
Dus ik wil 'm meenemen, verzet geen stap, wil blijven staan. Ik trek 'm mee, loopt moeilijk, heeft duidelijk last/pijn. Zet 'm in de stal, staat ie daar stokstijf.
Ik denk meteen: ijslander, voer: mais/brok en kuilhooi, jonge wei, sober voeren, ai ai. Dus dacht aan hoefbevangen.
Ik getemperatuurd: 37,9
Ik meteen een stekkie geregeld waar ie niks kan eten en in de gaten gehouden word. Hij heeft dus 1,5 week bij mijn vriendin gestaan op het zand en deels hard.
Nu is ie de maandagavond (19-4) ervoor bekapt.
De ijslander heeft wat bokhoeven (schijnbaar normaal bij hen) en waren door op de weg te rijden wat beschadigd. De hoefsmid heeft ze bekeken en zei dat er wel wat af kon. Dit heeft ie dus gedaan. Meteen bij de eerste hoef (linksvoor) knipte ie te diep. Hij raakte een adertje.
Na alle hoeven bekapt te hebben, stond ie er wel mooi op, maar korter. Nu weet ik niet hoe kort eea moet, maar maakte me zorgen om het bloed enzo. Hij zei dat het oppervlakkig was en dicht ging. Hij liep iets mank naar de wei. Verder dagen erna eigenlijk niks opvallends gezien, maar ook niet meer mee gereden of iets.
Nu denkt mijn vriendin dat het daardoor komt: hij loopt stijf en het liefst door het mulle zand, da's zachter. Ook heeft ie het achter, die stijfheid. Ze dacht echt te zien dat ie pijn heeft bij de stappen. Dat ie te kort staat, pijn heeft met op de hoeven staan. Verder ie ie goed levendig en heeft op gewoon zicht nergens last van.
Mja.. ik kan niks anders doen als afwachten, een 2 weken nog ofzo.. en hem morgen op een kale wei zetten.
Of...???? Wat denken jullie, hoe en wat?
