Detail : Het meisje is net 4 jaar en de onderkant Laiser's buik komt ter hoogte van haar neus zo ongeveer
Een hele tijd geleden was ik haar (en haar ouders) tegen gekomen tijdens een buitenrit en heeft ze eventjes voor mij op het zadel gezeten. En zo hebben we een paar rondjes gestapt. Toevallig hadden de ouders een fotocamera bij zich dus werd het meteen vastgelegd op foto.
Die foto ligt al heel lang op haar kamertje en iedereen die op visite komt of komt spelen krijgt (al dan niet vrijwillig) de foto te zien.
Later als ze groot is wil ze ook op "paardrij".
Iedere keer als ze mij ziet, zegt ze tegen haar moeder dat ze zo graag nog een kaartje mee naar het paard wil. En vorige week kwam ze 's ochtend (net voordat ik mijn auto instapte om te gaan werken), naar buiten gerend om te vragen of ze binnenkort een keertje mee mocht naar mijn paard. Ik beloofde haar dat dat de eerste week van de vakantie zou kunnen. En gisteravond was het dan zo ver.
Ik belde aan om te vragen of het uitkwam en of ze zin had om mee te gaan. Ze stond te juichen en wilde dolgraag mee.
Ze zou zich eventjes omkleden en dan zou haar moeder haar wel even naar mij brengen.
Zo gezegd zo gedaan. Buurmeisje in de auto en samen reden we naar Laiser. In het begin was ze nog een beetje stilletjes, maar al snel begon ze te kletsen.
We spraken af dat als Laiser lief was dat ze er dan op mocht zitten en als ze het durfde mocht ze er ook alleen opzitten. Nou je snapt al, die pretlichtjes in haar ogen werden steeds groter.
Eenmaal bij Laiser aangekomen, deed ik de stal deur open en Laiser kwam het meisje vrolijk begroeten.
Maar aj
, nu was hij toch wel een beetje eng....... geen nood, ik tilde het meisje op en toen ze op ooghoogte met hem was durfde ze hem zachtjes over zijn hoofd te aaien. Laiser vond het allemaal best, maar vond het toch wel erg lang duren voordat hij een appeltje kreeg.
Het meisje bleef heel goed bij mij in de buurt zoals we hadden afgesproken en ook bij de achterbenen van de paarden bleef ze op veilige afstand.
Ik vroeg haar of ze wilde helpen met poetsen. Waarop ze antwoordde:"Ja, maar ik weet niet hoe dat dat moet..." Toen ik haar vertelde dat we het samen zouden doen en dat ik haar zou helpen, vond ze het prima. (En laat ik nu toevallig ook een heel klein borsteltje in mijn poetskist zitten
)Heel trots stond ze Laiser's voorbeen te poetsen (ja hoger lukte niet, Laiser was ook zo groot
) En toen ze klaar was, wachtte ze mooi totdat ik haar meenam naar de andere kant op Laiser te poetsen. (De rest van zijn lichaam deed ik wel eventjes )Ik deed een halstertouw een Laiser's bit en gaf het touw aan het meisje. "Kun jij Laiser vasthouden en meenemen?", vroeg ik haar. Nou dat wilde ze wel. (En ze had niet eens in de gaten dat ik Laiser gewoon aan de teugels vasthield
)Ze wachtte net buiten de rand van de bakrand op een bankje, terwijl ik opsteeg en wat stapte op Laiser. "Als hij lief is mag ik hè?"
"Ja als hij lief is mag jij er samen met mij op."
"Nou volgens mij is hij wel rustig
""Ja hij is inderdaad heel lief, weet je wat, we vragen of die meneer je eventjes optilt en dan gaan we samen op Laiser rijden"
Nou wat was ze trots zo boven op Laiser, Het was wel weer eventjes een beetje spannend maar als snel straalde ze behoorlijk. Ze hield zich goed vast aan het borsttuig wat ik speciaal aangedaan had bij Laiser zodat ze zich vast kon houden. En Laiser? Die vond het best, het was een heerlijk stapdagje, dus dan hoor je Laiser niet klagen.
Na een aantal rondjes samen gestapt te hebben, stapte ik eraf en bleef zij trots in het zadel zitten op dat grote paard.
De eerste paar rondjes hield ik haar been nog vast, maar al snel was dat niet meer nodig en kon ze heel recht op Laiser zitten. Haar voetjes zaten in mijn beugelriemen en daar had ze lekker steun aan.
Toen ik na een tijdje zei dat we er weer eens mee zouden stoppen, vond ze dat jammer. "Waarom blijven die andere mevrouwen dan nog wel rondjes rijden?" (Ja hoe kon ik dat nu maken. Die twee stalgenootjes zaten al eerder op paard en zij kwam dus pas als laatste. En nu ging ze ook nog als eerst weg, dat kon natuurlijk niet.)
Toen ik haar vertelde dat die andere mevrouwen nog goed moesten ofenen, was het goed als zij nog een andere keertje ook weer mocht komen oefenen, maar dan wel langer
.Op stal kreeg Laiser nog een emmer slobber. Dat was wel heel interessant hoe ik die Brinta voor Laiser maakte.
Het meisje lag ook helemaal dubbel van het lachen toen ze het met slobberbesmeurde hoofd van Laiser zag toen hij de slobber op had.
Samen brachten we heb naar de wei. Af en toe wilde Laiser nog wat gras eten. Samen moesten we dan heeeeeeel hard trekken
om hem weer mee te krijgen. Tenslotte stond hij heerlijk in de wei en zwaaide we nog eventjes naar hem om vervolgens naar huis te gaan.En je snapt al wat het eerste was wat ze thuis vertelde:"Mama ik heb helemaal alleen op het paard gezeten." Waarop ze vervolgens aan mij vroeg of ze nog eens vaker mee mocht
. 
