Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-10-02 22:00

Gedicht

Geplaatst door de TopicStarter : 04-10-02 22:00

Ik heb dit gedicht net geschreven. Het gaat over mijn tante die in Mei dit afgelopen jaar op 40jarige leeftijd is overleden. Ik mis der nog elk moment van de dag Verdrietig

Herinneringen

Elke dag denk ik aan haar,
Aan hoe ze was,
Aan hoe ze nu zou zijn geweest…

Het enige wat ik nog heb zijn herinneringen,
Sommige herinneringen zijn vaag,
Anderen zijn juist weer heel helder…

Elke dag komt er wel eentje boven,
Eentje over hoe we samen konden lachen,
Of hoe we ons verdriet hebben gedeeld…

Het doet alleen zo’n pijn,
Om alleen maar,
Een herinnering te kunnen hebben…

Het liefst zou ik haar weer bij me hebben,
Haar aanraken,
Haar horen praten…

Maar het gaat niet meer,
Ik zal het toch maar,
Bij die herinneringen moeten laten blijven…

Laatst bijgewerkt door :)Ikkuh:) op 05-10-02 16:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-10-02 22:03

Geplaatst: 04-10-02 22:03

Heel mooi en gevoelig geschreven.

Sterkte met het verwerken van het verlies.

**Geplaatst**: 04-10-02 22:17

Geplaatst: 04-10-02 22:17

sterkte, heel veel sterkte

en heel mooi verwoord!

**Geplaatst**: 05-10-02 09:58

Geplaatst: 05-10-02 09:58

Een prachtig gedacht,heel mooi gescgreven vanuit je hart!
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-10-02 20:39

Geplaatst: 05-10-02 20:39

erg mooi gedicht, veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-10-02 21:12

Geplaatst: 05-10-02 21:12

Een mooi geschreven en emotioneel gedicht. Veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-10-02 22:48

Geplaatst: 05-10-02 22:48

Hardstikke goed van je dat je het zo verwoord hebt.
Via een gedicht kun je vaak goed iets verwerken.

Ik kan me goed voorstellen hoe je haar mist.
Misschien kun je eens samen met iemand anders die haar kende herinneringen ophalen en foto's bekijken enz.?
Dan worden sommige vage herinneringen soms weer heel helder. Lachen

Ze zal altijd bij je blijven in jouw hart.
En jij ook bij haar, waar ze nu ook is.
Ik weet niet hoe je over dit soort dingen denkt hoor maar uh..
Ik heb altijd geloofd dat ze ook nu nog jou kan voelen, onbewust weten hoe het met je is.
Dat ze dan ook aan je denkt en je sterkte wenst op dit moment, zoiets.

Door al die tijd dat ze in jouw leven was, werd ze een klein gedeelte van jou zelf.
Ze is er misschien niet letterlijk meer, maar dat gedeelte in jou, haar 'aandeel' van de vriendschap en liefde zeg maar, dat is er nog steeds. Voor altijd.
Misschien kun je daar een beetje troost door krijgen.
Heel veel sterkte! Lachen