Ik heb het er heel moeilijk mee, maar ik moet het toch kwijt.
Ik kwam gisteren om mijn stal schoon te maken. Ik dacht nog wat heeft Sjap de stal toch nat. Ik zei dit tegen me stalmaatje Gerda en begon toen te gillen. Gerda kwam spierwit aanlopen, keek en trok me de stal uit.
Sjap was die afgelopen nacht bevallen van een tweeling. Twee zeer mooie minipaardjes een donkerbruine en een zwartbruine minimerrie.
Dood!!! Ik ben zo verdrietig. Bij de eerste scan was er sprake van een tweeling, maar doordat ze tegen elkaar aan lagen konden ze er niet een kapot geprikt worden. Moeder natuur zou een handje helpen en bij de volgende scan gaf het beeld ook nog maar een vruchtje aan. De andere blijkt nu pal achter de ander te hebben gelegen en was niet zichtbaar.
Ik had me er zo op verheugd. Alles was al geregeld.
Sjappie heeft er tot nu toe niks aan over gehouden, ze is niet ingescheurd, ze vloeit niet en ze eet en drinkt voorspoedig. Misschien een geluk bij een ongeluk. Wie weet wat er gebeurt was als dit later was gebeurt. Ik voel me nu of een kindje van mezelf is doodgegaan.
Jolanda
ik hou van mij sjappie