Geplaatst 
Eén keer eerder was ik op een drafbaan geweest: toen Manza Buitenzorg, de grootvader van mijn Retje, een paar jaar geleden afscheid nam tijdens de Sweepstakes op de baan in Groningen. Op een sulky had ik nog nooit gezeten, laat staan een koers gereden. Wel leek het me een fantastische ervaring. Toen in het kader van BvA de veiling [BVA] 16/1–18u: Rij mee in een officiële draverij! werd aangeboden, hoefde ik dan ook niet lang na te denken: ik was het haast aan de voorouders van mijn paard verplicht om mee te bieden. Uiteindelijk zat ik bij de acht hoogste bieders en ik mocht dus meerijden!
Vandaag was het zover. Bij aankomst in Wolvega vielen ons de vele dravers in de weilanden langs de weg al op. Op de drafbaan troffen we meteen Eline, de enige van het gezelschap die ik al IRL kende. Ook de rest was snel gevonden, o.a. Ronald die dit allemaal (super!) had georganiseerd. Een paar van ons besloten een gokje te wagen. Ik zette in de tweede koers in op een nakomeling van Manza, dit paard werd 3e en ik won mijn inzet (1 euro) terug.
Inmiddels was mijn bescheiden 'fanclub' gearriveerd en vervolgens was het tijd om kennis te maken met onze rijders en paarden. 'Mijn' paard: een leuke zesjarige bruine merrie met de naam Revel Rapid (v. Giant Chill). 'Mijn' rijder: Geertje de Leeuw, een vrolijke spontane meid die mij samen met groom Laura alles uitlegde wat ik wilde weten. Een uurtje voor de koers ging Geertje met de gewone sulky vast even een paar rondes loswerken. Mijn pak had ik inmiddels aangetrokken - mannenpak, beetje ruim, dat wel
- en toen was het mijn beurt. Revel Rapid werd voorzien van een duosulky (meer een tweewielig wagentje dan een originele sulky, je zit daarmee ook een stuk verder van het paard af) en we gingen de baan op. Het paard wist meteen wat er van haar werd verwacht: draven!! Schijnwerpers overal, je mede(st)rijders om je heen, meteen al flink veel zand tussen je tanden, even nog een paar rondjes over de baan om op te warmen en toen... de autostart! Het leek alsof we opstegen, ik werd achterover getrokken en had het gevoel dat ons paard ieder moment vleugels kon krijgen.
In het begin reden we nogal dicht op elkaar, maar gelukkig kwam er al snel wat meer ruimte. Geertje had besloten rustig van start te gaan: een duosulky is toch wel wat zwaarder en voluit zouden we in het laatste stuk pas gaan. Een hele tijd lagen we op de zesde plaats, tot we achter de favoriet kwamen te zitten. Na de laatste bocht gingen we ineens helemaal los - weer dat gevoel alsof we opstegen. Geertje riep: 'We winnen, gil maar!!' en daar zaten we dan, samen te gillen. Rapid Revel deed er nog een schepje bovenop en ja hoor: als eerste over de finish!
Even uit laten draven en toen mocht ik sturen. Pas twee keer eerder in mijn leven had ik zelf een paard gemend en nu reed ik met een winnende draver in mijn handen over de baan... Eerst de huldiging en toen nog een stukje draven bij wijze van ereronde. Revel Rapid werd erg enthousiast, ik moest haar behoorlijk inhouden. Wat een kracht! Vervolgens terug naar de stallen, waar we ook enthousiast ontvangen werden. Tijdens de koers had ik er natuurlijk alleen maar naast gezeten en helpen aanmoedigen (Geertje vond het wel erg gezellig om iemand naast zich te hebben om onderweg mee te kletsen
) maar een geweldige ervaring was het zeker! Geertje gaf mij de bos bloemen die we hadden gewonnen en er werden nog wat vragen gesteld door iemand van het blad Draf & Rensport - hopelijk klonk ik niet al te warrig 
.Vervolgens mocht ik 'mijn' paardje aan de hand gaan uitstappen over het parkeerterrein. Er zat nog flink wat vaart in, ik moest aardig doorlopen om haar bij te houden (goh, waar ken ik dat toch van
) maar ze kwam redelijk snel tot rust. Paardje mocht daarna lekker bijkomen op stal en nadat we ons hadden omgekleed, zijn we binnen nog wat gaan drinken en nakletsen. Inmiddels had ik ook de eigenaar van Revel Rapid ontmoet. Hij is tevens de eigenaar van de legendarische roodschimmelmerrie Action Skoatter - een van de weinige dravers waar ik wat meer over weet dan 'het loopt op de baan en het gaat hard' 
. Tijdens de koers droeg ik de Gouden Helm die hij in 1995 won en die heeft mij vast geluk gebracht. 
Ik vond het een schitterende ervaring en mocht ik ooit nog eens de kans krijgen om achter een draver plaats te nemen, dan zal ik die kans zeker niet laten schieten!
Bedankt aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt, en ook aan iedereen die er vandaag bij was om mij aan te moedigen en met mij mee te genieten!
BTW mijn vriendje had uiteraard ons als winnaar voorspeld en daarmee won hij 22 euro!
