Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-06-01 21:31

Geplaatst door de TopicStarter : 09-06-01 21:31

waarom?waarom gebeurt dit nou.
dat dacht ik ook nadat ik bij de vorige stal weg was gegaan:was ik daar maar nooit naartoe gegaan,dan was tink ook niet ziek geworden.dan was ze ook niet overgevoelig voor stof geworden.ik heb er zo'n bittere nasmaak van gehad,van die vorige stal.....

maar nu,nu weet ik WAAROM ik dat heb moeten meemaken.want als ik daar niet was gekomen,vervolgens weggegaan,had ik ook nooit deze prachtige stal waar ik nu sta ontdekt.
want behalve dat tink daar helemaal gezond is geworden,ik me op me gemak voel en het een waar paardenparadijs is,lopen daar ook mensen rond die mij zo ontzettend goed helpen.Han leert mij vanalles,en helpt mij met alles.
ik voel een heel dankbaar gevoel.
en ja door wat ik vorig jaar heb meegemaakt ben ik nu een veel rijker mens geworden.
want een mooiere plaats en betere begeleiding,dat had ik nergens zo goed kunnen treffen als hier...........
ik leer er zoveel.......

**Geplaatst**: 09-06-01 21:36

Geplaatst: 09-06-01 21:36

Mijn filosofie is dat je beter kunt bekijken hoe je voordeel uit de nieuwe situatie kunt halen (wat jij nu dus ook bedoelt). Maar op het moment zelf kun je daar vaak nog weinig mee en wil je vooral balen van wat je overkomen is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-06-01 21:57

Geplaatst door de TopicStarter : 09-06-01 21:57

ja dat bedoel ik precies zo zep,als je iets naars overkomt dan weet je nog niet wat voor goeds eruit zal komen.maar mijn filosofie is erop gericht dat uit alle nare ervaring je weer een mooiere ervaring ervoor terug krijgt.alleen is het zo jammer dat je dat op dat moment zelf nog niet weet.en dat bedoel ik nu te zeggen.vandaag ben ik dus die mooiere ervaring tegengekomen en weet nu dus het antwoord op mijn waarom!

**Geplaatst**: 09-06-01 22:01

Geplaatst: 09-06-01 22:01

ieder voordeel heeft zijn nadeel, en andersom..

mooi gezegd door cruiffffff

**Geplaatst**: 09-06-01 22:30

Geplaatst: 09-06-01 22:30

Dingen gebeuren niet voor niets, maar inderdaad is het wachten op het waarom vaak heel vervelend en soms kom je er nooit achter. Ik ben blij voor jou dat je dit ervaart en het ook zo ziet.
Ik heb veel pech gehad met mijn vorige paarden, maar als ik deze als eerste gehad zou hebben, had ik hem nooit zoveel gewaardeerd als nu. Lachen

**Geplaatst**: 10-06-01 00:35

Geplaatst: 10-06-01 00:35

Ik denk dat alles gebeurd met een reden, door minder leuke dingen mee te maken wordt je elke keer sterker, en leer je hoe je het bijv. de volgende keer anders moet doen. Ook al gebeuren er nog zulke nare dingen, die echt niet te begrijpen zijn, ik denk dat het toch een soort reden heeft. Lekker vaag he!

**Geplaatst**: 10-06-01 03:42

Geplaatst: 10-06-01 03:42

met die vraag zit ik nu al 1,5 jaar, waarom?
waarom moest mijn lieve natacha haar been breken en werd ze ingeslapen? Huilen

**Geplaatst**: 10-06-01 12:11

Geplaatst: 10-06-01 12:11

Ik had hetzelfde met mijn vorige verzorgpaard, waarom het maar niet wilde klikken tussen eigenaresse en mij. Waarom dit gebeurde...
Ik weet waarom ik daar nu weg ben. Ik moest verder. Andere dingen leren. Daar roestte ik vast, werd ik geblokkeerd in alles wat ik wilde doen, ik had gewoon totaal andere ambities met het paard en dat botste.
Weggaan was moeilijk, voelde verdriet maar tegelijk ook een soort opluchting. De stap was genomen, en ik ging verder.
Bij deze verzorgpaardjes moet ik nog afwachten wat het wordt, maar ik zie het wel zitten!
Ik ben het eens met Sanderijn. Alles gebeurt met een reden. En je kunt leren van iets. Doe je dat niet, val je terug in een oude gewoonte bijvoorbeeld, dan zul je opnieuw iets meemaken waardoor je weer de kans krijgt hiervan te leren.
Dus wat we ook mogen meemaken, in ieder geval worden we er beter van. Op wat voor manier is meestal nog niet duidelijk, later pas, maar in ieder geval worden we er wijzer van.
Soms zou je gewoon alles via een boekje of zo willen leren zodat je niet die praktijk doorhoeft en alle verdriet en pijn hoeft te voelen. Maar zo werkt het niet.
Trouwens, als je niet weet hoe verdriet voelt... hoe voel je dan dat grote verschil met geluk? Juist dat grote verschil maakt dat geluk zo heerlijk voelt!
Succes allemaal met leren, ik geloof dat ik nog een behoorlijk tijdje bezig ben. Maar ik hoop dat het elke keer weer zal lukken. En wat voel je als je weer eens 'voor een test slaagt'...?
Pijn die vervaagt...

