By popular demand dan toch maar een volgtopic over mijn Pennypony Auroch en alle avonturen die we in de toekomst gaan beleven. 
Maar eerst een overzichtje van het moment van aanschaf, tot nu:
Ruim een jaar geleden was ik eindelijk klaar met studeren en als cadeautje voor mezelf ging ik langzaam op zoek naar een paard. Nadat ik twee jaar in de rensport had gewerkt als work rider was voor mij de keuze niet heel moeilijk: het werd een volbloed, eentje die rechtstreeks van de baan kwam. In eerste instantie had ik hier en daar wat navraag gedaan naar paarden die ik zelf verzorgd en/of gereden had, maar die waren of al verkocht of werden aangehouden door hun eigenaren. Dan maar de sales in de gaten houden. Ik woonde zelf nog tijdelijk in Nederland vanwege covid, maar had beoogd in augustus 2021 terug te zijn in Engeland. Een paard kon eventueel tijdelijk bij een vriendin staan, dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken.
Mijn eerste poging werd uiteindelijk afgeslagen ruim boven mijn budget, dus de zoektocht ging verder. Tijdens de Tattersalls July Sale was het raak: er werd een driejarige dochter van Iffraaj, mijn favoriete hengst, geveild. Zes keer gekoerst, nooit beter geplaatst dan 7de, het eerste veulen van haar moeder en een toprating van slechts 58, wat vrij benedengemiddeld is. Ik zocht al het beeldmateriaal op dat ik van haar kon vinden - naast de foto's en het filmpje op de site van Tatts ook nog een foto op Instagram die voor mij alleszeggend was over haar karakter: als tweejarige bij de races, haar groom met een arm over haar hals geslagen en een lijn die er losjes en ontspannen bij hing. Uit ervaring weet ik dat je dan wel een brave hebt als er zo'n beeld van je geschoten wordt.
Op basis van haar stamboom had ik nooit verwacht dat zij wel binnen mijn budget zou blijven, maar op een mooie woensdagochtend klikte ik op het knopje 'Bid' en een paar tellen later hoorde ik 'Sold online' en had ik mijn eerste eigen paard gekocht, Auroch:
Doel? Geen, gewoon plezier maken, dat was het belangrijkste.
Auroch verhuisde naar mijn vriendin Molly, waar ze heerlijk een "paar maanden" kon spelen met vriendjes:
Helaas werd juli augustus, augustus september, september oktober en ik zat nog steeds in Nederland. Half oktober ging ik even heen en weer naar kantoor in Norwich voor een dagje en bracht ik ook een flitsbezoek aan Auroch:
Ondertussen hield Molly me keurig op de hoogte van alle avonturen die Auroch beleefde, zoals een romantisch diner voor twee met Anna, een van Molly's volbloeden:
En een poging tot pole fitness:
In juni was het moment dan eindelijk daar dat ik terugging naar Engeland. Vlak voor ik aankwam vroeg Molly of ik het leuk zou vinden om met Anna en Auroch een stukje te rijden. Paard heeft een jaar stilgestaan, ik heb geen idee hoe ze is onder het zadel, had geen hoofdstel met bit en zij geen ervaring met bitloos gereden worden, maar: ja, natuurlijk wil ik er even op!
Daarna begon de nieuwe uitdaging: het vinden van een geschikte stal. Auroch maakt zich nogal snel zorgen, zeker als ze niet met andere paarden staat en gaat dan rondjes lopen. In een box vertoont ze dit gedrag het meeste en bij Molly was het goed te beheersen omdat ze daar aan huis stond en de routine elke dag hetzelfde was, maar we waren het erover eens dat een pensionstal waar ze 's nachts binnen zou moeten staan echt te druk zou zijn voor haar. Helaas zaten alle grass liveries rondom Newmarket vol en moest ik het verder van huis zoeken. De missie is echter geslaagd en ze staat momenteel op een topstal waar ze 24/7 buiten staan het hele jaar door, zodat haar garnaaltjes geen overload krijgen.
