Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-03 16:28

Zou jij laten onderzoeken of het kindje gezond is?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-03 16:28

Ik kreeg door de reactie van Sterre een idee voor een nieuw topic Lachen

Stel je bent zwanger, zou jij willen laten controleren of je ongeboren kindje een ernstige afwijking heeft? Dus bv een vruchtwaterpunctie of ander onderzoek doen?

Natuurlijk wil iedereen een gezond kindje... Maar zou jij, als je de mogelijkheid had om te weten of je kindje gezond is, dit ook laten doen en wat zou je vervolgens doen als blijkt dat het kindje een afwijking heeft?

Natuurlijk kun je niet alle afwijkingen gelijk ondekken voor de geboorte, maar toch wel een groot aantal.

Ik zou het wel graag willen weten. En als het kindje echt een ernstige afwijking blijkt te hebben zou ik heel diep gaan nadenken over eventuele abortus... Ik heb altijd gezegd dat ik dit nooit zou doen (abortus) maar in zo'n geval denk ik er nog wel eens overna...

**Geplaatst**: 05-03-03 16:32

Geplaatst: 05-03-03 16:32

Ik heb op Ja, en bij afwijking wil ik een abortus gekozen

Wanneer een kind een dergelijke afwijking heeft waarbij hij geen normaal en menswaardig bestaan kan leiden, zou ik wel overwegen om abortus te plegen.

**Geplaatst**: 05-03-03 16:38

Geplaatst: 05-03-03 16:38

Moeilijk.. ik zou het wel graag willen laten onderzoeken ja. Het hangt denk ik helemaal van het type afwijking af. Met een kleine afwijking valt goed te leven denk ik. Misschien zeg ik dit een beetje cru maar ik zou niet mijn leven willen opofferen omdat het kind zoveel speciale zorg nodig heeft. Dat is me een te zware last. Of een afwijking waarbij het kind niet al te lang te leven zou hebben. Ik weet niet of ik dat aan zou kunnen. In die gevallen zou ik abortus serieus overwegen. Gelukkig ben ik aan kinderen nog lang niet toe Lachen

**Geplaatst**: 05-03-03 16:39

Geplaatst: 05-03-03 16:39

Ter informatie:
Alleen als iemand een verhoogde kans heeft op een kind met een aangeboren of erfelijke aandoening komt prenatale diagnostiek ter sprake. Bijvoorbeeld bij vrouwen boven de 36 of als er een erfelijke of aangeboren aandoening in de familie voorkomt (neurale buisdeffecten bijvoorbeeld).

Als jij gewoon normaal gezond bent en op een "pret-echo" zijn geen afwijkingen zichtbaar, dan worden dat soort onderzoeken niet uitgevoerd.

Ongeveer 4% van de kinderen heeft bij de geboort een erfelijke of aangeboren aandoening.

Even onze website promoten: www.zwangernu.nl Haha!

Ik heb de poll niet ingevuld.

**Geplaatst**: 05-03-03 16:47

Geplaatst: 05-03-03 16:47

Nee, ik zou het niet willen weten.

En voor iedereen die het wel wil weten en dan toch geen abortus doet: waarom wil je het dan van tevoren weten?

Zelfs als er iets mis is kan zo'n kind een heel goed leven hebben. En als je perse geen kind wilt met afwijking, vraag ik me af voor wie je die kinderen neemt. En ik vrees dat de reden voor het nemen van kinderen dan erg egoistisch is....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-03 16:47

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-03 16:47

Als je ervoor betaald mag je toch wel onderzoeken laten doen?

**Geplaatst**: 05-03-03 16:49

Geplaatst: 05-03-03 16:49

Oh vast wel, maar ik denk dat je niet wil weten wat dat soort dingen kosten... En best kans dat je dan ook naar het buitenland en/of naar een privekliniek zult moeten uitwijken. Gebruikelijk is het iig zeker niet!

