Bokt.nl

Citaat:

Toen gingen we even mee naar het huis van Boer Hasper, hij was zijn schuur aan het verbouwen en we gingen even kijken hoe het werd. Het zag er weer heel wat moderner uit dan eerst. Nu hadden zijn koeien weer mooie elektrische waterbakken, en geen emmers die om het half uur weer gevuld moesten. We bleven wat drinken, want mevrouw Hasper had een heerlijke fruitsap gemaakt en met dit warme weer vond ik dat wel lekker. Na een gezellig half uurtje gingen Dave en ik weer naar huis. Ik zag dat de deur open stond en dacht 'Hebben papa en mama de deur expres open laten staan?' Ik vroeg het aan Dave, hij wist van niks. We liepen snel naar binnen, er lach een brief op tafel, ik pakte hem en las hardop voor: Jaja, eerlijk ruilen! Ik rende naar de plaats waar Sif en de puppy's waren, maar ze lagen er niet! Ik rende zonder iets te zeggen terug naar de buren, 'Mam, pap Sif en de puppy's zijn weg!' Ik knalde tegen de poort aan, want ik dacht dat hij open was maar hij was dicht. Ik trok aan de klink van de deur en rende de tuin in. ' Sif, de puppy's ze zijn weg, hij heeft ze gestolen!' Ik barste uit in tranen. Boer Hasper en papa rende naar huis. Ze gingen met de auto in de omgeving zoeken. Ik liet me huilend op het tuinbankje vallen. 'Waarom willen ze nou Sif, ze is net bevallen van 10 prachtige puppy's.' snikte ik. Mijn moeder trooste me 'We vinden ze echt wel, schatje. Dat beloof ik.' zei ze. 'Hoe kun je dat nou zo zeker weten? Je weet niet tot wat die vent in staat is.' zei ik boos 'Straks doet hij ze iets aan, hoe kun je zo rustig blijven?!' Mevrouw Haspel deed haar schoenen aan en pakte haar fiets. 'Ik ga ze helpen zoeken, Casandra doe jij de deur zo dicht als je hier weg gaat?' vroeg ze aan mijn moeder. 'Ik ga met je mee' zei ik en sprong achterop. We fietste weg, ik keek nog boos naar mijn moeder. 'Hoe kan ze toch zo rustig doen, ze zijn weg en misschien wel voor altijd.'dacht ik.

Ik keek over de velden en weilanden, ik zag niets, alleen onze auto in de verte. 'Wij gaan in het park en het bosje zoeken, daar kunnen ze niet met de auto komen.' We fietste eerst naar het park. Ik sprong van de fiets af en liep rond, mevrouw Haspel zou een ander paadje nemen, na een tijdje zou het pad weer bij elkaar komen en zouden we naar het bosje gaan. Ik liep en keek in iedere struik en vuilnisbak, je weet maar nooit. 'Sif waar ben je?' riep ik. Er liep een meisje langs, ik vroeg of ze een man met een hond met puppy's had gezien. 'Nee.' zei het meisje. Toen zag ik mevrouw Haspel weer, ik sprong achterop en we gingen naar het bosje. Mijn telefoon ging, 'Met Liz' antwoorde ik. Het was mijn vader of we al wat gevonden hadden. Ik zei dat we niks hadden gevonden en nu naar het bosje gingen. Toen kreeg ik boer Hasper aan de telefoon. 'Achterin het bos, staat een verlaten boswachtershuisje, kijk daar maar even.' Toen hing ik op. 'Op naar het boswachtershuisje!' zei ik tegen mevrouw Hasper. 'Ik hoop dat ze daar zijn.' zei ik.

Citaat:

