Het blijft heel moeilijk.

Vanwege meerdere paarden boven de 20 speelt het hier wel een rol. Wat is acceptabel, waar stop je etc.

In Maart mn ruin van 23 laten gaan, maar werd opeens spoed. Ik wist dat het eraan zou komen en we hadden eerder op het punt gestaan, maar hij ging al even goed. Nu niet, dus gelijk gestopt en daar hadden we dan ook wel echt vrede mee.

De shet had wat kleine dingetjes, maar deed het goed. Vorig jaar er doorheen gesleept na een slechte nacht, maar knapte op. Na het overlijden van zijn vriend, ging er meer spelen en werd het mentale ook een ding. Hij is in Sept ingeslapen. Ging opeens snel.

Maar leeftijd zegt niks. We hebben jonge paarden moeten laten gaan tussen de 3 en 10jr en onze merrie van 28 is nog heel goed eigenlijk.
Wel heb ik gezegd dat we niet meer eindeloos gaan dokteren als er wat is.
Haar zoon van 22 zelfde. Hoewel hij dan in onze ogen nog lang niet oud is.

Het is moeilijk, maar ook echt elke keer anders. Wel merk ik dat vrede met de beslissing erg kan helpen. Het afspreken voor het inslapen en de dagen of weken daarvoor zijn soms vreselijk. Ik vind de laatste dagen en uren echt ene ramp. Maar kan daarna wel echt de rust terugvinden. Het is dubbel, omdat je dan weet dat het ook echt goed is.
Als je het ziet aankomen en er naartoe leeft, begint je afscheid en rouw al een beetje.

Sterkte. En wat werd gezegd; je bent nooit te vroeg.