**Geplaatst**: 05-03-03 16:54

Geplaatst: 05-03-03 16:54

Een "pretecho" wordt lang niet altijd gemaakt. Veel verloskundigen zijn er nog steeds tegen om een echo te maken als de zwangerschap verder normaal lijkt te verlopen.

Hierdoor had ik mijn jongste kunnen verliezen. Gelukkig werd er gedacht dat mijn kindje in een stuit lag terwijl ik van het tegendeel overtuigd was en is er om die reden een echo gemaakt.
Toen begon de ellende dus pas goed.

Ogenschijnlijk was mijn baby kerngezond maar door een dubbelsysteem van de nier en een verkeerde aansluiting in de blaas kreeg ze al snel een infectie die niet te behandelen was met antibiotica. Gelukkig was er al een plan van aanpak getrokken voor de geboorte en lag ze met twee weken oud al op de ok.

Anders was het gissen geweest waarom ze koortsig was geworden, had antibiotica niet geholpen en had ze zeer waarschijnlijk een sepsis (bloedvergiftiging) gekregen waaraan ze dan overleden zou zijn.

Overigens vond het plaatselijk ziekenhuis het niet eens nodig om actie te ondernemen op de zwarte vlek op de echo en als mijn man geen arts was geweest en niet via vriendjespolitiek een afspraak in het AZU had kunnen maken was ze er dus ook niet meer geweest. Daar kan ik me nu nog boos over maken en ik kom dan ook niet meer in dat ziekenhuis. Zelfs de geadviseerde echo vlak na de geboorte wilden ze niet doen omdat het weekend was. Ik heb de brief van de kinderuroloog gelezen aan de kinderarts van dat ziekenhuis en die gaf me wel wat genoegdoening Extreme duivel

Er stond namelijk letterlijk dat mijn baby het ondanks hen gered had Haha!

Je begrijpt waarschijnlijk wel dat ik erg voor het maken van echo's ben tijdens de zwangerschap.
De casus van mijn dochter is betrokken in een onderzoek om aan te tonen dat het maken van echo's wel degelijk zeer nuttig is en zelfs noodzakelijk kan zijn.

Gelukkig is mijn baby er na twee ziekenhuisopname's en twee operatie's weer helemaal bovenop gekomen.
Maar ik heb veel gezien in die periode's in het WKZ en ik moet heel eerlijk bekennen dat ik denk dat ik een ernstig gehandicapt kind zou laten aborteren. Toch denk ik dat je die beslissing pas echt kunt maken als je er daadwerkelijk voor staat.

Ik wil geen derde kindje maar ik zou dan automatisch in aanmerking komen voor uitgebreider onderzoek en dat had ik dan ook zeker laten doen.

Laatst bijgewerkt door Percy op 05-03-03 16:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-03-03 16:54

Geplaatst: 05-03-03 16:54

Een vruchtwaterpunctie kan heel erg veel risico met zich meebrengen. Een ex-collega van mij was 38 toen ze zwanger werd van de eerste. Vruchtwaterpunctie gedaan en kindje was goed, alleen was het kindje tijdens de punctie beschadigd en eindigde het alsnog in een abortus....

Ik ben nu 30 en als ik boven de 35 kom zou ik het pas doen. Eerder niet.
Als je gezond eet, leeft, niet rookt en niet drinkt tijdens je zwangerschap zou ik me weinig zorgen maken.

**Geplaatst**: 05-03-03 17:30

Geplaatst: 05-03-03 17:30

Ik heb op de eerste gestemd, ligt er wel aan wat voor afwijking.
Ben eigenlijk tegen een abortus maar als het niet anders kan... Scheve mond

Heel moeilijk lijkt het me maar als ik nu naar mezelf kijk zou ik geen zwaar gehandicapt kind aan kunnen...heb het gezien in de vriendenkring...het is heel zwaar en zo'n kindje kan eigenlijk niet thuis wonen...
Ik hoop dat ik nooit voor die keuze kom te staan.

