Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli
Cody schreef:Aan de ene kant vind ik zelfmoord erg egoistisch...aan de andere kant kun je niet in iemands hoofd kijken. Iemand die zelfmoord pleegt is echt heel heel heel wanhopig en die denkt echt niet meer aan anderen. Ik denk dat je op zo'n moment niet meer voor rede vatbaar bent.
Kleintje schreef:Want... is het van de nabestaanden ook niet erg egoïstisch om te eisen dat iemand door blijft leven, ondanks dat zo'n iemand het zelf niet meer ziet zitten. Voor anderen is het makkelijker. Zolang ze samen zijn dan helpen ze met de problemen, maar daarna wordt de deur gesloten en gaan ze weer verder met hun leven. Je opa leefde er dag in, dag uit mee.
Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen: sja, het is jouw leven. Laat ze dan ook hierover zelf beslissen.
Kleintje schreef:Je tante heeft nu onnodig pijn. Maar ooit was je opa toch gegaan, dan had het ook pijn gedaan. Je opa is nu gelukkig, waar hij ook moge zijn. Het was zijn keus om weer bij je oma te zijn.
Pijn en verdriet mag, maar daarna komt er toch een tijd dat je het moet gaan accepteren en laten rusten.
Cody schreef:Aan de andere kant: als iemand kinderen heeft en diegene stapt uit het leven zitten de kinderen er dus mee. Zij hebben er zelf niet voor gekozen om op de wereld gezet te worden en met dat immense verdriet geconfronteerd te worden...
lis schreef:ja, dat is denk ik het moeilijkste aan zelfmoord. Misschien schuldgevoel en veel vragen. Ook het idee; "had het gezegd, ik had je geholpen" ofzo.
Gebruikers op dit forum: GoogleAdsense, GrapeshotBot, HorsePhoto, megaspan en 8 bezoekers