Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 10:26

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 10:26

Zaterdag had mijn buurvrouw wedstrijd, dus ik mee met mersedess. wij dat terrein op en hij kijken, maar verder braaf. Tot dat hij menners zag en toen begon ie te "spugen"en te draaien en achteruit te lopen, klieren dus. Ik bang en eraf. Heeft die banketstaaf me met zijn voorbeen tegen mijn knie getrapt waar nu een dik ei met rood bloed zit. Vervolgens gaat ie nog twee keer op mijn voet staan en ik doe echt niet meer mee. Weg vertrouwen. Toen ie eindelijk rustig was en de buurvrouw klaar ben ik weer opgestapt en zijn we naar huis gegaan. 's avonds oza(ben ik aan het inrijden) rijden en toe ik na longeren met bijzetjes opstapte was mevrouw sjachereinig. Oren naar achteren en met haar kop schudden en weg willen schieten. Ik had een afspraak dus kon er niet veel mee. Gisteren op mersedess naar buiten. Pony begint te klieren en mersedess dus weer achteruit en draaien en bijna in de sloot. ik de bibbers en afgestapt. later wel verder gereden maar ook hij maar trekken aan de teugels en klieren. Oza gistereavond. eerst longeren met bijzetjes tien minuten, niets aan de hand, sloom, oortjes naar voren. Ik erop, oren naar achter en aan de achterkant van de bak komt mevrouw omhoog draat 90 graden en wil wegschieten. ik roep ho en ze stopt wel maar ik de bibbers. wil verder rijden en maar schudden en weg willen schieten. ik janken en eraf. Gelongeerd flink opgejaagd met de zweep en na tien minuten weer erop aan de longeerlijn vast. weer schudden, sjachereinig bokken!!!!!! maar ik zet door. en uiteindelijk lijn losgemaakt en nog los gereden maar ben er shakend vanaf gekomen en concludeer dat de paardensport niks voor mij is. ik bn gewoon te bang, ik ben nu helemaal misselijk omdat ik er vanavond weer op moet. mijn poot doet pijn en ik heb echt nul komma nul plezier. waarom doet ze nou zo en hoe kom ik van die verlammende angst af, want zo voelt het ik kan en durf dan niks meer. Volgens wim heb ik het gisteren goed gedaan en was ik uiteindelijk de baas, maar is dit nou de manier?? ik weet het niet meer hoor. Hierzo moet je na je wedstrijd te paard je prijs halen en lekker met zijn allen galopperen., nou ik ga dus geen wedstrijden rijden. Veel paarden deden debiel, steigeren wegschieten volle rengalop bijna boven op de andere. Ik zie daar echt de lol niet van in hoor. Ik zat te kijen en voor mijn neus begint zo'n knol te steigeren dus ik schiet we en iedereen lachen, maar als ie achterover klapt klapt ie wel op mij....pff wat een ellende ik vind het even niks niet leuk meer.

**Geplaatst**: 02-07-01 10:35

Geplaatst: 02-07-01 10:35

dit gevoel ken ik!
ik wil je graag opbeuren maar weet niet hoe.
hoe ik mezelf na vrijdag(had ook zo'n nare ervaring ffkes)opgebeurd heb is zo:ik zeg dit elke keer tegen mezelf,elke keer als ik weer me zo voel:
i'm a survivor,i'm not gonna give up,i'm gonna work harder,keep up surviving.

succes weet niet of ik je help maar ik snap je iig wél

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 10:37

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 10:37

dank je wel sanderijn, maar ik voel me nu al beroerd omdat ik er vanavond weer op moet. zucht..en het ging zo goed. het is echt een verschrikkelijk gevoel die angst, ik weet ook niet hoe ik mezelf zo ver moet krijgen dat ik dan juist ga rijden en juist mijn been er aan leg, ik ben dan verlamd.