**Geplaatst**: 05-03-03 18:37

Geplaatst: 05-03-03 18:37

Heb ook voor het eerste gekozen, maar zou eigenlijk niet weten dat mocht mijn kind een afwijking hebben dat ik dan voor abortus zou kiezen. Ligt een beetje aan de afwijking en in hoeverre in op dat moment voor een kind met een afwijking zou kunnen zorgen. Ligt er natuurlijk ook een beetje aan in wat voor situatie jezelf zit en of je voor het kind gekozen hebt of dat het een verrassing is Haha!

Op dit moment hoop ik geen zwangerschap mee te hoeven maken, maar je weet het nooit Haha!

Mocht het ooit toch gebeuren; wie dan weer leeft, wie dan weer zorgt Lachen

**Geplaatst**: 05-03-03 20:41

Geplaatst: 05-03-03 20:41

Ik zou wel willen weten of het gezond is en als het niet gezond is zou ik een abortus laten plegen. Misschien egoistisch, maarja als het kind geboren wordt, heeft het het niet naar zijn zin, kan niks, gaat jong dood. Niet leuk voor het kind dus.

En ik denk dat ik er zelf op een gegeven moment ook aan onder door ga, maar dat staat op de tweede plaats. Ik zou het het ergste vinden voor het kind zelf!!

Ligt natuurlijk ook aan de soort afwijking

**Geplaatst**: 05-03-03 21:21

Geplaatst: 05-03-03 21:21

Jep, ik heb een erfelijke afwijking in de familie zitten die ik een kind niet aan zou willen doen. Dus bij een zwangerschap zou ik laten testen en bij foute uitslag abortus laten plegen.

**Geplaatst**: 05-03-03 21:29

Geplaatst: 05-03-03 21:29

Ik heb ook een erfelijke afwijking die ik niemand aan wil doen, maar of daar onderzoek voor mogenlijk is Verward

Ik ontdek net pas dat er een proefonderzoek voor loopt.

Ik zal mijzelf dan onderzoeken, mocht ik de genen hebben komt er geen kleine, daar ben ik al heel lang zeker van.
Bij mij komt er namelijk manisch depressiviteit in de familie voor (zie ander topic op dit forum) en bij mijn vriend komt mpd voor, geen lekkere combi lijkt me Knipoog

Abortus zal ik niet laten doen, ik wil het van te voren weten.
En mocht ik zwanger raken en achteraf blijkt dat ik het zelf heb zou dat voor het kind ook geen pretje kunnen zijn, dus daar moet ik gewoon rekening mee houden.

**Geplaatst**: 05-03-03 21:30

Geplaatst: 05-03-03 21:30

Ik heb ook voor a gekozen.
Op dit moment ben ik er vrij zeker van dat ik geen kinderen wil, maar dat kan natuurlijk altijd veranderen als je toch je prins tegen komt.

Het zou er ook heel erg aan liggen wat het kindje mankeert.

Als het snel zou overlijden na de geboorte zou ik het wel laten komen.
Je kan dan zeer waardig afscheid nemen en het kindje een plekje geven.

Een zwaar gehandicapt kind wat zijn hele leven kwijlend en zittend in een rolstoel moet doorbrengen zou ik niet ter wereld willen brengen.Ik vind dat geen mens waardig bestaan.

Een kindje met het down syndroom in en niet al te zware vorm zou ik wel laten komen. Deze mensen kunnen een heel goed leven leiden en vaak gewoon meedraaien in de maatschappij.

Dan hebben we het nog niet gehad over allerlei andere aandoeningen, maar daar weet ik persoonlijk niet zo veel van af.
Maar het bovenstaande is een aardige richtlijn.

