Omdat ik mijn snipperdagen toch nog lang niet op heb, heb ik vandaag lekker vrij genomen.
S’morgens ben ik naar Kawa gegaan om hem te scheren..
Ik wilde dat nog graag op de oude stal doen, omdat hij daar nu nog gewend is en lekker op zijn gemak stilstaat.
Daarna nog ff zijn staartje gewassen en meneer zag er perfect uit om te verhuizen.
Marco was ook eerder afgewerkt en we zijn s’middags Kawa op gaan halen.
Wel raar hoor.
Zo vaak dat je hem op de trailer zet, maar wetende dat hij nu na 4 jaar hier niet meer terug komt.
Maar goed, op naar nieuwe bestemming.
Daar was al een stalletje netjes schoon.
Kawa even in zijn nieuwe stal gezet en hij kreeg meteen wat brokken, dus de stal was al meteen leuker.
De stal eigenaar zei toen dat ik hem maar ff los in de binnenbak moest zetten, kon die daar ook vast wennen.
Aangezien Kawa nu in een modderige buitenbak staat(stond) en hij dus niet meer rolt, ging hij dat daar meteen uitgebeid doen.
Mijn kast moest ook nog opgehaald worden en in die tijd moesten we hem maar laten staan in de binnenbak.
Dus wij weer op weg om dat loei zware ding te halen.
Op de oude stal stond hij paar kriebel hokjes verder, dus erg veel passen en meten en we hadden hem buiten.
Op de nieuwe stal was het gelukkig minder gemanoeuvreer.
Daarna natuurlijk meteen weer gaan kijken hoe Kawa het vond, maar die had ondertussen al vriendjes gemaakt met de kleinzoon van de stal eigenaar. Een kindje van een jaar of 6.
En deze zei al meteen dat hij dit paardje wel lief vond.
Kawa stond ook echt te knuffelen, slijmbal
Ondertussen was het bijna 5 uur en werden de andere paarden binnen gezet.
En toen was de rustig wandelende en al 3x rollende Kawa ineens toch wat vlotter.
Ruig bokkend en showend moest hij laten merken dat hij er ook nog was.
Toen de paarden allemaal binnen waren heb ik Kawa ook in zijn stal gezet.
En zijn we uiteindelijk naar huis gegaan.
Nu hoop ik dat Kawa vannacht lekker slaapt.
Net zijn we nog even naar de oude stalhouder geweest met een bloemetje om hem te bedanken voor de goede zorgen van kawa.
En 1 van hun kinderen moest zo erg huilen, volgens moeder al sinds ze weet dat Kawa weg gaat.
Wat ze mist hem nu al.
En nu hebben we afgesproken dat ze Kawa maar een keer moet komen knuffelen.
