-
Tessa_Marco
-
- Berichten: 78
- Geregistreerd: 03-03-01
- Woonplaats: Nieuwegein
Ik ben op 15 mei 2001 mijn huurpaard verloren. Het was hartstikke plotseling allemaal. De middag van 14 mei liep hij nog heel gelukkig in de wei. En 's avonds werd ie ziek, hij wilde niet meer eten, dus werd de veearts er bij gehaald. Die zei dat de stalbazen de hele nacht met Marco, zo heette hij moest stappen in de bak, dus dat deden ze, dat ging vrij goed en ze dachten dat ie er weer boven op zou komen, toen om 7 uur 'smorgens de veearts het terrein op kwam rijden liep Oscar, de stalbaas naar hem toe en deed het hek voor de bak zodat Marco niet weg kon lopen, doen Oscar samen met de veearts terug naar de bak liepen, viel Marco neer op de grond, de veearts trok de conclusie dat hij bewusteloos was en sterfende, er was niks meer te doen. Toen ik op het schoolplein stond 15 mei (ik wist nog van niks) belde me moeder me op, dat er iets erg was gebeurd, dat ik gelijk naar huis moest komen, ik dacht eerst dat er iets met ons katje was die hadden we die dag daarvoor gekocht, marco kwam niet eens in me op. Hij mocht dan wel bijna 26 jaar zijn, maar dood of ziek, neh dat kon gewoon niet. Ik was binnen 5 min thuis (normaal doe ik er 20min over) en mijn moeder probeerde het zo voorzichtig mogelijk over te brengen. Ik begon te huilen, maar ik geloofde het niet, Marco, nee dat kon gewoon niet, bedoelde ze een ander paard van stal? Dus ik weer weg gesjeesd op mijn fiets, en ja hoor daar ston Femke mijn hartsvriendin, die samen met mij Marco huurde helemaal overstuur. Ik vroeg of het waar was, het was echt waar Marco... Toen ik een beetje rustiger was vroeg ik waar hij was, ze bracht me naar een plek waar iets lag, ets wat bol was, het lag onder een grote zwarte doek, echt raar. Ze vroeg of ik hem wel echt wilde zien, ik wilde het, en daar lag ie dan, met zijn mond en oog open, ik schrok me dood, het was echt waar... Ik werd helemaal gek, ik heb nog nooi zo gehuild als toen op 15 mei 15.30 uur. Ik zal dat moment nooit vergeten, ik heb 3 uur liggen huilen naast hem, hij lag op zijn rechter zij, ik heb tegn zijn hals aan liggen huilen, en hem overal geaait, toen ben ik naar een bloemenwinkel gefiets en heb ik een hele mooie rode roos voor hem gekocht, we hebben allemaal bloemen bij hem gelegt, en het klink misschien raar, maar Femke en ik hebben er ook een kaartjebij gegelegt, waar we op hadden geschreven dat we hem nooit zouden vergeten. Ik heb toen tot 8 uur bij hem gelegen, en toen ik naar huis was gegaan heb ik Thirza (ook van Bokt) gebeld en steun gezocht, en die schat, ik weet niet hoe ze het heeft gedaan maar het heeft een stuk geholpen. Ik ben de volgende dag naar school geweest voor afleiding, en het ergste was van die dag, het was zijn verjaardag! Hij is na de dag van zijn dood 26 jaar geworden. echt vreselijk. Ik wist dat de dood van je paard erg zou zijn, maar zo erg. het duurde een week voordat ik pas echt ging beseffen dat hij er niet meer is. Dat deed (en nu nog steeds) heel erg veel pijn, je verliest echt een deel, ja ik kan het niet uitleggen, maar als je het zelf heb meegemaakt, weet je precies wat ik bedoel. Ik mis hem zo erg... Dit was mijn verhaal, ik moest het gewoon even kwijt. Het ergste is dat alleen de mensen die paardengek zijn me begrijpen, me ouders vinden soms (als ik weer helemaal histerisch ben) dat ik me aan stel. Ik kan er gewoon niet tegen, dat hij gewoon weg is, ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben nu nog wel met paarden bezig, ik mag de shetjes van Thirza verzorgen, en dat geeft me ergens heel veel steun. Bedankt Thirz, zonder jou had ik het er veel moeilijker meegehad, bedankt!! Ik zal zo nog een foto van hem plaatsen.
Gr. Tessa
-
Tessa_Marco
-
- Berichten: 78
- Geregistreerd: 03-03-01
- Woonplaats: Nieuwegein
Nee, gelukkig was Marco niet van Diederick en Oscar, dan had ie die 26 jaar zeker niet gehaald. Bedankt allemaal van die lieve reacties.
Plaats een reactie
Geplaatst door de TopicStarter: 10-09-01 19:50