**Geplaatst**: 05-03-03 21:59

Geplaatst: 05-03-03 21:59

Ik denk dat je deze vraag pas kunt beantwoorden als het zover is. Als je je kindje in je buik hebt, iets levends. En je ongeveer weet wat voor afwijking je kindje zal hebben.
Ik geef op deze vraag dus ook nooit antwoord, want je weet niet hoe je je op zo'n moment voelt.
Mijn broer is gehandicapt en heeft een handicap die tijdens de zwangerschap alwel te zien had kunnen zijn. Niet dat mijn ouders dat destijds wisten hoor.
Na zijn eerste levensjaar kwamen ze erachter dat hij een vrij zeldzame afwijking heeft en waarschijnlijk zijn hele leven bedlegerig zou zijn, niet zou kunnen praten etc. Een soortemet kasplantje dus.
En wat denkje? Mijn broer heeft een heerlijk leven, vol lol en plezier.
Hij kan een groot aantal dingen niet, waaronder praten.

Ik denk dat je niet te licht moet denken over abortussen, want ik geloof niet dat je daar van te voren over kunt beslissen. "Als er dit en dit, zus en zo gebeurd, dan laat ik 'het' weghalen"
Dat is namelijk nogal cru.

**Geplaatst**: 05-03-03 23:02

Geplaatst: 05-03-03 23:02

Cowgirl schreef:
Een kindje met het down syndroom in en niet al te zware vorm zou ik wel laten komen. Deze mensen kunnen een heel goed leven leiden en vaak gewoon meedraaien in de maatschappij.

De gradatie van de gevolgen van Down Syndroom zijn niet in utero te voorspellen. Maar het is inderdaad zo dat de een wat beter is dan de ander.

En ook mijn jongste broer is geestelijk gehandicapt. Heeft de grootste lol in zijn leven en beleeft in het gezinsvervangend tehuis meer dan ik hoor! Hij heeft al dingen gedaan waar ik niet eens aan zou denken. Hoefde zich tijdens zijn schoolperiode nooit zorgen te maken over overgaan, examens, proefwerken en later een opleiding en werk. Hoe is die handicap gekomen? Door een zuurstofgebrek bij de geboorte. Mensen die kinderen "nemen" of "kopen" ( ik vindt het een vreselijk woord, in mijn ogen krijg je ze) gaan er in mijn ogen van uit dat het goed gaat. De natuur trekt een heleboel dingen recht, en te erge genetische defecten worden al in een vroeg stadium geaborteerd. En de zogenaamde kasplantjes zijn niet allemaal een gevolg van een genetisch defect....

Bovendien, om even in te gaan op wat Percy zei: als er iets te zien is op een echo, en daar verder naar gekeken wordt, vind ik het eigenlijk voor de baby minder ingrijpend en zou ik het misschien (ondanks mijn eerder duidelijke "nee" laten doen). Maar als er geen medische reden is voor een vlokkentest of een vruchtwaterpunctie waarom zou je dat dan laten doen?

**Geplaatst**: 06-03-03 03:07

Geplaatst: 06-03-03 03:07

Ik geef hier nog maar even mijn reactie weer, die ik in het andere topic ook al had gegeven en waar ik ook nog steeds achter sta Knipoog

.

Voordat hier iedereen op een vreselijke manier over me heen gaat vallen: ik ben inmiddels op een leeftijd dat de kans op een gehandicpt kind gewoon een heel stuk groter is. Ik heb niks tegen gehandicapten en als dit mijn eerste of tweede kind was geweest en het zou gehandicapt zijn, was ik erg verdrietig geweest, maar het was geen reden geweest om de zwangerschap te onderbreken. Ik heb nu echter al 2 kinderen en met een gehandicapt kind zou het erg zwaar worden; immers, zij krijgen dan ook een heel stuk minder aandacht! Aandacht waar ze imo zeer zeker recht op hebben!! Helaas ben ik niet het type "Über-Mutter" die dan al haar kinderen nog gerecht kan worden Scheve mond

!! Ook komt daar zeker nog een portie egoisme bij: m´n paard kan ik dan misschien hooguit nog 1 á 2 keer in de week een uurtje bezoeken Verdrietig

! In geval van een gehandicapt kind, zou ik de zwangerschap dus waarschijnlijk laten onderbreken.

