Hieronder ging het over het liefste paard. Nou die van mij hoort daar even niet bij hoor. Gisterenmiddag ging ik naar het bos, maar meneer dacht daar heel anders over. Hij is me toch aan het staken gegaan, hij vertikte het verder te gaan. Uiteindelijk na veel gevecht, gebok en boosdoenderij ben ik in het bos gekomen maar vraag niet hoe. Toen was het gelukkig over. Die aanvallen heeft hij wel eens vaker hoor maar je wordt er zo moe van (en hij ook, hij was na 3 km al zeiknat). Maar goed waarschijnlijk krijgt hij weer teveel praatjes omdat er te weinig met hem wordt gedaan. Sneeuw en ijs verhinderen mij te rijden. Ik kan alleen maar buiten (ik heb wel een buitenbak hoor) rijden en in dit soort periodes is dat wel errrug lastig. Maar affijn, na 2,5 uur lopen met hem werd hij wat schaapachtiger en deed wat minder debiel. Hij wil dan zo hard lopen (stappen??? wat is dat) dat hij gewoon over zijn eigen benen struikelt ... helder licht hoor dat manneke. Dus als iemand de gouden tip voor staken weet .... ik hou me warm aanbevolen.