
vanavond uit eten geweest met mn vriend, zn broer+vriendin en zn ouders, daarna ff bij mij thuis waterplantjes en slakjes enz opgehaald voor in t aquarium in belgie(daar woont mn vriend) en naar hem toegegaan
zijn we net in zn woonplaats, staat er een eindje voor ons een auto rechts van de weg, tegen t fietspad aan, met zn remlichten aan, dus wij dachten dat ie daar stopte, bjorn wijkt uit om er voorbij te gaan, op dat moment geeft die auto ineens gas en gaat linksaf, maar ja omdat bjorn er voorbij wilde, reed bjorn op t midden van de weg, en van een auto die helemaal rechts op de weg staat verwacht je niet dat ie ineens naar links gaat, zeker niet als ie geen richting aangeeft, dus ontwijken lukte niet meer....
we raakten met een behoorlijke klap(je mag daar 70 in de bebouwde kom) de achterkant van die auto, mn hoofd klapte achterover en ik voelde al meteen dat t niet goed zat in mn nek(ben sinds kort genezen verklaard van een whiplash die ik bij 2 brommerongelukken ben opgelopen) en ik kon mn hoofd niet bewegen en kreeg erge hoofdpijn, was duizelig en misselijk
de auto van die anderen is total loss, hun hebben beide niets, ja een grote mond dat ze hadden voorgesorteert en richting aan gaven, wat dus niet zo is, bjorn heeft ook niets, de bus van t werk waar bjorn in rijdt is ook aardig kapot, en ik moest met de ambulance mee naar het ziekenhuis
nog n heel gedoe omdat ik nederlands ben, en uiteraard had ik juist nu geen papieren en al helemaal geen ziekenfondspasje etc bij
maargoed, nekkraag om, op de brancard en naar t ziekenhuis in lommel(jammer dat t nieuwe ziekenhuis nog niet in gebruik is, daar waren we 500 meter bij vandaan


maar t komt nu zo slecht uit! morgen heb ik eerst autorijles, dan les met Quentin en ik moet veel werken, ook heb ik zondag wedstrijd
tuurlijk ben ik blij dat ik er nog redelijk goed vanaf ben gekomen, maandag ff lans huisarts, kijken hoe t met mn nek is, kans is nml groot dat ik opnieuw last krijg van mn whiplash omdat ik al 2 keer eerder een flinke klap op mn nek heb gehad en dat dus een zwak punt is
maar ik heb 11 mei TTT en een week erna examen voor mn rijbewijs, maar ik mag de komende dagen/week niet lessen, dus dat moet allemaal worden verzet

echt balen, t lessen ging juist zo goed, ik zou nog 2 weken volop lessen en dan zou ik, als ik niets geks deed tijdens t examen, eind mei mn rijbewijs hebben!
ook baal ik ervan dat ik voorlopig niet mag rijden op Quentin, als die een dag of 3/4 stilstaat is ie daarna al 2 weken aan het klieren en staken, omdat hij dat nix doen wel goed vind, en na een periode van rust pak je hem niet zo makkelijk op
t ging juist zo lekker, eindelijk was Q eens een tijdje blessure-vrij zodat ik fijn door kon trainen ipv steeds een tijdje niet verder te komen ivm b;lessure, en daarna een periode van staken
ga vragen of mn instructeur hem morgen een uur wil rijden ipv mij lesgeven, maar eerst maar ns zien hoe ik me morgen voel
k heb in t ziekenhuis wat gehad tegen de pijn en tegen de sufheid, moest nml nog verklaring aan de rijkswacht afleggen, maar door dat spul ben ik nu dus klaarwakker
mn vriend had zn broer gebeld, die heeft mij en mn vriend opgehaald, en nu ben ik dus bij mn ouders, was om half 2 thuis, dus ik heb weer genoeg beleeft vanavond/vannacht
Bjorn voelt zich trouwens hardstikke schuldig, hij kon er echt niets aan doen, want ik dacht net als hij dat die auto rechts van de weg stopte, dat deed ie ook, en toen ineens gaf ie gas en ging ie naar links zonder richting aan te geven dus ja je verwacht niet dat ie ineens naar links komt, waar wij dus waren omdat we om hem hee wilde rijden....hij heeft wel 1000x sorry gezegd, maar ik krijg het hem maar niet duidelijk gemaakt dat t echt zijn schuld niet is
begin nu wel moe te worden, dus ik ga naar bed, wordt dalijk een paar keer wakker gemaakt, ik moest eigenlijk in het ziekenhuis blijven(dat is in Belgie verplicht als je een hersenschudding hebt) maar ik vertelde dat ik dat in NL nog nooit had meegemaakt dat ik ivm hersenschudding moest blijven, maar ze zeiden toen dat ze me in de gaten wilden houden, omdat mn ogen niet goed reageerden, kon een bewegende vinger niet volgen en pupilreflex was niet optimaal, dus ik moest een paar keer worden wakker gemaakt, maar toen mn vriend beloofde dat iemand thuis me een paar keer wakker zou maken mocht ik alsnog naar huis, schrok wel, zag t niet echt zitten om daar een nacht te blijven!
maargoed dat heb ik dus ook weer meegemaakt, in een belgische ziekenauto+ziekenhuis, is weer eens wat anders