**Geplaatst**: 06-03-03 06:53

Geplaatst: 06-03-03 06:53

Er is ook nog zoiets als een nekplooimeting, hierbij wordt op een echo de dikte van een vlies in de nek gemeten en in combinatie met je leeftijd dan dan de kans op een afwijking berekend worden. Dit heeft geen risico's en kan geschieden tussen de 12e en de 14e week. Ik vind eigenlijk dat iedere zwangere de mogelijkheid moet hebben om deze test te laten doen. (dus geen verplichting wel de mogelijkheid!). Wij hebben deze test laten doen met de intentie om als er een verhoogd risico zou zijn verder onderzoek te laten doen. Bij ons echter kwam de kans op een afwijking op 1 op 1400 terwijl de 'kans op een miskraam bij een vruchtwaterpunctie 1 op 200 is. Bovenstaande methode is overigens een kansberekening en niet 'waterdicht'. Ik denk dat als de verder uitslagen slecht zouden zijn dat wij zouden hebben gekozen voor abortus. Ik vind het heel knap dat er mensen zijn die een down-kindje bewust laten komen maar ik zou het niet zo makkelijk kunnen opbrengen denk ik. Natuurlijk kan er altijd wat misgaan en zijn allerlei onderzoeken niet een garantie dat je een gezond kind ter wereld gaat brengen (als er tijdens de bevalling zuurstof tekort optreedt dan kan er hersenbeschadiging optreden). Maar ik kan me wel voorstellen dat je een aantal oorzaken uit wilt sluiten.

**Geplaatst**: 06-03-03 09:22

Geplaatst: 06-03-03 09:22

Een vriendin van mij heeft die keuze helaas moeten maken.
Zij heeft een ernstige erfelijke ziekte. En de kans dat ze een gehandicapt kindje krijgt is 50%. Zij heeft dus een vruchtwaterpunctie gedaan, en daarin bleek dat het kindje de ziekte ook had. Het zou heel misvormd ter wereld kunnen komen. Dus hebben zij en haar man er voor gekozen om de zwangerschap af te breken.
Daardat we dit van dichtbij meegemaakt hebben, hebben Michel en ik het er ook wel eens over gehad. Maar wij weten niet wat we zouden doen als er sprake zou zijn van een kindje wat iets anders zou zijn dan gemiddeld. Ik denk dat je dat pas echt kunt bespreken als je voor de keuze komt te staan. Ik hoop dat ik niet voor die keuze hoef komen te staan.

**Geplaatst**: 06-03-03 09:29

Geplaatst: 06-03-03 09:29

Ik heb ook op de 1e gestemd. Zoals ik al net heb gezet in een ander topic: Als de dokteren zeggen dat het kindje iets ernstig heeft waardoor het niet normaal leven kan hebben. Zou ik er denk ik wel overnadenken over abortus! Maarja ik weet niet ligt helemaal aan het moment, tijd, hoe oud ik ben, wat me vriend wil, en meer van die dingen! Kan het nu wel gaan zeggen dit wil ik maar als het mij overkomt kan ik er heel anders opreageren!

**Geplaatst**: 06-03-03 10:23

Geplaatst: 06-03-03 10:23

Ik ga met Margreet mee, een echo kun je al aanvragen als je niet zeker weet in welke week je zit en daar kunnen ze ook al veel uit afleiden.
Een amnio kan een geringe kans op het misdragen veroorzaken.
Ook leeftijd speelt een rol en erfelijke factoren.
Maar ik zou er niet voor kiezen om een kind met handicap op de wereld te zetten, dat zou ik niet willen.
Een vriendin van mij wel, of beter gezegd wist ze het niet vantevoren en dat kindje is zo moeilijk te handhaven (combinatie van factoren) dat hij in een speciaal tehuis zit,
ze heeft het zolang mogelijk zelf geprobeert maar het ging niet.
Haar andere zoontje is gezond.

