Geplaatst 
..Weer een heerlijke dag gehad! Een hele ervaring rijker, en het was geweldig..
Na een nachtje wakker liggen en woelen (kan me niet herinneren dat ik dit seizoen zó zenuwachtig ben geweest..) ging de wekker en begon de dag voor ons om 6 uur..
Het was erg koud (zeg maar hééél erg koud), maar het was droog en de wind viel alles mee. Het was een behoorlijk stuk (ruim anderhalf uur) rijden, maar het is het zeker waard geweest!
Allereerst naar de voorkeuring, een nette hartslag van 36. De turgor was net iets te groot, dus heb ik voor de start een erg waterige slobber gevoerd. Ook de locomotie was perfect, en we waren dus startgerechtigd.. Nu begonnen de kriebels wel heel erg te komen. We keken recht tegen het duin aan, en ik heb me wel honderd keer afgevraagd hoe het daarachter zou zijn..
Om 10.33 kwam ik daarachter. Ik was van plan rustig weg te stappen, maar mevrouw gooide er een dribbelig töltje in, besloot ik toch maar een drafje in te zetten. De hoek om, en daar lag het strand.. Entousiast ging ze er op af, stond volop de rem (help, water), en liep vervolgens keurig door. Wat een heldin is het ook
Een beetje te enthosiast zette mevrouw een galopje in, waar ik haar met moeite uit kreeg om vervolgens van een heerlijk windje, een prachtig uitzicht, heerlijke geur en fris paardje te genieten. Het ging super, ze bleef lekker enthousiast lopen, en ik heb haar zo nu en dan ook maar een lekker stuk laten galoperen.Bij het keerpunt lag ik er 2 x bijna af. Neef liep er gezellig op af, waarop ik vroeg of ik rechtdoor moest (wist uiteraard dat er een keerpunt, maar vond dit vrij vroeg). Nee, keren. En toen kreeg Navy het kleine koepeltentje in het oog. Ahh.. Help!! Help! Red me!!
Navy nam een paar rare sprongen (ik hing ergens aan de zijkant) en ik kon nog net blijven zitten. Ik keek nog even achterom (het drong nog niet tot me door waarom Navy deze actie uitvoerde..) en weer hetzelfde tafereel. Toen zag ik het tentje pas 
Ach, het is en blijft af en toe een zeikerd..Toen dus weer terug, richting het ´duintraject´. Hier moesten we eerst omhoog, en wauw, wat een uitzicht.
Echt, onbeschrijflijk mooi. Zoveel natuur, zo woest.. Geweldig, had er de hele dag kunnen blijven staan en om me heen kunnen kijken.. Maar goed, dat zou zonde zijn, dus algauw stapte we door. Hier was het een stuk zwaarder, veel op- en afdalen (wat wil je in de duinen..) en erg mul, maar Navy had er tot mijn verbazing geen problemen mee. Prachtige omgeving..Bij het 2 km v/d P/A bordje zijn we in een ru(uuu)stig drafje overgegaan, en na een halve km zijn we gaan stappen. Er even lekker naast gelopen, en dat is me een partij vermoeiend! Endurance is dus niet alleen een uithoudingsproef voor het paard, maar zeker ook voor de ruiter
Bij de P/A was alles natuurlijk vrij eng, en ja, dan moet je even voor het een en ander wegspringen (..). Toch nog een mooie hartslag van 48. Het laatste stuk nog, wat niet erg veel meer was, nog een ruime 6 km. Navy bleef er zin in hebben, en wou graag een galopje. Zo zijn we dus zo´n 4,5 km doorgegaan. Omdat ze vrijveel zweette ben ik er toen afgegaan, en niet lang daarna ontdekte ik het 1 km v/d finish bordje. De eerste had ik dus gemist.. Samen met Geke ben ik toen teruggereden. Natuurlijk was het bij de finish ook erg interessant, allemaal hinnikende paarden!! Dat zorgde voor een vrij hoge hartslag van 56. Voldoende, maar in vergelijking met de 48 van de P/A vond ik dit een groot verschil.
Lekker afgezadeld, wat spiertjes losgemaakt, onder een warme deken gezet en een slobbertje en kuil gevoerd. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen want dit keer wat de borborygmi (darmgeluiden) meteen in orde, in tegenstelling tot de laatste 2 wedstrijden. Ook de turgor was goed. Inmiddels een hartslag van 40, waar ik tevreden mee was, voldoende gezakt. Ook de locomotie was weer perfect. Ze stond er nog frisjes bij, en leek nog makkelijk een rondje te kunnen..
Toen langs Niset (Equestrian Nomads) gelopen, en een Endurancehelm gekocht. Ben nu zeer happy met mijn nieuwe aanwinst
Inmiddels waren we er achter dat ik een snelheid van 12,10 ongeveer had. Omdat dit sowieso geen prijstijd is (voor mij trouwens wel, had dat echt nooit gedacht in dit terrein) en het erg koud was, en ik Navy niet al te lang wou laten vervelen op de trailer (en ik ook nog eens een zieke moeder thuis heb), hebben we niet op de prijsuitreiking gewacht.
Mijn vader dacht een kortere route te weten, wat resulteerde in een terugrit van 3 (!!!!!) uur
. Arme Navy.. Thuis aangekomen meteen uitgeladen, wat niet helemaal lekker liep.. Ik had de trailerketting losgeklipt, maar deze zat een beetje geklemt, waardoor de ketting nog contact had met het halster. Toen ik haar dus uit de trailer loosde, zorgde dat voor de nodige paniek van Navy´s kant (.. De trailer schudde met een 9.1 op de schaal van Richter..). Eenmaal veilig in d´r stal begon ze gelijk te plassen en te drinken. Alles was dus dik in orde.
De uitslagen staan er nog niet op, maar uiteraard laat ik mijn exacte eindtijd weten!
Ik geloof trouwens dat ik Annelies tegen ben gekomen
Nummer 40, was erg enthousiast, maar ik kon haar niet verstaan door de wind Het was weer erg gezellig, en een prachtige rit..
De laatste dit seizoen, mijn meisje heeft dus even lekker de tijd om bij te komen!
Allemaal heel erg gefeliciteerd met de behaalde resultaten, ik ben benieuwd naar de volgende verslagjes
Groetjes Mandy
en hebt 'm uitgereden! Gefeliciteerd! 
.
.
om weer warm te worden.
)
, maar nadat ik wat had gewapperd in de frisse zeewind droogde het toch weer goed op. Typische actie .
