Geplaatst Zo lang als ik me kan herinneren, wil mijn vader GEEN hond.
Mijn mams geeft les op een basisschool en bij een van de kinderen uit haar klas kregen ze thuis een tijdje geleden een nestje Jack Russels. Stiekem had dat meisje er al eentje voor haar juf gereserveerd, omdat ze wist hoe gek juf met hondjes is. Maar helaas, de man van juf wilde absoluut geen hond in huis...
Eergisteren ging het een na laatste hondje naar zijn nieuwe baas. 'Hondje van de juf' bleef over, zonder broertjes en zusjes. Er was al iemand anders geïnteresseerd, maar het bleef voorlopig 'hondje van de juf', want wie weet zou de man van de juf toch nog van gedachten veranderen.
Gisteravond ging het er verhit aan toe bij ons thuis. Mijn moeder, mijn zusje en ik aan de ene kant met allerlei argumenten voor (mijn moeder werkt drie dagen per week, is tussen de middag thuis, we hebben een grote tuin etc. etc.) en mijn vader met allerlei argumenten tegen (die ga ik hier niet eens opnoemen want sommigen raakten kant noch wal
). Conclusie: jammer maar helaas, hondje zou er niet komen...Vanmorgen liet mijn vader weten dat hij de hele nacht had wakker gelegen van 'het hondje', en we zouden het er vanavond 'nog even over hebben'. Ben verder de hele dag weggeweest, heb het gesprek dus niet meegekregen, maar vanavond kwam ik mijn zusje tegen op stal en zij liep bijna te stuiteren: 'Morgen hebben we er een broertje bij!'. Dusss...
Morgenochtend tussen 10 en 11 komt het hondje. Roepnaam wordt hoogstwaarschijnlijk Sam(mie), aangezien de kat Moos heet. Ik kijk er al heel erg naar uit, ben tot nu toe nooit een echt hondenmens geweest maar dat is meer onwennigheid dan onwil. En Jacks heb ik altijd leuk gevonden. Ik heb 'm nog niet gezien, maar ik vertrouw op mijn moeder en zusje, die al helemaal weg zijn van hem.
De enige beperkende voorwaarde is dat hij overweg moet kunnen met de kat, dat stelde mijn vader als eis (en terecht). Gelukkig kan de kat over het algemeen goed met honden overweg, hopelijk ook met dit ukkie!