**Geplaatst**: 02-07-01 10:40

Geplaatst: 02-07-01 10:40

ik begrijp het echt helemaal.kan alleen zo weinig voor je doen vanaf deze pc *zucht* kon ik je maar helpen

**Geplaatst**: 02-07-01 10:45

Geplaatst: 02-07-01 10:45

Ik ken dat gevoel heel goed. Ik ben altijd bang geweest en ondanks dat het nu al jaren goed gaat, het blijft altijd ergens in me zitten, die angst. Toen ik 'klein' was zeiden mensen tegen mijn ouders: laat haar stoppen met paardrijden want het wordt echt niets. Ik ging elke dag trouw naar mijn pony, maar ik durfde er niet op de rijden omdat ze mij altijd erg uitprobeerde. Dan zadelde ik wel op en ging ik in het midden van de bak staan. Doodsbang was ik. En als we les hadden was ik al dagen van tevoren bloednerveus. Ik weet precies hoe dat voelt! Ook met Jur heb ik een paar keer een kleine periode gehad dat ik bang was.

Maar ik heb altijd doorgezet, wist zo zeker dat ik niet zou opgeven. En gelukkig heb ik dat ook niet gedaan. Het is een periode waar je doorheen moet. Op een gegeven moment krijg je wel weer vertrouwen door iets. En merk je dat je steeds minder bang wordt. Ik weet niet of je dit al lang hebt, of dat het alleen van de laatste tijd is, maar je komt er echt wel doorheen. En anders zou je af en toe eens op een braaf paard kunnen rijden.

Ik heb mijn vertrouwen terug gekregen door op een andere pony te rijden, en daar ook wedstrijden en lessen mee te mogen rijden (was trouwens de pony van Joost z'n zus). Het komt echt wel goed, als je maar volhoudt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 10:53

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 10:53

tja mijn andere paard is in principe heel braaf. Maar met dat jonge ding, iedere ker als ik vertrouwen heb en echt ga rijden dan weet ze me te pakken. en ik trap er met open ogen in omdat die angst me overvalt. letterlijk. ik vind het echt afschuwlijk en hoop dat ik er ooit overheen kom..

**Geplaatst**: 02-07-01 11:00

Geplaatst: 02-07-01 11:00

Dat probleem heb ik ook, ben ook erg bang. Maar mijn jaarling vertrouwt mij heel erg, en als dat zo blijft dan hoop ik dat het allemaal goed komt. Ik maak haar alleen niet zelf zadelmak, wel alle voorbereidingen doe ik zelf, maar ik ken iemand (een NH-iemand) die is superrustig, die heeft binnen een paar minuten elk paard zo mak als een lammetje, en ik ga hem vragen of hij India over 2 jaar zadelmak wil maken. En als ik zie dat het goed gaat, krijg ik zelf ook vertrouwen, en dat is het belangrijkst. Maar als er eenmaal iets fout is gegaan, dan ben ik bang en dan blijf ik de eerste tijd ook bang, en hoe ik dat op moet lossen weet ik nog niet.....erg is dat...ik ken het gevoel maar ik weet er niets iets voor. Wel doe ik alstijd heel diet ademhalen bij het rijden, dat helpt tenminste iets, je wort er wat rustiger van..
groetjes,
Manon

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 11:03

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 11:03

hoi nonnie, ik heb haar zelf zadelmak gemaakt en ingereden maar nu na een week of zes gaat het ineens mis. Kan je ook van te voren niet voorzien. Ook als een ander je paard zadelmak maakt kan er ineens een probleem optreden en daarom moet ik er of doorheen of er mee stoppen.

