Geplaatst met eigen DA overlegd en Q is zeer zeker niet gevaarlijk om te rijden, dus ja om zn spieren sterk te houden en nog sterker te maken, wat altijd goed is bij ataxie, besloot ik dus om gewoon weer te gaan rijden met hem, alleen maar in t bos en als afwisseling eens longeren.
Mieke(miekevgool op bokt) kwam me met haar crossfries wiebke thuis ophalen, wiebke wil graag erg hard, en Quentin ook, die is helemaal verliefd op zn friese vriendinnetjes en doet altijd mee, vooral met wiebke en Q samen is t altijd leuk
eerst rustig gestapt en Q voelde gewoon normaal aan, net als anders, maar toen hij een beetje struikelde dacht ik meteen aan wat ik had gelezen, dat atactische paarden vaak overmatig struikelen, maarja op een modderig bospad maakt ieder paard weleens een misstapje bedacht ik me daarna...
toen zijn we wat gaan draven en alles ging prima dus maar een galopje gedaan, wat steeds een beetje harder ging en we besloten om ze maar ff te laten gaan, daarna is het meteen over en zijn ze goed terug te houden
dus dat deden we
Q maakte hele grote ruime sprongen, had zn oortjes naar voren en liep gewoon lekkerdaarna nog stukken gestapt en een poging tot rustig drafje gedaan, daarna stukje langs de weg gestapt tot we weer opnieuw t bos in konden, en toen kwamen we langs HET ideale gallopeerpad, mooi lang recht zandpad tussen de weilanden in, dus erg overzichtelijk, wat de paarden goed kennen, dus besloten we het pad heen&terug te galloperen en ze ff flink tempo te laten maken, en weer ging Q echt super, oortjes naar voren en graag voorop willen lopen, achter wiebke rijden is nml ook niet ideaal omdat die zoveel zand schept dat de zandklompen om je heen vliegen
maarja voorop is Q weer erg kijkerig en stopt steeds dus toch maar erachter/ernaast proberen te houden
maar ik heb echt lekker gereden, Q zag er ook uit alsof ie het prima naar zn zin had!
ook tijdens hun drukke gedoe in t begin, maakte hij een paar keer erg korte scherpe wendingen enzo, maar had nergens moeite mee, dat was echt zo'n opluchting!!
het gekke is alleen wel dat ik bij alles wat hij doet denk of het iets met taxie te maken kan hebben, terwijl ik voordat die diagnose was gesteld ik er gewoon op reed en me nooit onveilig heb gevoeld(ja af en toe tijdens zn achterlijke dingen die hij uithaalde enzo, maar niet ivm slappe achterhand) ook in die harde galop dacht ik ff van wat als ie ineens door de ataxie een misstap maakt ofzo, maar hij voelde gewoon vertrouwd en sterk aan, en ja ik laat hem de laatste 2 jaar(daarvoor was ie gevaarlijk in t bos
) geregeld door t bos heen scheuren. maar na die 1e galop had ik mn vertrouwen in Q weer terug en heb ik echt fijn gereden!als Q zo blijft(of zelfs verbeterd waar ik op hoop) dan kan hij iig een mooie toekomst als recreatiepaard tegemoet gaan, alleen jammer dat zo'n zeikerd is buiten
maar gelukkig zijn er genoeg mensen die met me meewillen naar buiten 
waar ik nooit vrijwillig zou galopperen omdat het in mijn ogen veel te "oneffen" is..........en ze struikelt niet maar je krijgt het idee dat ze vliegt 
wat ben ik weer overbezorgd ! 
maar dan was ik bang voor kreupelheid, bij Q was ik ff bang ivm de kans om te vallen als hij door de ataxie niet weet wat ie met zn achterbenen doet
. Ga vooral op je gevoel af en je ziet en merkt zelf wel hoe je paardje blijft lopen!!! Je kent uiteindelijk je eigen paard het beste!!!!!! 