Geplaatst Dus vandaag was het zover, vol zenuwen ging ik naar de stal. Kwam ik op stal bleek Nicole een super snert humeur te hebben. Ik kwam bij haar box, oren plat in de nek en gauw haar kont naar me toe keren (ach ja, ze is ook al op leeftijd dus ze zal wel in de overgang zitten). Uiteindelijk met wat eten gelokt en toen ze weer voor me stond met haar neus, halster erom en even lekker in de bak lopen (en rollen natuurlijk
). Toen ze beetje haar energie kwijt was, ging ik haar borstelen en haar opzadelen. Haar humeur was nog steeds niet helemaal okee, maar goed ging gewoon maar door. Peesbeschermers om, sjabrakje erop, even een het zadel laten ruiken en toen het zadel erop, hoofdstel om en daar stond ze dan weer, helemaal klaar om erop te gaan zitten. Toen kwamen de zenuwen pas echt. Naar de bak beugels naar beneden en erop. Ik zat weer!!! Paar rondjes stappen, ze zocht meteen alweer het bit op en liep alweer voorbeeldig aan de teugel. Haar oortjes gingen weer naar voren en haar humeur zag je met het rondje opknappen 
. Toen nog even gaan draven, ze deed zo erg haar best, zo lief. Niet te snel en als ik zei: "rustig aan meisje" meteen weer een versnelling terug. Nouja na 20 minuutjes maar weer gaan uitstappen. Bij het uitstappen zat ik gewoon te huilen van geluk, wie had ooit kunnen denken dat ik naar zo'n lange tijd weer op haar kon rijden. Ik had een tijdje geleden de moed eigenlijk al opgegeven dat ik er ooit nog op kwam. En nu.. ik zat er gewoon weer op!!! Ik ben zo trots op mezelf en op Nicole!! Morgen meteen maar weer even 20 minuutjes. Heb nu trouwens wel beetje spierpijn
