Geplaatst Hoi,
Mijn jaar had ik heel anders voor me gezien.. maar helaas is het allemaal anders gelopen. Ik probeer het verhaal kort te houden!
In januari reden wij onze eerste wedstrijd. Je was nu iets van 4 maanden mijn vriendje en ik vond samen met mijn instructrice dat we dit wel aankonden samen.. zo gezegd zo gedaan we werden 2x eerste met 204 en 207 punten.
Jij was al een ervaren paard, had ZZ zwaar gelopen met goede punten. Je was echt een 'wedstrijd' paard. Maar ik wou je ook het buitenrijden laten zien.. je was in het begin voor vrijwel alles bang maar in februari liep je als stoere vent voorop
In februari en maart hebben we ook wat wedstrijden gereden we stonden op 9 winstpunten. Omdat ik geen eigen trailer had werd wedstrijd rijden op een laag pitje gezet en genoten we van elkaar en maakte we 1000 mooie fotos
Omdat het aantal fotos niet past anders maak ik even een sprongetje.. in mei begon de ellende.. jij werd vals naar andere paarden je jaagde ze op viel ze aan, jij was niet de Tommy meer die ik kende.. de tandarts is geweest want je at ook steeds moeizamer. Hij zag wat ontstekingen maar volgens hem was dat niet de reden van gedrag.
Ik ben toen naar Slootdorp gereden om hem daar te laten onderzoeken..
Ik weet nog goed dat ie daar zo de bink speelde, mijn gouden kanjer
Helaas geen goed nieuws, maar hij zou pijnvrij zijn werd toen gezegd. Hij had EORTH in verder gevormd stadium. Omdat het slikken hem ook duidelijk zeer deed hebben we een endoscopie laten maken van zijn slokdarm.. hier zag een grote blauwe bult ze dachten aan een tumor.. Een bit zou heel dieronwaardig zijn.
Ik heb besloten dat we lekker veel zouden genieten van het heerlijke weer doormidden van vele buitenritjes..
Maar de klachten werden erger, veel erger hij begon onwijs te schudden en schuren met zijn hoofd. Niet goed. Terug naar de kliniek en opnieuw fotos.
Het bleek dat hij meer pijn had dan hij ooit had aangegeven. Hij ging nog net niet letterlijk door het plafond met voelen.
Pensioen. Hij mocht lekker van ze 'oude' dag genieten. Dit leek de DA TA en mezelf het beste. Maar dan wel met een maatje.. en laat hij nou gek op veulens zijn.. zou kocht ik in juni dit knappe hengstje Mosi.
Hij zou in november thuis komen.
In juli ben ik vaak op bezoek geweest bij dat kleine schatje. Hij groeide goed was erg lief en had een chique hoofdje, ik was verliefd!
Op stal bleef ik lekker tutten met Tom, hij genoot van t land en van alle poetsbeurten. Helaas begon hij slechter te lopen.. stijf heel stijf. Hij was altijd al een paard wat je er eerst 'doorheen' moest rijden. Helaas heb ik hiervoor nooit eerder aan de bel getrokken omdat hij niks aangaf.. hij werd slechter en slechter ze humor was ook zo veranderd.
Terug naar de kliniek.. helemaal opnieuw gekeurd.. klinisch was al niet goed, buigproef aan alle 4 de benen stokkreupel en zelfs het stilstaan deed hem zichtbaar pijn..
En toen sloeg t noodlot toe, verkalking van de pezen en banden aan alle 4 de benen, artrose in de hals.. bij de hals fotos zijn we gestopt, dit was genoeg. Hoe heeft hij zich zo sterk kunnen houden? Bij mij en bij zijn vorige eigenaar? Niemand heeft ooit iets gemerkt..
Eind juli begin augustus.. wat een k*t maanden. Onwijs gehuild, veel getut, veel bij je geweest.. nog hele dierbare fotos gemaakt..
Maar toen was het tijd om te gaan.. bedankt voor die prachtige maanden dat je van mij was en bedankt voor het jaar daarvoor waar ik je leerde kennen.. het gaat je goed
Dan staat je leven echt even letterlijk stil.. zoveel verdriet en zoveel gemis.. zo een schuldgevoel.. had ik dit niet eerder kunnen weten?
Maar alles gaat door.. ik zou Mosi krijgen in november het maatje wat voor jou bedoeld was zodat jij hem de grote wereld kon laten zien en jullie samen veel plezier konden hebben.. helaas moet ik dat nu alleen doen en zonder Tom. Maar dat maakt het geluk van Mosi niet minder.. want wat heb ik hier een geweldig veulen aan.
Veel uitgehuild die paar maanden bij Mosi, heerlijk..
En toen was het zover, 6 november stond deze kleine spook op zijn nieuwe plek
Gelijk kennis gemaakt met een fotografe ..
En nu december, geniet ik volop van Mosi en krijgt Tom een plekje, hij is zo snel en rustig van ons heen gegaan dat ik weet dat het goed zo was. Al zal het gemis nooit weggaan.
Hij groeit als kool.. ben benieuwd hoe hij er in de zomer bij loopt en wat 2017 ons gaat brengen!
