ah, ik ben zo blij! Ik ben heel langzaam dingetjes op aan het pakken en ben nu zover dat ik een halve lange zijde een lichte schouderbinnenwaarts kan doen, een paar passen wijken en appuyeren, gebroken lijnen contra galop en vandaag voor het eerst contra galop hoefslag met afgesneden hoeken. Rechtsom bleef ze na 2 rondjes mooi in balans en losgelaten en kon ik zelfs een mooie wissel springen. Linksom vindt ze het nog te moeilijk waardoor ze nog niet mooi ontspant, dus daar nog geen wissel gedaan. Het verbeterde zich trouwens wel, dus dat is een goed teken. Er is nog wel meer dan normaal verschil in links en rechts maar ik merk dat ze juist verbetert door de oefeningetjes.
Op zich best leuk om alles helemaal weer op te bouwen en heel kritisch te zijn naar wat ik voel.
Het is ook wel een paard wat er weer achter moet komen door te doen, dat het nu geen ongemak of pijn meer geeft.
Bij alles wat ik haar vraag ben ik uit op losgelatenheid van haar lichaam en op ritme en door blijven geven van het achterbeen. En natuurlijk op of ze haar gewicht gelijk over links en rechts verdeelt. Zo wilde ze helemaal in het begin rechts slecht lengtebuiging aannemen. Waardoor ze zich het liefst de bocht in liet vallen. Daar ben ik heel veel mee bezig geweest, met dat ze zich niet strak maakt als ik rechts vraag. Steeds achtjes en slangevoltes waarbij ik haar in de bocht iets voor mijn nieuwe binnenbeen naar buiten zet terwijl ik mijn binnenhand als bij een jong paard van de hals af haal. Zo uitgenodigd om zich zacht te maken en in mijn hand te laten vallen. Als ze dat doet, dan buitenkant er weer bijhalen, rechtuit en de nieuwe bocht de andere kant op hetzelfde doen. Dit doe ik nog iedere keer wel.
Ik was wel dingen kwijt geraakt. Zoals het scherp aan het been zijn, haar echt vóór me hebben lopen. Heb ik nog niet terug zoals voorheen. Logisch omdat ik haar maanden voorzichtig gereden heb dus zij zit nog wat in die modus. En ik ook nog merk ik. Want als ik haar scherp wil krijgen zal ik haar ook bij onvoldoende reactie even naar voren moeten durven tetteren en dat vind ik zelf eng. Bang dat ze dat in haar lijf niet verwerken kan. Maar dat komt nog wel. Ik rij al wel een tijdje kleine tempo wisselingen, waarbij ik haar op de achterhand probeer te houden. Maar ja, al dat kleine maakt denk ik ook dat ze zichzelf niet helemaal geeft als ik wat meer vraag. Maar liever te voorzichtig dan te veel doen denk ik dan maar weer. Ben al heel blij met dit. Ze wordt weer sterker en krijgt weer een betere conditie.