**Geplaatst**: 02-07-01 11:07

Geplaatst: 02-07-01 11:07

Ja, klopt wat je zegt, misschien kun je haar opnieuw zadelmak laten maken? Dat heb ik met mijn pony gedaan, ging ook mis, en toen ze terug kwam, ging het weer heel goed, en is ook niet meer fout gegaan. Ook had ik een instructrice die altijd net de problemen voor was, en als het even erg slecht ging, klom zij er even op (nou is dat ook niet echt mijn oplossing), en dan ging het weer goed. Maar het kan altijd misgaan, dat klopt.....balen is dat, veel succes, al kan ik je niet aanraden wat je moet doen, misschien een ander erop rijden die misschien meer ervaring heeft?? Niet om jou af te kraken, ik ken jou niet en weet dus niet hoe goed je rijdt, 't is maar een optie.
groetjes,
Manon

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 11:10

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 11:10

het gekke is dat ik er nu zes weken elke dag opzit en ineens gaat ze problemen geven. Ik denk dus dat dit staken is en dus moet ik eigenlijk boos worden en aanpakken die hap. Maar die doortastendheid ontbreekt mij helaas. een ander erop is leuk, maar daar krijg ik niet meer vertrouwen door. dus zal ik zelf moeten maar hoe?

**Geplaatst**: 02-07-01 11:31

Geplaatst: 02-07-01 11:31

De meeste paarden komen in zo'n periode hoor dat ze vervelend gaan doen dan krijgen ze een beetje hun evenwicht terug en dan gaan ze klieren maar rijd jij je jongen paardje met bijzetteugels..??? waarom als ik vragen mag...???

**Geplaatst**: 02-07-01 11:36

Geplaatst: 02-07-01 11:36

Het is niet zo gek hoor Puck daat ze na zes weken ineens gaat puberen. Het nieuwe is eraf, niet meer onder de indruk, wel door dat het werken betekend en misschien ook spierpijn, voila, klaar ben je. Ik denk dat een ander erop wel kan helpen om je vertrouwen terug te geven, iemand die hem even door het moeilijke punt heen helpt waar jij nu even niet doorheen komt. Er is toch niets mis met toegeven, dat jouw grens even is bereikt? Dat getuigt zelfs van moed en kracht, zelf inzien waar het voor jou even ophoudt. Ik denk dat het in ieder geval geen zin hebt om op deze manier alleen door te gaan, als je nu al bang bent, is het vanavond nog erger en dat slaat meteen over, paard ziet kans schoon, klaar. Als je er perse zelf weer op wilt, zorg dan dat er iemand bij is waar je vertrouwen in hebt, zodat je steun hebt, en ook je kunt uiten naar diegene toe ipv naar je paard.
suc6.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 11:41

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 11:41

Maar ik vind dat ik er zelf doorheen moet, mijn paarden staan thuis dus niemand in de buurt en de volgende keer moet ik toch adequater kunnen reageren, anders kan ik net zo goed stoppen. Ik rijd overigens niet met bijzetteugels, ik longeer voor het rijden met bijzetteugels om met rijden makkelijker naar beneden te kunnen rijden.

**Geplaatst**: 02-07-01 11:48

Geplaatst: 02-07-01 11:48

Hoe oud is ie dan...?

**Geplaatst**: 02-07-01 12:06

Geplaatst: 02-07-01 12:06

Ik heb zo ontzettend vaak gedacht: ik stop hiermee, ik ga badmintonnen!!! vooral in de manegelessen op een manegepaard, tussen 15 andere combinaties, maar ik heb doorgezet! ook met mijn eigen paardje heb ik het gehad, had haar gekocht en er werd mij verteld dat ze alles kon, nou niet dus. Eerste paar keer in het bos ging het nog wel, maar toen was het staken geblazen, achteruit, omhoog, noem de hele handel maar op. Tijdje niet meer het bos in gegaan (was gewoon te gevaarlijk) en in de bak aan de gang, zelfde verhaal, voet in de beugel, paard omhoog. Niet leuk voor je zelfvertrouwen! Ik heb toen iemand gevonden die me les kwam geven (gewoon alleen in de bak), en met haar hulp ben ik er (met mijn eigen paardje) zo goed als overheen. Heb soms nog de bibbers als ik het bos inga, maar in de bak durf ik alles met haar, en staken is echt over! Op andere paarden ben ik helaas nog geen held, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat dit ook weer goed gaat komen. Dus mijn advies, zorg dat er iemand bij is die je kan helpen (scheelt zo enorm veel als iemand vanaf de grond je toe kan spreken), en volhouden! Of je moet er natuurlijk helemaal geen lol meer inhebben, maar dat weet je voor jezelf het beste! heel veel succes...

