Ik had haar verkocht toen ik Kimberly kreeg en daarna Iowa.
We hadden haar naar Anna Paulowna verkocht, dus onwijs dichtbij nu.Toen nog niet.
Ik had zoveel verdriet bij ons afscheid, dat ik het niet aandurfde om heen te gaan. Het was ook niet bepaald fijn. Ik ben nog een keer bij haar geweest, maar daarna niet meer.
En vandaag wilde ik dus heen.
\ Ik op de scooter erheen gereden, overal gezocht want ik wist ninet meer precies waar het was. Ik wilde de hoop net opgeven, totdat ik door had waar het was. Ik er langs rijden, maar er waren jammergenoeg zoveel huizen dat ik niet meer wist waar het precies was.
Toen ik tussen de huizen doorkeek, zag ik een pony, in een landje waar Alma volgens mij eerst stond. Maar ik was er niet zeker van dat zij het was.En na een tijdje te staan kijken, kwam ik tot de conclusie dat ze het echt niet was. En ik was toen zo onwijs verdrietig!
Ik ben weggegaan en heb best gejankt hoor.. waarom? Of omdat ze misschien weg is OF omdat ik haar niet zag! Dus ik teleur gesteld naar huis gereden. Ik hoop dat ik de moed kan op brengen om nog eens heen te gaan. Maar Iowa en Tip maakte me wel weer blij. Maar toch bleef het knagen..dat zal het altijd wel doen. want Alma betekend nog steeds ontzettend veel voor me. 
Linda
