Geplaatst 
Ik kom net weg uit het ziekenhuis. En ik ben met een rolstoeltje naar de auto gereden...
Ik had vanavond les. Het ging best goed, tot aan de galop...
We zaten in de galop op de volte en ik haal, met best een afstand, een andere pony in. Die andere pony was al steeds aan het bokken en hij werd een beetje chagerijnig op Chica en probeerde haar dus te trappen. Maar, je kunt het misschien al raden, hij raakte Chica niet, maar mij!
Ik werd geraakt op mijn linkeronderbeen. Het deed best zeer, maar ik kon mijn voet nog wel bewegen. Het steekte een beetje, dus ik dacht dat het een schaafwondje o.i.d zou zijn. Na een rondje te hebben gestapt, om op adem te komen, ben ik gewoon weer verder gereden. We hebben zelfs in-uitjes gesprongen en dat ging best goed.
Alleen toen ik afstapte begon het weer wat te steken. Nadat ik Chica in de trailer had gezet en in de kantine was, ging ik toch maar even kijken. Ik trok mijn chap uit en zag een gat in mijn broek met wat bloed er om heen. Ik deed mijn broek een beetje omhoog en wat ik toen zag....
Er zat een gat in mijn been en je kon zelfs mijn scheenbeen zien!
Ik keek snel weg en binnen een paar seconden stond de halve kantine om mij heen. Wat bleek, die pony heeft door mijn chaps, door mijn broek en een gat in mijn been getrapt. Op naar de EHBO dus....
Gelukkig hoefde ik niet zo lang te wachten, zoals de vorige keer (3 uur).
Nadat ik had uitgelegd wat er was gebeurd was het eerste wat ik kreeg een tetanus-prik. Ik had al grote verhalen gehoord, dus was wel wat angstig, maar het viel gelukkig heel erg mee. ( Dus voor de volgenden die slachtoffer zijn: it's easy
)Na de prik kwam er een andere arts om naar mijn been te kijken.
Ik moest mijn voet bewegen en er werd op verschillende plaatsen op mijn been gedrukt om te kijken of er een spier of bot geraakt was. Dit was gelukkig niet zo.
Daarna gingen ze de wond schoonmaken en spoelen wat nog het allervervelendst was. Daarna werden er hechtpleisters geplakt en kreeg ik een verband om mijn been heen.
Ik moet een week rustig aan doen. Ik mag wel lopen, maar niet rennen en ook niet paardrijden. Balen dus, helemaal omdat ik over 2 en over 3 weekjes een wedstrijd heb....
Maar goed, het is gelukkig niks ernstigs!
Mijn moeder was wel een beetje overstuurd, haar eerste reactie was: 'Je gaat NU van dat paardrijden af!', maar dat valt nu wel weer mee en ik zit hopelijk over een weekje weer op het paard
!
, meestal is de plek waar je de prik gekregen hebt, de volgende dag behoorlijk pijnlijk 
!!
Maar ik kom je wel aanmoedigen in Lonneker hoor 