**Geplaatst**: 02-07-01 12:15

Geplaatst: 02-07-01 12:15

Puck,

jouw verhaal klinkt heel bekend. In januari heb ik ook zo'n dip gehad. Beknopt staat dat verhaal hieronder. Maar wat bij mij het heeft geholpen is:
- eerlijk toegeven dat je bang bent
- iemand waar je veel vertrouwen hebt en en die voldoende verstand van zaken heeft vragen om je te helpen
- je paard eerst stevig longeren zodat ze geen energie meer hebben om vervelend te doen. Dat klinkt misschien gemeen, maar IMO gaat mijn veiligheid voor.
- alleen er op stappen als die persoon erbij is
- luisteren naar die persoon en doen wat hij/zij zegt
- rustig opbouwen en geen dingen doen die je echt niet durft

ALs ik jouw vehaal lees denk ik dat je het prima gedaan hebt met je jonge paard. Soms moeten ze gewoon een keer weten dat jij de baas bent (er vanuitgaande dat ze niets mankeren en je niet te veel van ze vraagt) en dat kan wel eens hard tegen hard gaan. Niet leuk, wel nodig. En zo te lezen heb je je toch aardig over je schrik heen gezet. Hood dat voor ogen en hou vol! Laat eens weten hoe het gaat.

in '93 kochten we een 3 jarige die ik zou inrijden (had ik al eerder gedaan). Ze was niet makkelijk en ik ben dus al heel snel begonnen met lessen omdat ik haar niet vetrouwde. In de les begon ze te steigeren en dat werd eigenlijk steeds erger ondanks de zeer goede instructie. Ik moest consequent blijven rijden en alleen maar werken aan voorwaarts houden op mijn been. Uiteindelijk ben ik er af gevallen omdat ze in de les schrok, wegrende, bokte en daarna steigerde. Er weer opgestapt en 'gewoon' door gereden. De volgende dag zat ik erop om rond te stappen terwijl ze aan de hand werd gehouden. In een keer steigert ze weer en slaat vol achterover, bovenop mij. Ik had niks, paard ook niet. Ze is toen door iemand een tijd gereden en vervolgens is mijn moeder er mee verder gegaan. Ze heeft overigens daarna bijna nooit meer gesteigerd. Ik heb er 1,5 jaar vrijwel niet opgezeten (werkte nl in het buitenland). Vervolgens ben ik weer op gaan rijden, L springen, M dressuur, maar de schrik is nooit meer helemaal weg gegaan. Ik durfde haar niet echt aan te pakken, zeker niet als ik alleen reed, en ze kon er dus de kantjes vanaf lopen als ze dat wilde. Uiteindelijk is ze verkocht nadat we er een veulen van hadden, omdat ze enom goed kon springen, en ze loopt nu internationaal in Engeland.
Ik heb sinds '93 diverse andere moeilijke paarden gereden zonder ooit schrik te hebben gehad. Vorig jaar begonnen we met een nieuw paard, een 3 jarige ruin van Flemmingh. Met inrijden was hij niet al te makkelijk en ik heb er dan ook een aantal keer naast gelegen omdat hij bokte of omdraaide. Geen enkele keer schrik gehad totdat hij plotseling het steigeren ontdekte. Ik verlamde en lag er dus naast. Vervolgens hebben we dat in de les weer opgelost. Een paar maanden later steigerde hij weer, en opnieuw verlamde ik. Dit gaat zo even door tot het moment in januari dat ik heel gemeen eraf gebokt werd door hem en hij ook nog flink nasloeg naar me. Op dat moment durfde ik er eigenlijk niet meer op. Mijn vertrouwen en lef was helemaal weg en ik zag het dus net als jij helemaal niet meer zitten.
Door heel goed les te krijgen, en het vertrouwen dat ik in mijn instructeur heb is dat weer over gegaan maar ik longeer nog steeds voor ik erop stap en als ik hem niet vertrouw of in moeilijke situaties ben (wedstrijden bv) zal ik ook beginnen met een Thiedemann teugel.
Nu loopt Pablo prima, hij heeft zijn eerste wp in het L1, en springen doet hij ook goed, maar ik blijf wel alert met hem.
Eeen paar weken terug zou ik ook een keer op het veulen (inmiddels 3) rijden waar ik het boven over had. Ze is nu een aantal weken onder het zadel en super braaf. Wel nog moeilijk te sturen zoals de meeste jonge paarden. Ik zit er 3 passen op, wil linksaf en dat gaat niet. Op dat moment kwam alle schrik van haar moeder weer boven en ik verlamde volledig. Ze deed helemaal niets maar ikwas wel in paniek. Uiteindelijk heb ik met mij hart in mijn keel aan de hand een rondje gestapt maar ik was blij dat ik er af mocht.

