Ineens in die dikke drie jaar dat Laser van mij is, ontmoette ik eindelijk eens de man van de vorige eigenaresse van Laiser.
Gisteren kreeg ik een telefoontje van zijn vrouw. Ze wilde Laiser toch eigenlijk wel weer eens een keertje zien. Dus maakten we voor vanavond een afspraak.
Terwijl ik Laiser stond de poetsen kwamen ze aan. Laiser was toch een hoop veranderd in de positieve zin van het woord. En hij was nog groter dan dat zij zich herinnerde
.Ook het stukje wild vlees boven zijn oog herkende ze meteen. Laiser stond haar echt aan te kijken. Maar ik kon niet zien of hij haar wel of niet herkende.
Nadat we wat gekletst hadden over Laiser gingen ze nog even bij de ponies kijken terwijl ik Laiser verder zadelde. Toen ik haar vroeg of Laiser bepaalde trekjes vroeger ook al had, moest zij glimlachen. Ja en of hij die had
.Doet hij dat en dat nog en dat? Samen hebben we nog wat dingen van hem besproken die hij nu ook nog doet.
Ook hebben we nog besproken wat de invloed is geweest van het feit dat hij een aantal maanden door anderen is gereden. Waarschijnlijk heeft hij toen het nodige te verduren gehad, want ze verbaasde zich over een anatal dingen die ik over Laiser vertelden. Ook bleken er dingen te zijn die ik juist weer wist die zij niet wist.
Ondertussen waren we al naar de bak gelopen en was ik al op zijn rug geklommen. Nadat ik hem los had gestapt begon ik hem netjes te rijden. (En aangezien meneer vandaag niet naar buiten was geweest aangezien het buiten de stallen spekglad was, zat er flink veel peper in
)Laiser liep echt super netjes, maar zo heet als ik weet niet wat. Soms zelf even net doen alsof hij een gevaarlijke hengst was, en met flink veel protest mij proberen af te schrikken. Maar het volgende moment liep hij zich vreselijk uit te sloven voor me. EN blijf hij heel los en soepel door zijn hele lijf en kon ik hem op een licht contact teugeltje rijden. (Altijd leuk natuurlijk als iemand komt kijken en hij loopt zo indrukwekkend
)Zelf nog eventjes op hem stappen wilde ze niet. Ze was te bang geworden na die bewuste val waardoor ze hem moest verkopen van haar man.
Ik kreeg complimenten voor hoe hij liep en dat hij er zo ontzettend goed uitzag. Ze was heel blij dat hij zo goed terecht is gekomen. Ze vertelde ook dat ze de eerste jaren niet goed "wilde" zeg maar, maar nu was ze wel heel blij dat ze gekomen was. En ze wilde zeker nog vaker langs komen. Toen ik haar vertelde dat ik dat leuk vond en dat ik eventueel ook wel kon alten weten wanneer ik een keer wedstrijd had, zij ze dat ze dat wel heel leuk zou vinden.
Óok had ik haar nog even het internetadres van de site van Laiser gegeven. Dat vond ze heel leuk. Zij zou nog eens negatieven van foto's zoeken, van toen hij nog bij haar was.
Nadat ze weggingen, schoten er nog een heleboel dingen door mijn hoofd die ik eigenlijk ook nog wel aan haar had willen vragen. Maar goed dat komt nog wel een keertje. Ik ben nu in ieder geval weer wat meer te weten gekomen over mijn stoere knol.
. 
, maar uiteindelijk na lang gezoek en gebel had ik haar gevonden! Ze heette ook geen Jolly meer, maar Gladys.. 