Na een paar weken in quarantaine gestaan te hebben om te voorkomen dat een eventuele wormbesmetting of droes de andere paarden zou besmetten, kreeg ze groen licht om naar de main yard te verhuizen. Samen met Tessa, de pensionhoudster, brachten we haar en haar gezelschapspony (die op een veilige afstand van haar stond
) naar de main yard, waar ze eerst even naast en daarna in de kudde gezet werd. De volgende dag ging ik even langs na werktijd en kon het niet laten even de bak te verkennen:
De dagen die volgden bestonden vooral uit een beetje aftasten van wat haar garnaaltjes aankunnen, maar ook kinderen transporteren naar de wei of in haar eentje het erf af voor een kort buitenritje (nog steeds zonder zadel ) over de dijk was geen enkel probleem:
Springen is niet haar grootste talent, maar aan de hand balkjes lopen gaat inmiddels aardig.
Al met al: een paard uit duizenden en echt een lot uit de loterij. 
En dat is maar goed ook, want net nadat ik een zadel van Molly had geleend, kreeg ik een ruime week geleden kreeg ik een appje van de stalhoudster: your pony has hurt herself met een vrij bloederige foto van een wond die duidelijk veroorzaakt was door een trap. De DA werd erbij gehaald en de volgende avond werd het been geröntgend om te zien of het bot beschadigd was. Een klein haarscheurtje was de diagnose en boxrust.
Boxrust is een relatief begrip, want Tessa heeft op het erf kleine minipaddockjes van zo'n 3,5 x 3,5m onder een overkapping waar de paarden voor of na het rijden even in kunnen staan. Hier staat 'Crippy' momenteel in, wat haar garnaaltjes heel blij maakt.
En dit is hoe haar been er momenteel uitziet:
Onze dagen nu bestaan uit hooi eten (in het geval van Auroch) en ernaast zitten met een boekje (in het geval van yours truly), terwijl ik ook ondertussen wat oefen met voedsel weigeren en mooi staan. Nadat er afgelopen maandag nieuwe foto's gemaakt zijn, is de DA er gerust op dat ze vanaf volgende week een lichter verband om mag en ook langzaam de pijnstillers afgebouwd kunnen worden.
Wordt dus vervolgd, met hopelijk iets minder kostbare en meer ontspannen avonturen!
Maar eerst een overzichtje van het moment van aanschaf, tot nu:
Ruim een jaar geleden was ik eindelijk klaar met studeren en als cadeautje voor mezelf ging ik langzaam op zoek naar een paard. Nadat ik twee jaar in de rensport had gewerkt als work rider was voor mij de keuze niet heel moeilijk: het werd een volbloed, eentje die rechtstreeks van de baan kwam. In eerste instantie had ik hier en daar wat navraag gedaan naar paarden die ik zelf verzorgd en/of gereden had, maar die waren of al verkocht of werden aangehouden door hun eigenaren. Dan maar de sales in de gaten houden. Ik woonde zelf nog tijdelijk in Nederland vanwege covid, maar had beoogd in augustus 2021 terug te zijn in Engeland. Een paard kon eventueel tijdelijk bij een vriendin staan, dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken.
Mijn eerste poging werd uiteindelijk afgeslagen ruim boven mijn budget, dus de zoektocht ging verder. Tijdens de Tattersalls July Sale was het raak: er werd een driejarige dochter van Iffraaj, mijn favoriete hengst, geveild. Zes keer gekoerst, nooit beter geplaatst dan 7de, het eerste veulen van haar moeder en een toprating van slechts 58, wat vrij benedengemiddeld is. Ik zocht al het beeldmateriaal op dat ik van haar kon vinden - naast de foto's en het filmpje op de site van Tatts ook nog een foto op Instagram die voor mij alleszeggend was over haar karakter: als tweejarige bij de races, haar groom met een arm over haar hals geslagen en een lijn die er losjes en ontspannen bij hing. Uit ervaring weet ik dat je dan wel een brave hebt als er zo'n beeld van je geschoten wordt.
Op basis van haar stamboom had ik nooit verwacht dat zij wel binnen mijn budget zou blijven, maar op een mooie woensdagochtend klikte ik op het knopje 'Bid' en een paar tellen later hoorde ik 'Sold online' en had ik mijn eerste eigen paard gekocht, Auroch:
Doel? Geen, gewoon plezier maken, dat was het belangrijkste.