**Geplaatst**: 02-07-01 12:44

Geplaatst: 02-07-01 12:44

Ja Lielle, heel herkenbaar. Ik heb met mijn vorige pony hetzelfde ongeveer gehad, maar dan veel minder erg. We hadden hem zadlemak laten maken, hij was superbraaf, hij leerde snel. Ook toen hij eenmaal weer terug was bij ons op stal ging het de eerste tijd heel goed. Ik heb meegreden met de lessen van de vereniging, hij keek nergens naar. Totdat er een vrouw in de les reed, die kon haar paard niet houden in de galop, en knalde tegen mijn pony's kont aan. Dus mijn pony helemaal over de zeik, en begon te bokken als een gek. Ik lag eraf, ben er weer opgegaan, maar mijn pony was kreupel. Hij heeft daarna ruim anderhalve maand stilgestaan, en toen ik er weer op mocht durfde ik niet meer. Alleen aan de longe, als mijn instructrice hem vasthield, en dan nog alleen in stap. Hele tijd later heb ik een half rondje gedraafd. Toen kwam er iemand die op mijn pony ging rijden, ik durfde nog steeds niet, onddanks dat ik zag dat het wel goed ging, toen heb ik hem aan zijn verzorgster verkocht. Niet dat dat makkelijk voor mij was, ik heb er eigenlijk wel spijt van, maar het is beter zo. Nu heb ik een veulen, waar ik helemaal overnieuw mee kan beginnen (ben begonnen), en ik hoop dat dit een stuk beter gaat. In ieder geval is ze tot nu toe superbraaf...ik hoop dat het niet hetzelfde gaat. Maar ik rij wel weer gewoon, dat is al heel wat, ik durf nu gewoon weer alles, en daar ben ik blij van!!
groetjes,
manon

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 13:12

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 13:12

Hoi Lielle, dank je dat je zegt dat ik het goed aanheb gepakt, soms voelt het anders. Oza is al vijf en ik heb bewust langer gewacht en alles rustig aan gedaan. Het ging allemaal erg goed, te goed denk ik nu. Ik weet zeker dat het een goed paard is zowel qua gangen, maar zeker ook qua karakter, dat ze mij nu uitprobeert is alleen maar natuurlijk, maar wel heel vervelend. Ik heb les van iemand die ik erg vertrouw en zij heeft mij ook zover gekregen dat ik er zelf op ben gaan zitten, want in eerste instantie wilde ik et paard wegbrengen om ingereden te worden. Maar als zij dingen doet die ik nietverwacht of eng vind, sla ik dicht en de angst valt als een deken over me heen. Daar meot ik zelf doorheen en ik weet dat doorzetten de enige manier is. Daarom ben ik ook toch weer erop gegaan als was het in eerste instantie weer even aan de longeerlijn. En ik longeer altijd van te voren, maar blijkbar niet genoeg. Dat weet ik dan ook weer. Maar ik hoop echt dat ik de moed heb om door te zetten, want verder is het een prachtpaard.

