Ik zat er net weer eens over na te denken, en kan toch alleen tot de conclusie komen dat ik het super getroffen heb
Nu al weer ruim 1,5 jaar geleden werd mij via,via gevraagd of ik Regina wilde gaan rijden. Het ging om een 4-jarige gelderse merrie, die al wel voor de kar liep maar nog nooit onder het zadel had gelopen. Ik ben gaan kijken, en ben gebleven
.Zo'n drama als het in het begin was, zo goed gaat het nu in de omgang. We hebben flink aan elkaar moeten wennen, maar ik heb nu dan ook een paardje waar ik heel gek mee ben Regina kende niets en was vreselijk onzeker, ik was nog wat voorzichtig omdat ik haar niet kende. En die combinatie kan natuurlijk niet goed gaan. Beestje was vreselijk gestresst, sprong meerdere keren bovenop me en gewoon poetsen was al niet mogelijk. Door veel en consequent met haar bezig te zijn (en met de nodige hulp hier en daar) is ze nu uitgegroeid tot een stuk zelfverzekerdere merrie die behoorlijk aanhankelijk is geworden
. Alleen in een vreemde omgeving wil ze nog wel eens terugvallen in haar oude patroon, maar niet meer zo extreem. Toen ik met haar begon had ik wel verwacht dat het beter zou worden, maar dat ze zo makkelijk werd als ze nu is, had ik nooit durven dromen. Onder het zadel moet ze nog een hoop leren, maar ook daar zit langzaam aan een stijgende lijn in. Mede dankzij mijn instructrice (Kyra op bokt), die ons een eind in de goede richting helpt
Tuurlijk zitten er momenten bij dat ik haar even wat minder lief vind (met name tijdens het rijden), maar vaak is dat grotendeels aan mezelf te wijten.
Als ik nu terugdenk aan hoe ze geweest is en zie hoe ze nu is, ben ik zo blij dat ik doorgezet heb. Het is geen makkelijke merrie, maar ze heeft zo'n super karakter!
En dan de eigenaar natuurlijk, geweldig wat een vertrouwen die man ons geeft
. Ik mag alles met Regina, mag haar overal mee naar toe nemen, zolang ze 's avonds maar weer op stal staat Kortom, ik heb het super getroffen met zowel paard als eigenaar!
