Nou, zoals jullie misschien weten zou ik als IJsco weer bij de eigenaars was Restar (Fell Pony) gaan rijden. Ik zou dan de enige zijn die ermee aan de gang zou gaan en had hem helemaal voor mezelf.
Ik kwam vanavond op de manege (waar Restar staat) en toen kreeg ik te horen dat Restar verkocht is. Ik wist dat hij te koop stond maar dat stond hij al meer dan een jaar dus had verwacht dat ik nog wat maandjes met hem bezig zou kunnen. Het kwam echt als een koude douche. Waarom komt er steeds iets tussen als ik eindelijk denk weer iets leuks gevonden te hebben? Eerst Matador die verkocht werd toen ik er 3 maanden op reed, toen Daisy die ik niet kon nemen omdat ik ineens het weiland niet meer mocht huren en nu Restar verkocht. Ik was gewoon helemaal verliefd op die pony.
Na les ben ik even in het weiland gaan zitten, moest echt een paar traantjes wegpinken, en toen kwam IJsco bij me staan met haar warme neus in mijn nek. Het leek net of ze me wilde troosten. Toen hield ik het helemaal niet meer omdat ik het ergste van alles nog vind dat IJsco binnenkort weer terugmoet naar de eigenaars. Mijn vriendinnetje
Er werd me een nieuw voorstel gedaan: 'co-ouderschap' over een Haflinger, Aldiera, die ook op de manege staat en binnenkort door een vrouw gekocht wordt die via onze instructrice gevraagd heeft of ik misschien belangstelling had.
Maar ja, ik heb de hoop op een pony een beetje opgegeven. Elke keer komt er iets tussen en sta ik weer met lege handen. Dus ik zie het allemaal wel, kan nu alleen maar even heel verdrietig zijn