
Het begon zaterdag...
Ik was gewoon wat aan het rijden in de achterste binnenpiste, en er waren nog 2 mensen aan het rijden.
Maar Ushi bleef maar haar hoofd naar beneden doen en zo haar benen super hoog gooien, alsof ze haar hoofd wou raken,
maar dat was ik ondertussen al gewoon (soort tik nerveux van de zenuwen),
en ze liep gewoon onder me door (stond al sinds woensdag binnen doordat ik ziek was).
Maar ze ging met nogal veel snelheid door de bocht, terwijl ge weer haar hoofd naar beneden deed.
Ze is daarna gestruikeld, en gevallen, waardoor ik er dus ook af ben gevlogen.
Maar dan heeft ze nog een soort rol gemaakt waardoor ze dus bovenop mn been lag.
Ze is hierna direct opgestaan, ik natuurlijk helemaal geschrokken, maar had op het eerste zicht niets zo veel pijn.
Mientjeuh zat aan de kant te kijken en heeft dan effe met Ushi rond gestapt terwijl ik mn gezicht effe af ging spoelen.
In de toilette zag ik dat mn neus dik was en dat ik schaafwondjes naast mn oog en op mn neus had.
Op de weg trug naar de piste begon mn been ook wel wat pijn te doen, maar niet zo hard.
Ben dan maar trug gaan rijden, eerst gekeken of Ushi niet mankte maar er was niets te zien.
Ze had blijkbaar haar lesje nog altijd niet geleerd, want ze deed nog altijd haar hoofd naar beneden

Thuis begon mijn neus steeds dikker, blauwer en pijnlijker te worden, maar dat is nu al wat minder.
Mijn knie bleek ook een beetje gekneusd te zijn en er was dus een grote blauwe plek op mn knie

En het bleef doorgaan tot zondag...
Ik ging vandaag met Elke (free) meedoen aan een jumping in CE "La Nethen",
gewoon om wat ervaring op te doen en omdat het ons wel leuk leek om eens samen te doen.
Zowel Ushi als Montana springen heel graag, maar hebben nog niet zo veel wedstrijdervaring.
We gingen normaal te voet tot ginder gaan door het bos, maar dan waren we wel 3 kwartier onderweg.
Toen we te horen kregen dat we daar rond half 10 moesten zijn, hebben we toch maar een trailer gezocht

We hadden al een keer een wandeling gemaakt met Titsia en zij had een trailer dus hadden het een keer aan haar gevraagd,
zij had haar trailer zondag zelf nodig, maar ze heeft een trailer van een vriendin kunnen regelen voor ons

Dus vanmorgen om 7 uur opgestaan, aangekleed en op weg naar de manege gegaan

Van daaruit moest ik dan een klein stukje tot bij Elke haar stal stappen, waar de trailer al klaarstond.
Alletwee gingen problemenloos op de trailer (Montana bleef alleen twijfelen in het midden van de klep

Veilig aangekomen op "La Nethen" en de trailer ergens op een plekje een eindje van de manege gezet,
en dan zijn wij ons gaan inschrijven in de cafetaria terwijl Elke haar vader op de paardjes paste

We hebben ons alletwee ingeschreven voor 1 proef van 60 cm en als het goed ging gingen we mss in de namiddag nog een keer.
Dan nog een hele tijd staan wachten voor we eindelijk mochten gaan inrijden.
Ushi was echt super zenuwachtig (dat is wel redelijk normaal bij Ushi, maar nu was het toch wel heel erg

Na wat gedraaft te hebben wou ik eens over het mini kruisje dat er stond springen,
Ushi sprong braaf, maar begon na de sprong echt super hard te bokken en bochten te maken.
Ik ben er dan af gevallen, maar as heel zacht gelanden doordat ik al een tijdje ernaast hing voor ik viel.
Ik natuurlijk helemaal boos, maar ook helemaal verward, want dat was echt niet de Ushi die ik ken

Ben dan nog wat gaan draven, maar ze zat echt heel de tijd te bokken, bleef wel zitten.
Na een tijdje is ze dan wel gestopt met bokken in draf, maar bleef trippelen enzo.
Toen er wat minder mensen in de piste waren wou ik haar dan eens goed laten galoperen,
dat ze haar energie wat kwijt was en misschien zou stoppen met bokken en gek doen.
Uhm, slecht idee dus... eerste galopsprong gaf ze al een enorme bok en een bocht naar rechts,
gevolg: ik hing er half naast en heb haar dan stil kunnen trekken.
Nu was ik toch echt wel alle hoop kwijt, ik had nog niet eens gesprongen, wat zou dat worden?

Wou me dus laten uitschrijven want zo kon ik toch geen parcours springen.
Maar na lange aanmoediging van Sandy (vriendin van Elke) en Elke zelf,
ging ik toch nog maar eens een sprongetje wagen. Was een kruisje van 20 cm ofzo

Bleek dus weer niet zo een fantastisch idee te zijn, na de sprong weer een bok en een bocht en ik lag er weer.
Een stuk naast waar ik gevallen was, schrok een ander paard en steigerde enorm hoog.
Ik heb mn moeder me dan toch maar laten uitschrijven, durfde echt niet meer

Ik weet dat ik haar nu een beetje heb laten winnen, maar 3 keer vallen op 2 dagen vond ik al genoeg

Sorry voor het lange verhaal...
