
maar wat is het begin?
Ik stond gisterochtend op, als altijd, en ging naar school. toets gemaakt, cijfers teruggehad ( goede cijfers

en nou komt het: verder weet ik niks meer. ik weet nog vaag dat ik naar stal ben gefietst, ik wilde Grassie in de paddock laten vrijspringen maar dat kon niet omdat iemand bezig was de drainage te maken. daarna ben ik blijkbaar naar buiten gegaan, maar daar weet ik niks meer van..
mijn leven gaat pas weer 'verder' als ik thuis op de bank lig met knallende koppijn.
Ik weet dan niet meer wat er gebeurd is, wat ik die dag gedaan heb of wat. ik vraag 10 keer hetzelfde, bekijk de door mezelf opgehaalde foto's 5 keer alsof ik ze voor het eerst zie..
Ik hoor vaag mijn moeders stem in de verte tegen iemand aan de telefoon een fluisterend verhaal houden, waar de woorden 'maaike' en 'verward' steeds in terug komen. Ik wordt in de auto gehesen, we lopen daar het ziekenhuis. ik zie een bordje; eerste hulp.
er komt een man aan die me vragen stelt ( ik herken hem; collega van mijn moeder) , en ik krijg een vaag ding om mijn arm die blijkbaar mijn bloeddruk moet meten. we gaan weer naar huis, ik krijg eten onder mijn neus waar ik drie happen van eet. mijn moeder zegt in de verte dat ik morgen ( nu dus vandaag) niet naar school hoef, en dan lig ik ineens in bed en slaap ik.
Nu het verhaal van vandaag: Ik begin me steeds meer dingen te herinneren die er gebeurd zijn. Ik weet nu, al is het niet helemaal helder, weer wat ik op school heb gedaan gister ( wat hierboven al staat). dit wist ik gisteravond dus echt niet meer, alles was 1 groot zwart gat.
het enge is echter dat ik nogsteeds geen flauw idee heb wat er op stal is gebeurd.
volgens mijn moeder belde de stalhoudster haar rond half zes op. of mijn moeder me wilde komen halen, want ik deed 'raar'. ik kon ( volgens de stalhoudster) niet vertellen wat er was gebeurd in het bos, liep wazig rond, kon niet zelf afzadelen en zag heel erg bleek. Ook klaagde ik over hoofdpijn. voor ik wegging naar buiten is er niks bijzonders aan me gemerkt.
Nu voel ik me weer bijna goed. ik heb aleen nog een klein beetje hoofdpijn. Mijn moeder dacht gister meteen aan een migraine aanval ( handig hoor, zo'n moeder die neuroloog is

dus wat er nou gebeurd is in dat bos, of ik gewoon alleen een migraine aanval gehad heb of toch gevallen ben.. misschien zal ik het wel nooit weten.

ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. wel eens extreme hoofdpijn , maar nooit met bijwerkingen. laten we hopen dat het bij 1 keer blijft!
ik hoop dat jullie dit verhaal een beetje snappen, ik snap het zelf nog niet eens helemaal, maar ik wilde het gewoon even van me af schrijven
