goed, ik bedoel na ruim 2 jaar niet meer op een manege rijden dan is het toch best weer een cultuurshock als je op een manegepaard hobbelt.
dus heb bijna een jaar geleden de manege voorgoed vaarwel gezegd (tenminste dat denk ik haha) ik heb het nu ook erg druk, rijbewijs, school, volgend jaar 5 maanden naar zuid-afrika etc etc. maar o o o wat mis ik die paarden en het rijden!

**Geplaatst**: 01-08-04 22:45

Geplaatst: 01-08-04 22:45

Hoi Kellebel,

Ik heb een lange tijd geleden hetzelfde meegemaakt.
Ik was toen 12 jaar, en mijn hele leven draaide (draait!) om paarden.
Ik reed toen al vanaf mijn 7de. Ik fietste met een vriendin langs 2 shetjes. Ze stonden er maar zielig bij, dus haalden we onze poetsspullen en gingen aan de slag! Beetje naief natuurlijk, maar ik was 12 Knipoog

!!
We werden meteen de 1ste x betrapt door de eigenaresse. Ze vond de situatie wel grappig, dus we mochten ze blijven verzorgen.
De eigenaresse was al een beetje vreemd, maar wat maakte het uit! Ik had mijn verzorgpony!
Er was een vosje en een zwart hengstje. Met het hengstje had ik precies hetzelfde als jij met je paardje dus ging ik hem verzorgen.
De eigenaresse kon niet bij hem komen zonder een trap of bijt, maar ik deed alles met hem. Dagen lang poetste en knuffelde ik hem, als ik een worteltje meenam zocht hij die heel voorzichtig in mijn zak. Ook hadden we een raar spelletje, als ik wegrende volgde hij mij op mijn tempo.
(Achteraf vrij gevaarlijk spelen met een hengst Tong uitsteken

)
Met kerst zaten we uren in het schuilstalletje, wij met warme choco en koeken en de voor de pony's hadden we brood met stroop.
Ik hield zoo veel van hem dat ik zelfs stopte met lessen op mijn oude manege om nog meer tijd met hem te besteden.
Op een dag ging het mis met de eigenaresse en mij. Het vroor buiten, de waterbak was bevroren. De eerste dagen kwamen wij nog om het uur het ijs doorhakken. Maar op een gegeven moment werd mijn vriendinnetje ziek en stond ik er alleen voor. We lazen in een blad dat je een stok in het water kon leggen, zodat het water niet zou bevriezen door de beweging, dus dat deden we. De volgende dag zei de eigenaresse dat wij hadden geprobeerd haar pony te vermoorden Verward

dmv die stok!
Dit was waanzin en na de bedoeling verteld te hebben was het opeens weer goed. Helaas was dit het begin van een lange reeks voorvallen.
Na 2 weken maakte ik de beslissing om te stoppen, met pijn in mijn hart
Verdrietig

God, wat heb ik gehuild Huilen

Tjee, as ik eraan terugdenk voel ik nog steeds een brok Verdrietig

Ik miste het vreselijk, het gehinnik als ik met mijn fietsje naar de wei liep, zijn lipjes die me kriebelden als ik mijn huiswerk meenam om het in de wei te maken, om daarna weer boos te worden omdat hij mijn boek kapot maakte. Gelukkig duurde dat nooit lang als ik zijn pretoogjes zag!
Dit heeft me veel pijn gedaan, maar ik ben er goed overheen gekomen.
Nu rijd ik een superschat van een haf, een kruising arabiertje en een paard in de springles. Sorry voor mijn verhaaltje maar moest het ff kwijt.
Zoals je ziet: ik ben er weer bovenop gekomen, het heeft lang geduurd maar het is het wachten waard. Ik weet wat je voelt en hoe moeilijk het onbegrip is, maar je moet weten dat ik dit ook gedaan had.
Heel veel suc6 met het verwerken van je verdriet.. Ach gut

**Geplaatst**: 01-08-04 23:32

Geplaatst: 01-08-04 23:32

Nee eerlijk gezegd herken ik je verhaal totaal niet.

Ik ga naar 5 gymnasium, heb een vriend, een eigen paard (waar ik trouw ELKE dag naar toe ga) en ga zeer waarschijnlijk ook nog van profiel veranderen op school (waardoor ik van 2 vakken een jaar in een maand moet bijwerken).

En tijd heb ik zat, ook nog voor bokt, vrienden, heel eventueel huiswerk (alleen tijdens toetsweken Bloos!

) en ik ga waarschijnlijk ook nog werken.

t is maar hoe graag je wil.

