Geplaatst 
De DA was al onderweg. Ik vlug in mijn auto gestapt en aangereden. Onderweg zat ik al vreselijke lappen vlees voor me te halen. Daar aangekomen viel de wond me dus mee. Het was wel een lelijke wond, maar het viel mee met wat ik me allemaal in mijn hoofd had gehaald. Haar voorbeen (de knie zeg maar) was superdik, en aan de buitenkant open. Ik keek zo op het bot of het vlees, het was in elk geval wit...
Ze steunde er niet op!
Ik hoorde ook dat toen ze gebeld hadden dat de receptioniste had gezegt dat ze er over 2 uur konden zijn. Gelukkig zei degene die gebeld had dat er NU iemand moest komen! Pfff...
Toen de DA was aangekomen, keek ze ff en vroeg toen aan me wat ze wilde dat ze ging doen. Ik zei dus heel direct: "maken!"
Maar goed, ze was bang dat het kapsel beschadigd was en die kleine botjes miss gebroken ofzo. Ik ben totaal niet medisch onderlegt dus wist ook niet wat ze bedoelde. Maar ze zei dat ik naar Someren moest. Zij ging de kliniek bellen en ik het vervoer regelen. Stom genoeg had ik Mario's zware auto in alle haast thuis laten staan en mijn kleine Vitara meegenomen. Maar gelukkig kon een vriendin van me (chauffeur dus) de auto van haar vader lenen.
Dus de DA nog een pijnstiller gegeven en haar been in het verband gezet. Toen moest ik met Sabiha naar de trailer toe die buiten stond te wachten. Dat ging moeizaam en langzaam. Ze liep echt op 3 benen. Ik was dus ook ontzettend bang dat ze iets gebroken had in haar been.
Maar goed, uiteindelijk stond ze op de trailer en zijn we aangereden.
In Someren aangekomen hebben ze goed naar het been gekeken, haar been gebogen en toen spoot er heel veel gewrichtsvloeistof uit. Het deed ook ontzettend zeer zag ik aan Sabiha, haar ogen draaiden wit weg van de pijn. Ik kon op dat moment ff niet meer kijken. Mijn paardje met zoveel pijn, dat deed mij ook ontzettend pijn. Tranen schoten in mijn ogen...
Ze hebben toen meteen foto's gemaakt. Toen kreeg ik een uitleg van wat ze wilde doen. Ik begreep ervan dat er niets gebroken was zo op de foto's maar dat ze wilde kijken waar dat gewrichtsvloeistof vandaan kwam, en alles wilden schoonspoelen. Omdat ze anders een infectie/ontsteking zou kunnen krijgen waarvan ze voorheen zou komen te overlijden. Maar met de operatie die ze tegenwoordig kunnen uitvoeren dat het niet meer zo vaak voorkwam. Maar daar hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan zei die...
Dus ik zei weer: "maken!"
Ook had de DA die als eerste was gekomen op stal nog gebeld naar Someren om te vragen hoe en wat het nou was. Dat vond ik wel heel netjes
Ik heb haar daar achter moeten laten. Ze zou om half 7 (het was al 17u) op de tafel liggen. Heb nog uitleg gekregen van wat er allemaal met haar zou gebeuren. Ze zou een dik verband krijgen van hoef tot bovenbeen, en ze zou zeker het weekend daar moeten blijven. Ik ben na afscheid terug naar de manege gegaan aangezien ik daar toch niets meer voor haar kon doen.
Het wachten op de manege duurde lang. Ik was vergeten te vragen hoe lang de operatie zou duren. Dus eindelijk kreeg ik om 20u30 een belletje. Nu heb ik helaas zowat nergens bereik op de manege dus ik stond als een gek te zoeken naar een plekje waar ik dat wel had. Ik viel namelijk elke keer weg. Uiteindelijk had ik buiten wat bereik en heb ik daar te horen gekregen dat de operatie goed verlopen was. Ze had een beschadiging aan haar bovenste band (knieband ), en dat het kraakbeen en de botten niet beschadigd waren. Dat hebben ze dus hersteld, en haar in het verband gezet. Ze moest daar wel wat langer blijven, ik moest rekening houden met ong 10 dagen. Wat daar precies de reden van is, ben ik door alle stress vergeten.
Ze moest nog wel bijkomen van de narcose en zou over ong een uur wakker zijn. Geen nieuws was goed nieuws.
Ik heb niets meer gehoord van hun, dus ik neem aan dat alles goed is verlopen. Maar oh wat heb ik in de stress gezeten!!
Dadelijk ga ik even naar mijn meisje toe en neem ik lekker wat wortels voor haar mee...
Overigens vond ze het daar helemaal niet leuk. Toen ik wegliep bleef ze hinniken. Dat deed mij ook al ontzettend veel pijn. Maar gelukkig is ze daar in goede handen!
