Ik kom net van mijn paardje. Hij staat bij mijn instructeur in training. Omdat ik met mijn paard een ongelukje gehad heb waarbij ik mijn pols gebroken heb, heb ik drie maanden niet gereden . Ik heb namelijk dystrofie aan mijn breuk overgehouden en een rotatiestoornis . Ik mag mijn arm niet stoten en niet overbelasten. Vorige week heb ik een MRI gehad, daar krijg ik dinsdag de uitslag van. Mijn therapeut en de orthopedisch chirurg gokken er op dat er een operatie komt. Weer niet rijden dus... Met deze onzekere toekomst heb ik alle moed bij elkaar geraapt, en heb ik dus gezegd dat ik mijn paardje wilde uitstappen. Heel spannend want ik kan me met mijn pols niet soepel ophijsen aan het zadel, en ik heb hem gebroken met opstappen... Maar mijn instructeur hield hem vast en gelukkig heeft mijn horsie zich supernetjes gedragen . Ik vond het echt heeeeeel spannend, die zenuwen die door je lijf gieren. Tja, het is natuurlijk niet niks, en het was nogal een risico. Ik zat er op en mijn instructeur bleef er nog even langs lopen. Daarna liep hij weg, en uiteindelijk kon ik het niet laten om even te draven . Zo heb ik toch nog even lekker kunnen rijden. O wat ben ik blij zeg, niet te geloven! Dat is zo'n werelds gevoel, na 3 maanden weer op je eigen paard. Terwijl ik van de artsen mijn paard moest verkopen. Zij zeiden dat ik waarschijnlijk nooit meer kon paardrijden ten minste niet op een paard die af en toe rare fratsen heeft . In één woord GEWELDIG!!! En ik ben trots op mijn knapperd. Hij liep zo lief net of er niets aan de hand was...
Laatst bijgewerkt door Kliko op 25-06-04 13:12, in het totaal 1 keer bewerkt