Geplaatst 
(Nu moet ik eerlijk zeggen dat hij niet de einge is
)Ik zat me vanochtend al helemaal lekker te maken met het vooruitzicht van een buitenrit met Laiser in de heerlijke middagzon. Ik heb de kinderen nog net niet de klas uitgekeken, maar ik kon niet wachten.
Maar toen ik om een uurtje of half twee naar huis ging stond er toch een behoorlijk windje.
Ik hoopte maar dat het stalgenootje met wie ik afgesproken had zich er niet door liet weerhouden. Want wat had ik zin in dat ritje, en Laiser niet minder volgens mij.
Gelukkig wilde zij ook nog gewoon een leuke staprit maken ivm de bevroren grond. Dus zadelden we onze paarden. Ik had zaterdag een borsttuig met martingaal gekocht speciaal voor de buitenritten. (Ik had een martingaal, maar die is inmiddels gekrompen of Laiser's nek is veel breder geworden
) Dus voordat we gingen moest ik het borsttuig nog helemaal goed instellen. Nu heeft Laiser tenminste weer ruimte bij zijn hals 
.In verband met de wind besloten we om nog maar een zweetdeken over het zadel te gooien, zodat de wind alleen rechtstreeks op de benen en op de hals kon komen. Kortom niet alleen wij waren goed ingepakt, ook onze paarden
.Omdat Laiser zo goed ingepakt was kon ik er moeilijk op komen en pakte dus snel het krukje, maar een springruiter bij ons op stal hield Laiser even vast en gaf me even een extra duwtje.
zo zag zijn gezicht eruit toen ik er bijna aan de andere kant afkukelde. Laiser vond al dat gegieber maar niks en wilde vertrekken. 
Laiser had er zin in en zette er stevig de pas in
. Maar zoals altijd was dat al weer snel over toen we eenmaal de weg met de witte strepen bereikten. Er stopte een auto speciaal om ons voor te laten, dus wij stappen de straat over... Pats boem stil 
. Laiser trok de handrem erop. Die witte strepen waren toch weer eventjes eng. Maar als snel volgde hij Olly die wel gewoon doorstapte. De automobiliste was helemaal verbaasd, zo'n groot paard bang van zo'n wit streepje op de weg.Daarna liep Laiser weer heerlijk relaxed verder. Renaat en ik herinnerden ons weer hoe dat zo'n actie twee jaar geleden zou eindigen. Laiser zou dan helemaal over de rooie zijn gegaan en helemaal doorflippen compleet met steigerpartuijen. Hij heeft in de afgelopen twee jaar inmiddels zoveel zelfvertrouwen weten op te bouwen. Dat hij nu eventjes schrikt en staat te shaken (Letterlijk
) en dat hij dan weer gewoon met het andere paard mee loopt. Ja mijn jochie heeft al een hoop geleerd in de afgelopen 2 1/2 jaar. En heel goed aan zijn zelfvertrouwen gewerkt. 
Ik ben trots op hem .Een stukje verder tijdens de rit is hij nog een keer zich een hoedje geschrokken en stond helemaal te shaken. Ik kon er niet aan doen, maar schoot keihard in de lach. Het was ook zo komisch zoals hij daar schrok. Na een diepe zucht liep hij toch maar weer verder.
Renaat en ik werden ondanks de kou steeds meliger en ik vertelde haar over het meisje wat eens haar pony vastgebonden had bij de supermarkt. Zo kwamen we op het
idee om naar het centrum te rijden om bij de Appie wat te drinken te gaan kopen. Net toen we de hoek om waren bij de slager. (Die helemaal niet kon lachen om onze gebaren richting hem, van wat hij van onze paarden vond ) Was het toch wel erg druk en zat onversteken er niet in. We zijn toen maar omgedraaid en terug gereden naar huis.We hadden weer zo'n ponyclubgevoel (van een ver en grijs verleden) en begonnen ook de liedjes van toen te zingen. En natuurlijk opzettelijk heel hard en oerlelijk
. Laiser was alleen niet zo gecharmeerd van mijn zangkunsten en begon met zijn hoofd te schudden. Alsof hij wilde zeggen: "Doe me een lol en hou je kop dicht, als er niets fatsoenlijks uit kan komen 
". En weer moest ik weer lachen en had Laiser zoiets van ik weet niet wat erger is dat zingen of dit .Eenmaal op stal aangekomen zag ik aan Laiser dat het hem goed had gedaan dat ritje. (Waarvan ik hem driekwart van de tijd met lange teugel kan rijden
. Alleen de punten waar hij zelf gespannen wordt hoefde ik ze meer korter te nemen.) Na een heerlijke slobber maaltijd was het tijd voor mij om weer naar huis te gaan, en kon ik terug kijken op een heerlijk ontspannen ritje in een schitterend winterzonnetje. 
