Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
dreamegirl schreef:En was jouw paard daarvor ook altijd braaf????ik heb vroeger ook zo'n paard gehad.
het komt aardig overeen met wat ik met mijn paard gehad heb.
ik kon thuis er alles mee maar als ik naar buiten ging en zij wou niet verder meer dan op de rem en achteruit naar de slootkant.
steigeren.
en kon ze zich omdraaien dan regelrecht in volle draf naar huis.
werd er echt ziek en ook kwaad van.
de stal eigenaar is er vaak voor mij op gaan zitten en die pakte haar goed aan en toen ging ze me hem er wel lang maar zodra ik er weer op ging was het weer mis
ik kreeg het er niet uit omdat ze wist dat ze het bij mij wel kon flinken ook omdat ik het vertrouwen in haar kwijt was.
heb haar moeten verkopen.
smurf schreef:Ik heb ook zo'n spook!
Gisteren kwam mijn nachtmerrie uit: een dikke trekker met 2 opleggers stro bovenop het viaduct over de snelweg tegenkomen, auto erachter....... en wat deed iet: achteruitlopen (auto reed ook maar achteruit voor de zekerheid, met 4 angstige bejaardern erin), steigeren, proberen om te draaien.......de trekker ging bovenop het viaduct stilstaan, boze loonwerker.....
Ik heb hem maar de goede kan op gedraaid, een flinke tik met de zweep op zijn kont gegeven en in gestrekte dribbel, met zijsprongetjes erlangs gestuurd.
het zweet stond op mijn rug, hij zal toch het viaduct afjumpen!
De meeste loonwerkers zien van een afstand aan mijn angstige gezicht dat het misschien niet goed gaat en wachten dan op een veilige plek tot ik langsgestunt ben, maar deze was van mening dat je met een niet mak paard de weg niet op moet gaan, maar ja, dan leert ie het nooit!
Die bejaarden die achter me reden, hadden een slechte avond.....
Mowtje"]En was jouw paard daarvor ook altijd braaf????
[quote="dreamegirl schreef:ik heb vroeger ook zo'n paard gehad.
het komt aardig overeen met wat ik met mijn paard gehad heb.
ik kon thuis er alles mee maar als ik naar buiten ging en zij wou niet verder meer dan op de rem en achteruit naar de slootkant.
steigeren.
en kon ze zich omdraaien dan regelrecht in volle draf naar huis.
werd er echt ziek en ook kwaad van.
de stal eigenaar is er vaak voor mij op gaan zitten en die pakte haar goed aan en toen ging ze me hem er wel lang maar zodra ik er weer op ging was het weer mis
ik kreeg het er niet uit omdat ze wist dat ze het bij mij wel kon flinken ook omdat ik het vertrouwen in haar kwijt was.
heb haar moeten verkopen.
Vonnie84 schreef:Ik begrijp je volkomen. Ik ben ook eens afgestapt en wilde hem echt grrrrrrrrrrr gelukkig zei mijn vriendin niet doen! Maar het probleem op deze specifieke weg is dat de weg maar hooguit 3 meter breed is en aan 2 kanten sloot op ong. 2 meter diepte. Ik durf het dus niet aan om hem echt die sloot in te laten lopen. Hij doet het ook alleen maar bij sloten met een hoge wal. Hij is echt slim hoor.uhm, ik had dit bericht ook kunnen schrijven. Ik heb toenstraks gereden en ook zo'n weg.
Totaal niet meer voor m'n hulpen, stijgeren, de sloot in lopen echt alles wat jij hier schrijft.
Ik ben denk ik een half uur bezig geweest, terwijl we er ook 5 min. over konden doen.
Ik zit nu ook even met mn handen in het haar!!
Ik zal even alle trucen die ik heb bedacht opschrijven.
* afslaan en schoppen (maar dit werkt altijd averechts, maar lucht wel op. Maar voor sommige paarden helemaal fout, andere hebben het nodig. Maar 99 van de 100 paarden hebben het niet nodig)
* wachten tot hij klaar is (en ooit echt lang he) en dan proberen verder te rijden
* de omweg langs iets engs pakken via het maisveld, als ie maar doorloopt
* een hele tijd zeggen op een enge weg: braaf en als hij weer begint iets richting UH
* achteruit de goede richting insturen (maar daar ging die van mij op stijgeren op een gegeven moment)
* afstappen, de teugels over z'n nek doen en zelf doorlopen en niet meer naar achteren kijken.
* als hij achteruit gaat en het is niet echt heel gevaarlijk waar hij naartoe dreigt te lopen: laten butsen. (die van mij wist eenmaal dat ik em wel redde als hij teveel richting sloot ging)
* uhhmm
* als je eenmaal langs het enge stuk bent, proberen een lang stuk te galoperen. Dan kan hij de stress van zich afrennen en wordt ie ook wat moe-er. En proberen op het einde van de rit nog een keer het enge pad nemen. (heb ik vandaag voor het eerst geprobeerd, dus ik heb nog geen idee of het ook werkt)
* altijd lief blijven. Alleen maar belonen, als hij het goed doet. Proberen hem vertrouwen te geven. Elk pasje, hoe twijelend ook, belonen.
* met andere paarden die weg nemen. maar dan doen ze het opeens wel heel goed. Grr
* ooit helpt het om gewoon aan een los teugeltje te rijden. En een beetje om je heen kijken of een liedje zingen (ga je zelf van ontspannen)
* als hij omdraait, gewoon een volte van maken en weer de goede richting op rijden. Krijgen ze ook snel genoeg van.
Jaa, een hele waslijst. maar ik zit ook met m'n handen in het haar. Ik heb twee jaar terug maar 1 rondje kunnen maken van 10 minuten, en dan was ik minstens een half uur weg. Nu kom ik inmiddels in de bossen (is 3 kwartier rijden als je met een 'normaal' paard gaat. (Dus niet zo'n paard als jij en ik). Heb ik een 50 min. over gedaan. Vond ik zelf wel netjes.
Maar ik probeer nu alleen nog maar de 'vredige' weg met hem te doen. Dus niet meer slaan enz. Maar af en toe, valt dat eerlijk gezegd echt niet mee. (niet dat ik zo'n martelmens ben, maar je begrijpt me wel)
Mowtje schreef:Er zit een kop op hoor.
Vonnie84 schreef:Soms is het toch echt moeilijk om slimmer te zijn dan je paard. Vooral als je paard best inteligent is.
Maar MIJN ervaring is dat als iemand het paard leidt, terwijl jij erop zit geen enkele zin heeft. Sterker nog, dat het alleen maar erger wordt.
Maar dat was bij mijn paard zo. Misschien dat het andere paarden wel helpt.