[edit] De afstanden zijn voor mij ook erg leuk, mn paard staat 5 km van huis, mn vriend woont 15 km verderop. En nu in de vakantie ga ik dagelijks naar mn paard (10 km) en om de dag ook nog naar mn vriend (40 km dus) [/edit]

**Geplaatst**: 02-08-04 00:05

Geplaatst: 02-08-04 00:05

Myra1 schreef:
Nee eerlijk gezegd herken ik je verhaal totaal niet.

t is maar hoe graag je wil.

Ja, dat vind ik wel makkelijk gezegd... Ik ben ook zo iemand die rustig 36 uur draait in een dag van 24, maar niet iedereen heeft zoveel energie en kan zo planmatig leven...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-04 10:40

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-04 10:40

Myra1 schreef:
Nee eerlijk gezegd herken ik je verhaal totaal niet.

t is maar hoe graag je wil.

Was uit mn verhaal nog niet duidelijk geworden dat ik niets liever zou willen als een eigen paardje? Dat zit er sowieso niet voor mij in. Je moest eens weten hoe gelukkig ik zou zijn als ik weer iets met paarden kon doen.

Ik vindt het knap van je, dat het jou lukt om een goede planning te maken om je tijd te verdelen tussen een eigen paard, je school, je vriend enz. Maar dat het jou lukt wil nog niet zeggen dat het mij lukt.

Ik wil het dolgraag, maar het moet niet ten koste van alles gaan. En vandaar ook dat ik niet meer als 2dagen per week zou kunnen. Als ik straks een baan heb hou ik nog minder tijd over voor school, en die tijd heb ik hard nodig. Tuurlijk zou het kunnen, maar dan zit ik elke avond tot 12en aan mn huiswerk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-04 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-04 10:44

@ Highspirited: Wat onzettend gaaf trouwens dat je naar Afrika gaat! Droom ik ook van om naar mn examens te gaan doen!

@noukske: Wat erg zeg, dat die eigenaresse zoiets flikte! Echt gestoord, hoe kon ze nou zeggen dat je die pony's wilde vermoorden? Scheve mond

**Geplaatst**: 02-08-04 11:18

Geplaatst: 02-08-04 11:18

Ik heb van mijn 9e tot ongeveer mijn 23e gereden. Daarna ben ik gestopt. Ik kwam niet verder op manegepaarden en het verzorgpaard van een boer waar ik wel verder op kwam werd verkocht helaas.

Het is jaren blijven knagen. Ik had het er wel eens over, maar niemand begreep dat gevoel echt.

Tot ik op mijn 38e ben gaan rijden bij een fokker uit de buurt. Ik had een keer gezeg dat ik best weer wilde gaan rijden en een vriend van mij had dit contact geregeld.

1 jaar later heb ik B'elanna gekocht.
Al mijn argumenten (ik heb geen tijd, ik heb geen geld, ik ben al rond de 40 Lachen

) om het niet te doen heb ik opzij gezet. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Mijn leven is er door verrijkt Lachen

**Geplaatst**: 03-08-04 15:38

Geplaatst: 03-08-04 15:38

ik ken liroy wel, alleen dan niet van simonshaven maar een vriendin van mij heeft liroy ook een tijdje verzorgt in heenvliet geloof ik maar dat weet ik niet zeker iig in die richting daar

**Geplaatst**: 03-08-04 18:08

Geplaatst: 03-08-04 18:08

hoi hoi

ik kan je verhaal heel goed begrijpen hoor.Toen ik 14 was ben ik gestopt met lessen omdat ik het niet leuk meer vond en bovendien was mijn verzorgpony net een half jaartje daarvoor verkocht.Ik was in de zomervakantie naar mijn oma geweest die toedertijd nog in Zuid-Amerika woonde met een stuk of 12 paarden.Ik heb daar met hartelust gereden en natuurlijk allen maar buiten.Toen ik terug kwam ben ik dus gestopt want ja...... in een bak rijden 2x per week ipv elke dag lekker buiten is natuurlijk niet leuk!!!!

dus ik ben toen gestopt maar heb daar erg veel spijt van gehad.Maar de eigenaar van mijn oude verzorgpony kwam met een voorstel.(was 17 ben nu 18)Ze had net een nieuwe tinker gekocht en ik mocht haar doen!!!!EEeeennnn ik heb net een veulentje gekocht.maar ik begrijp heel goed dat je het mist ik heb die 3 jaartjes geen paarden ook getreurd maar uiteindelijk komt het allemaal weer goed hoor.Zal even in je profiel kijken en als je dichtbij woont kan je missgien mijn veulentje wel voor die ene dag doen.Als je dat sou willen tenminste..................