**Geplaatst**: 06-03-03 10:41

Geplaatst: 06-03-03 10:41

Percy schreef:

Ogenschijnlijk was mijn baby kerngezond maar door een dubbelsysteem van de nier en een verkeerde aansluiting in de blaas kreeg ze al snel een infectie die niet te behandelen was met antibiotica. Gelukkig was er al een plan van aanpak getrokken voor de geboorte en lag ze met twee weken oud al op de ok.

Anders was het gissen geweest waarom ze koortsig was geworden, had antibiotica niet geholpen en had ze zeer waarschijnlijk een sepsis (bloedvergiftiging) gekregen waaraan ze dan overleden zou zijn.

Ik wil geen derde kindje maar ik zou dan automatisch in aanmerking komen voor uitgebreider onderzoek en dat had ik dan ook zeker laten doen.

Dit heb ik met mijn dochter ook gehad alleen was het bij haar niet te zien op de echo die gemakt was. Na heel veel ellende en ziekenhuisopnames en een aantal operatie's is zij er toch bovenop gekomen. Het blijft een klein onderdeurtje maar dat is gelukkig alles en zij is nu al een aantal jaar medicijn vrij.

Toen ik zwanger was van mijn zoontje(waar ik toch wel erg tegenop zag) wilde het ziekenhuis vanaf de zesde maand een punctie gaan doen en allerlei onderzoeken. Na lang overwegen hebben wij besloten dit niet te doen. Ten eerste het risico wat het met zich mee brengt en ten tweede, je moet nog drie maanden zwanger zijn met de wetenschap dat je kind evt een afwijking heeft.
Wel hebben wij afgesproken dat na de geboorte er een onderzoek gedaan werd of hij hetzelfde had als mijn dochter en van te voren is alles geregeld voor het geval het wel zo mocht zijn.
Gelukkig had hij dit niet.

**Geplaatst**: 06-03-03 11:44

Geplaatst: 06-03-03 11:44

In mijn situatie is het zinvol om onderzoeken te laten doen. Mijn vriend is zelf geboren met een hartafwijking (operatief hersteld) en in mijn familie komen hartkwalen aan beide kanten voor.
Of ik het kindje zou laten aborteren hangt denk ik helemaal af van de aard van de afwijking. Of het levensbedreigend is of niet, of het te behandelen en of het kindje een redelijk kwalitatief goed leven zou kunnen leiden.
Ik denk dat ik zoiets pas kan beantwoorden als ik in de situatie zou komen...

**Geplaatst**: 06-03-03 13:55

Geplaatst: 06-03-03 13:55

[quote="chricoDit heb ik met mijn dochter ook gehad alleen was het bij haar niet te zien op de echo die gemakt was. Na heel veel ellende en ziekenhuisopnames en een aantal operatie's is zij er toch bovenop gekomen. Het blijft een klein onderdeurtje maar dat is gelukkig alles en zij is nu al een aantal jaar medicijn vrij.

Toen ik zwanger was van mijn zoontje(waar ik toch wel erg tegenop zag) wilde het ziekenhuis vanaf de zesde maand een punctie gaan doen en allerlei onderzoeken. t.[/quote]

Bij mij wilde ze het bij een eventuele volgende alleen met echo's in de gaten houden, dat had ik wel gedaan omdat het weinig risico's met zich meebrengt en niet echt belastend is.

Off-topic: die van mij is ook een onderdeurtje, ze is nog steeds veel te klein. Maar ze is gruwelijk sterk en verder gelukkig gezond.

Laat jij het kindje onderzoeken?