**Geplaatst**: 02-07-01 13:39

Geplaatst: 02-07-01 13:39

Phoehee, wat een hoop reacties, ik heb ze lang niet allemaal gelzen en hoop dus dat ik geen dubbele dingen ga vertellen!

Een dip is heel normaal dus je moet gewoon even doorzetten!

Verder wil ik je meegeven dat je moet proberen om te blijven zitten, ook als de situatie wat spannender wordt, het paard in kwestie zal op deze manier geen vertrouwen in je krijgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 13:42

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 13:42

ik blijf gelukkig nog wel zitten sjuimpje, das het probleem niet.....ik ga er zelf af daarna omdat ik dan te bang ben om door te rijden. Maar als zij dan rustiger is ga ik er weer op en als je bedoelt dat dat fout is dat weet ik, maar helemaal niet mer opstappen is nog fouter volgens mij.

**Geplaatst**: 02-07-01 14:35

Geplaatst: 02-07-01 14:35

Sjuimpje, doorzetten is makkelijk gezegd, dat zei ik ook altijd tot ik afgelopen januari (zie hierboven) ook al mijn vertrouwen en lef kwijt was. Je kunt een paard geen vertrouwen geven als je dat zelf niet hebt. Ik denk dat je als je schrik hebt beter even kunt afstappen, flink longeren en er weer op gaan dan afwachtend verder rijden. Ideaal is natuurlijk om erop te blijven zitten maar als je dan niets meer durft verlies je veel meer.
Ik lees net je verhaal terug en misschien bedoelde je het anders nl als je paard ergens bang van is. IMO kun je ook dan beter afstappen en aan de hand verder gaan als je schrik hebt dan omdraaien en verliezen.

En Puck, gewoon langer longeren als je dat meer vertrouwen geeft, mij in ieder geval wel. Pablo is nu 4, en probeert me ook af en toe uit. Hoe vaker je dat hebt opgelost, hoe makkelijker het wordt. Succes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-01 14:37

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-01 14:37

Dank je Lielle, ik ga mijn best doen (slik)

**Geplaatst**: 02-07-01 19:02

Geplaatst: 02-07-01 19:02

Tja, ik ben het met dorine eens. Ik hou er ook niet zo van om bijzetteugels te gebruiken bij een jong paard. Ook niet met longeren!

Laat hem eerst ff op zijn eigen benen lopen voordat je hem naar beneden gaat werken!!!

**Geplaatst**: 02-07-01 19:10

Geplaatst: 02-07-01 19:10

poh ik heb dit probleem niet of niet gehad maar vind het heel naar voor je en hoop dat je er door heen kan, en als iemand zegt dat het goed ging omdat je de baas was, nou dat kan ook anders en hoeft niet met een bloedende knie ofzo

**Geplaatst**: 02-07-01 22:07

Geplaatst: 02-07-01 22:07

Tja waarom kap je niet voorlopig met die jonge tot je weer vertrouwen hebt?
Paardrijden is leuk enzoals het nu gaat is er geen lol meer aan.
daarbij zolang jij toch angstig blijft zal het een draakje blijven die je uitprobeerd en ookal zet jij door toch wint hij want je stapt er elke keer weer met zo'n rotgevoel op.Een jong paard zonder bijzet longeren is niet slecht hoor juist goed! hierdoor leert ie al netjes na tegeven en ookal aan lichte druk aan het bit.Ik begin er al mee nog voor ze aan het zadel gewent zijn.wel op de loste stand natuurlijk een beetje VWNW werken.
als ik erop stap is dat altijd zonder bijzet en dan vraag ik 'm ook niet nagevelijk dan ga ik eerst kilometers maken. zodat een paard evenwicht kan houden met mij op z'n rug en dan pas ga ik 'm nagevelijk vargen onder het zadel iets wat hij al kent uit het longeren.
aan het rechtrichten en het 1tempo laten lopen kom ik pas veel later aan toe. dat tempo komt vanzelf wel als je veel kilometers hebt gereden en rechtrichten lukt imo alleen maar als je 'm al netjes van achter naar voren kan opsluiten tussen 2 haden en 2 teugels.