Ik zeurde altijd om een eigen pony
. Mijn ouders betaalde altijd het bijrijdgeld voor mijn verzorgpaarden om die droom toch een beetje waar te maken. Toen moest ik om een stomme reden stoppen met een verzorgpaard, en ging terug naar de manege. Maar na 3 maanden daar gereden te hebben vond ik het rijden niet meer leuk. Ik leerde niks meer, en ben gestopt met paardrijden. Mijn ouders zagen dat ik het mistte , maar terug naar de manege wilde ik niet meer. Toen ben ik op een zaterdag toch naar de manege gegaan, gewoon om te helpen met opzadelen en dat soort dingen, maar ik wilde niet meer rijden. Toen ik thuis kwam moest ik gaan zitten, en mijn ouders vertelde mij dat ze een paard gingen kopen voor mij, en dat ze via een goed kennis al een paard op het oog hadden. Ik heb 10 min lang met open mond vol verbazing mijn ouders aan zitten kijken, kon het niet geloven. Een week later zijn we gaan kijken. Eerst stond er vooraan een paardje, de kennis die ook mee was, zei heel blij " dat is hem". . Ik vond hem niet mooi. " Oh neej " zei ze toen, het is diegene die erachter staat. Die was moooi. Ik vond hem al meteen geweldig, maarja ik was 15 en me ouders waarschuwde me al, dat ik niet alleen op uiterlijk af moest gaan. Ik mocht hem zelf uit de bak halen, en licht poetsen ( ze hadden hem al helemaal gewassen). toen zelf opzadelen. Vond het doodeng in het begin. Hij was een beetje knorrig, maar wel aanhankelijk, en hij was druk. Toen met opstijgen moest iemand helpen want hij wilde niet stil staan. In de bak gereden en hij was lief, luisterde goed, maar het was een hittepetit. In de galop ging hij bokken en maf doen, met zijn hoofd een hengstendraai enzow. Ik vond hem zo gaaaf! die wilde ik wel hebben, zag mezelf al door de bossen crossen.
. Uiteindelijk hebben mijn ouders overlegd met de eigenaars en ik moest er nog een nachtje over slapen. Maar ik wist het al. Hij was gekeurd enzow, en dit was mijn droompaard. Uiteindelijk hebben we hem gekocht.Tenminste mijn ouders hebben hem voor mij gekocht. 
Hij staat nu op mijn naam en hij is echt voor 100% van mij. Wat heb ik toch eigenlijk schatten van ouders 
Hij is echt mijn lievie, hij is zo veranderd. Hij was een smal ielig , mager paardje, dat druk en veel te hyper was. Soms zelfs gevaarlijk. Hij zag je niet staan walsde over je heen en deed alles waar je je leven niet veilig voor was. Sommige mensen vroegen zich af of het veilig was dat ik er nog op reed. Soms ging ik in de bak zo vaag alle kanten op, steigeren,bokken en noem maar op .Maar ik heb doorgezet. Nu is het de grootste schat die er is. Hij heeft geen irritante trekjes meer, denkt nog steeds dat ie hengst is
Hij kan gewoon zonder halster stilstaan bij de stal. Hij is zo lief Groetjes Ymke
_________________
<FONT COLOR="PURPLE">Ik ben niet gek,</font><FONT COLOR="BLUE"> Ik ben een deurbel,</font><FONT COLOR="SAEBLUE">als je me niet gelooft,</font><FONT COLOR="GREEN">Bel je maar aan!!!</font>
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: #Ymke# op 2001-10-11 13:51 ]</font>