Mijn jaar had ik heel anders voor me gezien.. maar helaas is het allemaal anders gelopen. Ik probeer het verhaal kort te houden!
In januari reden wij onze eerste wedstrijd. Je was nu iets van 4 maanden mijn vriendje en ik vond samen met mijn instructrice dat we dit wel aankonden samen.. zo gezegd zo gedaan we werden 2x eerste met 204 en 207 punten.
Jij was al een ervaren paard, had ZZ zwaar gelopen met goede punten. Je was echt een 'wedstrijd' paard. Maar ik wou je ook het buitenrijden laten zien.. je was in het begin voor vrijwel alles bang maar in februari liep je als stoere vent voorop
In februari en maart hebben we ook wat wedstrijden gereden we stonden op 9 winstpunten. Omdat ik geen eigen trailer had werd wedstrijd rijden op een laag pitje gezet en genoten we van elkaar en maakte we 1000 mooie fotos
Omdat het aantal fotos niet past anders maak ik even een sprongetje.. in mei begon de ellende.. jij werd vals naar andere paarden je jaagde ze op viel ze aan, jij was niet de Tommy meer die ik kende.. de tandarts is geweest want je at ook steeds moeizamer. Hij zag wat ontstekingen maar volgens hem was dat niet de reden van gedrag.
Ik ben toen naar Slootdorp gereden om hem daar te laten onderzoeken..
Ik weet nog goed dat ie daar zo de bink speelde, mijn gouden kanjer
Helaas geen goed nieuws, maar hij zou pijnvrij zijn werd toen gezegd. Hij had EORTH in verder gevormd stadium. Omdat het slikken hem ook duidelijk zeer deed hebben we een endoscopie laten maken van zijn slokdarm.. hier zag een grote blauwe bult ze dachten aan een tumor.. Een bit zou heel dieronwaardig zijn.
Ik heb besloten dat we lekker veel zouden genieten van het heerlijke weer doormidden van vele buitenritjes..
Maar de klachten werden erger, veel erger hij begon onwijs te schudden en schuren met zijn hoofd. Niet goed. Terug naar de kliniek en opnieuw fotos.
Het bleek dat hij meer pijn had dan hij ooit had aangegeven. Hij ging nog net niet letterlijk door het plafond met voelen.
Pensioen. Hij mocht lekker van ze 'oude' dag genieten. Dit leek de DA TA en mezelf het beste. Maar dan wel met een maatje.. en laat hij nou gek op veulens zijn.. zou kocht ik in juni dit knappe hengstje Mosi.
Hij zou in november thuis komen.
In juli ben ik vaak op bezoek geweest bij dat kleine schatje. Hij groeide goed was erg lief en had een chique hoofdje, ik was verliefd!
Op stal bleef ik lekker tutten met Tom, hij genoot van t land en van alle poetsbeurten. Helaas begon hij slechter te lopen.. stijf heel stijf. Hij was altijd al een paard wat je er eerst 'doorheen' moest rijden. Helaas heb ik hiervoor nooit eerder aan de bel getrokken omdat hij niks aangaf.. hij werd slechter en slechter ze humor was ook zo veranderd.
Terug naar de kliniek.. helemaal opnieuw gekeurd.. klinisch was al niet goed, buigproef aan alle 4 de benen stokkreupel en zelfs het stilstaan deed hem zichtbaar pijn..
En toen sloeg t noodlot toe, verkalking van de pezen en banden aan alle 4 de benen, artrose in de hals.. bij de hals fotos zijn we gestopt, dit was genoeg. Hoe heeft hij zich zo sterk kunnen houden? Bij mij en bij zijn vorige eigenaar? Niemand heeft ooit iets gemerkt..
Eind juli begin augustus.. wat een k*t maanden. Onwijs gehuild, veel getut, veel bij je geweest.. nog hele dierbare fotos gemaakt..
Maar toen was het tijd om te gaan.. bedankt voor die prachtige maanden dat je van mij was en bedankt voor het jaar daarvoor waar ik je leerde kennen.. het gaat je goed
Dan staat je leven echt even letterlijk stil.. zoveel verdriet en zoveel gemis.. zo een schuldgevoel.. had ik dit niet eerder kunnen weten?
Maar alles gaat door.. ik zou Mosi krijgen in november het maatje wat voor jou bedoeld was zodat jij hem de grote wereld kon laten zien en jullie samen veel plezier konden hebben.. helaas moet ik dat nu alleen doen en zonder Tom. Maar dat maakt het geluk van Mosi niet minder.. want wat heb ik hier een geweldig veulen aan.
Veel uitgehuild die paar maanden bij Mosi, heerlijk..
En toen was het zover, 6 november stond deze kleine spook op zijn nieuwe plek
Gelijk kennis gemaakt met een fotografe ..
En nu december, geniet ik volop van Mosi en krijgt Tom een plekje, hij is zo snel en rustig van ons heen gegaan dat ik weet dat het goed zo was. Al zal het gemis nooit weggaan.
Hij groeit als kool.. ben benieuwd hoe hij er in de zomer bij loopt en wat 2017 ons gaat brengen!