We fietste heel snel naar het huisje, onderweg waren we nog uitgegleden op een zandpad. Bij het huisje wou ik heel hard Sif roepen, maar mevrouw Hasper deed haar hand voor mijn mond. 'Ssst, stel dat hij binnen is.' zei ze fluisterend. Ik liep voorzichtig naar het vieze raampje van het huisje. Ik veegte het schoon en keek erdoor, ik kon een gil niet onderdrukken. 'Sif is er met haar puppy's!' schreeuwde ik. Ik rende om het huisje heen opzoek naar de deur, maar er was geen deur. 'Geen deur?' dacht ik bij mezelf. 'Geen deur!' zei ik verbaasd. Mevrouw Hasper dacht na en zei 'Misschien is er op het dak een raampje.' Ze tilde mij op en ik klom op het dak, er zat inderdaad een luikje, maar er zat een grote ketting aan. Dat kon ik nooit openmaken dacht ik. Mevrouw Hasper riep of er een luik zat, ik antwoorde van wel, maar zei dat er en ketting op zat. Ik pakte de ketting, en hij was los. 'Hij is los, ik ga erin!' zei ik blij tegen mevrouw Hasper. Het luik ging piepend open, Sif blafte. 'He Sif, ben je daar meisje.' zei ik om haar gerust te stellen. Ze kwam kwispelend naar mij toe. Ik sprong voorzichtig in het huisje. Ik gaf haar een aai over haar kop en liep naar de puppy's toe en telde ze. 1,2,3,4...8,9,10 Ja het zijn ze allemaal. Ik tilde ze allemaal even op en gaf ze een kusje. 'Gelukkig, jullie zijn er allemaal.' zei ik blij. Mevrouw Hasper keek door het raampje. Mevrouw Hasper pakte een stevige tak en sloeg het raampje kapot. 'Geef de puppy's maar door het raam aan mij, ik heb je vader al gebeld. Ze komen er zo aan met de auto.' zei ze

Citaat:

Ik pakte de laatste puppy en gaf hem aan mevrouw Haspel. Ze hed de puppy's in haar fietstassen gedaan. 'Ze moeten toch ergens he, anders lopen ze weg.' zei ik tegen haar. 'Ja, maar een probleem, hoe halen we Sif eruit?' vroeg mevrouw Haspel aan mij. Er werd getoeterd, papa en boer Haspel kwamen langzaam aan gereden met de auto. Mijn vader stapte uit en vroeg waar de puppy's waren. 'Je raad het nooit.' zei mevrouw Haspel en deed haar fietstas open. Mijn vader en boer Haspel begonnen te lachen. 'Nee, dat raad ik zeker niet, wie stopt er nou hondjes in een fietstas?' zei hij lachend 'Maar waar is Sif?' vroeg hij. 'Hier, help me, ik krijg haar echt niet door het raampje hoor.' Mijn vader vroeg hoe ik daarbinnen was gekomen, ik zei dat ik heir was gekomen door een luik in het dak. Mijn vader haalde achteruit de auto een trappetje 'Op alles voorbereid.' zei hij terwijl hij de trap op het dak legde en er zelf ook op klom. 'Kijk uit!' zei hij en liet de trap zakken. Ik hield Sif vast om te voorkomen dat de trap boven op haar kwam, of nog erger dat mijn vader op haar sprong. Mijn vader sprong naar binnen en ik liet Sif los, ze liep kwispelend naar mijn vader die haar een aai over haar kop gaf. 'Zo dame, even klimmen en klauteren en jij bent ook weer vrij.' zei hij tegen Sif. Boer Haspel zat ook op het dak, mijn vader pakte Sif en tilde haar op. Sif bleef kwispelen en sloeg mijn vader in zijn gezicht met haar staart. 'Auw' zei hij. Hij gaf Sif aan boer Haspel. 'Ik heb haar.' zei hij. Ik liep het trappetje op en klom op het dak, mijn vader klom er ook uit en trok het trappetje er ook uit. Boer Haspel gaf de hond aan mevrouw Haspel. Sif blafte, een paar puppy's maakte wat geluid. Sif liep vlot naar de fiets een duwde hem om, een paar puppy's rolde eruit. 'Sif, kijk eens uit, doe eens voorzichtig met je kleintjes.' zei ik lachend. Sif stak haar kop in de fietstas waar nog een aantal puppy's in lagen, ze pakte ze in haar mond en legde ze naast de andere puppy's. Mijn vader legde ze in de auto in een mandje. 'Kom Sif, in de auto.' ik tikte op de achterbak van de auto en Sif sprong erin en nestelde zich tussen de puppy's. Boer Haspel had hun puppy Mascotte vast. 'Zo kleintje, jij mag ook nog even genieten van de gezellige drukte van je broertjes en zusjes.' en legde hem ook tussen de hondjes. Mijn vader deed de achterbak dicht en stapte in de auto. Boer Haspel stapte ook in. 'Ga jij mee met de auto of ga je achterop de fiets?' vroeg mijn vader aan mij. 'Ik ga mee met de fiets.' zei ik tegen hem. De auto starte en reed langzaam achteruit het pad af. Mevrouw Haspel en ik zwaaide nog even en reden zelf ook opweg naar huis.