maar vanochtend wel weerop tijd eruit, want de paardjes moeten eten. 
Ik me helemaal voorbereid op warm weer door een shirtje aan te doen, kom ik buiten, geen zon
\ , geen aangename temperatuur ook. Maar goed, ben toch al verkouden dus wat maakt het uit, bovendien was ik te lui om weer naar binnen te gaan en een jas of trui te pakken. 
Op stal stond iedereen al voor de deur te wachten, of ze nou eindelijk eten kregen.
Iedereen binnengehaald en hun bijzonder kleine porties gegeven(de wei is erg groen dus de rantsoenen zijn wat gematigd) belediging alom wat zich uitte in chagerijnige koppies 
en stampende voetjes. 
Terwijl de paar uitzonderingen hun maaltijd verorberden
(de uitzonderingen zijn de oudjes die inmiddels meer dan 8x zoveel krijgen als de rest)heb ik even mn paardje gepoetst, althans ik heb geprobeerd het zand van hem af te halen, weinig succes geloof ik. 
Paardjes naar buiten geskupt(bij wijze van), ze willen nooit en gaan eerst uitgebreid in de deuropening staan schuren
Paardje gezadeld en daar gingen we, niet dus. Telkens een paar meter en dan weer een kwartier stilstaan. Tot 2 x toe midden op de weg, net als er een auto aankomt uiteraard, en toen ben ik toch maar afgestapt en heb hem zelf de heuvel over geloodst(had uit voorzorg snoepjes meegenomen, daar vergeet ie alles voor)
Afijn, weer opgestapt, volgende obstakel, was weer heel eng natuurlijk en nadat ie voor d zoveelste x weer recht overeind stond ben ik er maar weer afgegaan, dan maar weer zelf voorop.
Weer opgestapt, weer een nieuw obstakel, begon het nu aardig beu te worden dus heb de rest van de weg en het halve bos in snelwandel tempo voorop gecrost, het beviel hem uistekend (zie de tandafdrukken in mn teugels jammie
) Afijn, inmiddels had ie er wel zin in gekregen en liep hij zowaar de rest van het bos door en de terugweg ging ook goed(had niet anders verwacht, terug gaat altijd goed)
Op dat soort momenten haat ik het echt dat er niemand is om samen mee te rijden,
Rap kan het allemaal wel, maar iemand die het hem voordoet en leert dat het niet eng is is wel zo makkelijk (hoef ik ook niet continu op en af te stappen)
Ach ik besteed onze laatste daagjes wel aan wandelen, dan loopt ie tenminste.
Het mag dan een veel te intelligent bokkend en stijgerend mormel zijn(te intelligent aangezien hij zn intelligentie tegen me gebruikt als het hem niet bevalt)
hij loopt in ieder geval door de plassen en grote modderpoel heen, waarbij hij tot halverwegen zn pijp wegzakt, soms tot zn knie, kijk dat weigerde zn moeder nou altijd, stel je voor dat je vies wordt!!!
We komen er uiteindelijk wel, het zal alleen wat langer duren.
_________________
I'm old enough to know, and young enough not to care
nr 276
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: ylva op 2001-06-27 13:50 ]</font>