Auroch verhuisde naar mijn vriendin Molly, waar ze heerlijk een "paar maanden" kon spelen met vriendjes:
Helaas werd juli augustus, augustus september, september oktober en ik zat nog steeds in Nederland. Half oktober ging ik even heen en weer naar kantoor in Norwich voor een dagje en bracht ik ook een flitsbezoek aan Auroch:
Ondertussen hield Molly me keurig op de hoogte van alle avonturen die Auroch beleefde, zoals een romantisch diner voor twee met Anna, een van Molly's volbloeden:
En een poging tot pole fitness:
In juni was het moment dan eindelijk daar dat ik terugging naar Engeland. Vlak voor ik aankwam vroeg Molly of ik het leuk zou vinden om met Anna en Auroch een stukje te rijden. Paard heeft een jaar stilgestaan, ik heb geen idee hoe ze is onder het zadel, had geen hoofdstel met bit en zij geen ervaring met bitloos gereden worden, maar: ja, natuurlijk wil ik er even op!
Daarna begon de nieuwe uitdaging: het vinden van een geschikte stal. Auroch maakt zich nogal snel zorgen, zeker als ze niet met andere paarden staat en gaat dan rondjes lopen. In een box vertoont ze dit gedrag het meeste en bij Molly was het goed te beheersen omdat ze daar aan huis stond en de routine elke dag hetzelfde was, maar we waren het erover eens dat een pensionstal waar ze 's nachts binnen zou moeten staan echt te druk zou zijn voor haar. Helaas zaten alle grass liveries rondom Newmarket vol en moest ik het verder van huis zoeken. De missie is echter geslaagd en ze staat momenteel op een topstal waar ze 24/7 buiten staan het hele jaar door, zodat haar garnaaltjes geen overload krijgen.
Na een paar weken in quarantaine gestaan te hebben om te voorkomen dat een eventuele wormbesmetting of droes de andere paarden zou besmetten, kreeg ze groen licht om naar de main yard te verhuizen. Samen met Tessa, de pensionhoudster, brachten we haar en haar gezelschapspony (die op een veilige afstand van haar stond
) naar de main yard, waar ze eerst even naast en daarna in de kudde gezet werd. De volgende dag ging ik even langs na werktijd en kon het niet laten even de bak te verkennen:De dagen die volgden bestonden vooral uit een beetje aftasten van wat haar garnaaltjes aankunnen, maar ook kinderen transporteren naar de wei of in haar eentje het erf af voor een kort buitenritje (nog steeds zonder zadel
) over de dijk was geen enkel probleem:Springen is niet haar grootste talent, maar aan de hand balkjes lopen gaat inmiddels aardig.
Al met al: een paard uit duizenden en echt een lot uit de loterij. En dat is maar goed ook, want net nadat ik een zadel van Molly had geleend, kreeg ik een ruime week geleden kreeg ik een appje van de stalhoudster: your pony has hurt herself met een vrij bloederige foto van een wond die duidelijk veroorzaakt was door een trap. De DA werd erbij gehaald en de volgende avond werd het been geröntgend om te zien of het bot beschadigd was. Een klein haarscheurtje was de diagnose en boxrust.
Boxrust is een relatief begrip, want Tessa heeft op het erf kleine minipaddockjes van zo'n 3,5 x 3,5m onder een overkapping waar de paarden voor of na het rijden even in kunnen staan. Hier staat 'Crippy' momenteel in, wat haar garnaaltjes heel blij maakt.
En dit is hoe haar been er momenteel uitziet:
Onze dagen nu bestaan uit hooi eten (in het geval van Auroch) en ernaast zitten met een boekje (in het geval van yours truly), terwijl ik ook ondertussen wat oefen met voedsel weigeren en mooi staan. Nadat er afgelopen maandag nieuwe foto's gemaakt zijn, is de DA er gerust op dat ze vanaf volgende week een lichter verband om mag en ook langzaam de pijnstillers afgebouwd kunnen worden.
Wordt dus vervolgd, met hopelijk iets minder kostbare en meer ontspannen avonturen!
Ze was tijdens het verbinden van het been de vorige dag al heel braaf toen ik er niet bij was, maar met mij erbij verzette ze echt geen stap, ook niet toen de DA per ongeluk met de plaat tegen haar andere been aankwam. Op een gegeven moment stond ik met m'n hand in m'n zij en had zij haar neus ertussen gewurmd en stond zo te soezen terwijl de DA nog bezig was met röntgenen. 
Deze pens worden ook gebruikt als de manegepaarden bijvoorbeeld een tijdje moeten wachten op hun volgende les, zodat ze niet een uur lang vastgebonden staan, maar even met een berg hooi kunnen relaxen. 
" 
Op naar volledig herstel.
.