Groetjes, Dorine.

**Geplaatst**: 10-06-01 12:24

Geplaatst: 10-06-01 12:24

ik weet niet hoor, pijn die vervaagt, over het algemeen wel, maar niet altijd. tijd heelt alle wonden maar kan toch niet altijd littekens voorkomen, ik ben het er ook wel mee eens dat alles een reden heeft, of tot iets goeds leidt, jammergenoeg kom je er niet altijd achter wat dat goede is.

en die pijn komt om de zoveel tijd terug als een vloedgolf waar je onder bedolven raakt, en die je weer meesleurt naar een moment van intens verdriet. dan moet je weer overeind zien te komen en je vastklampen aan de fijne dingen die je nog hebt, het is zo makkelijk om alleen de slechte of verdrietige dingen te zien, maar je moet weer door, weer verder, je over je verdriet heenzetten wat er altijd zal blijven, en weer doorleven, blij zijn met wat je hebt. door die verdrietige en pijnlijke ervaringen en momenten ga je de fijne dingen meer waarderen, je kan er van genieten zolang ze er nog zijn en realiseert je niet pas achteraf wat je had.

**Geplaatst**: 10-06-01 12:56

Geplaatst: 10-06-01 12:56

Je hebt wel gelijk, ook al vervaagt de pijn, de littekens blijven. Er zijn momenten dat ik, bij het zien van iets op televisie, bij het lezen van een gebeurtenis, ineens verander. Herinnering komen terug. Een glimlachje, met ogen, keihard. Zo bitter als ik dan kan zijn.
Seconden van pijn.
Daarom even deze:

Zoals het verwelken van de rozen
verdween ooit bij mij dat zorgeloze
dat vertrouwen in het komend jaar

ooit voelde ik mijzelf verstijven
en hoewel ik gelukkig zal blijven
ook die bitterheid blijft daar

verborgen tranen die nooit drogen
zichtbaar in verharde ogen
terwijl ik naar buiten staar

de deur stond op een kleine kier
heel even was mijn innerlijk hier
mijn hart
voelbaar.

D.

**Geplaatst**: 10-06-01 13:03

Geplaatst: 10-06-01 13:03

Dorine, wat schrijf je toch mooie gedichten!
Ik had deze al eens van je gelezen, maar hij raakt me iedere keer weer.....

**Geplaatst**: 10-06-01 13:58

Geplaatst: 10-06-01 13:58

alles gebeurt met een reden. ik weet t wel zeker.
uit moeilijke situaties kom je altijd sterker. je hebt veel meer geleerd.
op dit moment. voel ik mezelf gewoon goed. en dat straal je ook uit. het afgelopen jaar heb iik op t randje van overspannen gehangen. was afentoe helemaal over de rooie om helemaal niets. en nu heb ik t gevoel dat ikd e hele wereld aankan. ik weet dat ik een terugslag kan krijgen. dat t nog steeds niet allemaal meezit. maar op voel ik me gewoon fijn en das belangrijk. gisteravond heb ik heerlijke avond gehad. heb tot 6uur zitten praten over ven alles en nog wat. en een vriend van mij die ik niet zo heel vaak spreek. zij tegen mij. je ziet er goed uit. terwijl ik niet anders ben kwa uiterlijk. maar ik straal wat anders uit, ik straal uit dat ik me goed voel. en das al de eerste stap.

wow dorine.
die onthou ik.
uit elke situatie moet jij je voordeel trekken hoe moeilijk dat ook lijkt.

**Geplaatst**: 10-06-01 17:15

Geplaatst: 10-06-01 17:15

*zucht* ben het er wel mee eens, maar....
Hamara is verkocht omdat we niets met haar konden, ik heb van Herc geleerd dat het 'out there' absoluut geen paardenparadijs is. En dan denk ik aan Hammie, en aan waar ze naartoe is... En dan ga ik maar heel gauw aan iets anders denken. Het doet pijn dat ze er niet meer is, maar om te bedenken dat zo'n lieverd in een monster zou kunnen veranderen, daar is gewoon niet mee te leven.
Dus, met een littekentje erbij, een barstje in je hart, ga je weer verder, moet je weer verder. Maar die littekens blijven. Daarom ben ik ook best trots op alle littekens die ik in mijn leven (aan de buitenkant, maar ook binnen = alleen niet zichtbaar) heb opgelopen. Alles heeft izjn verhaal, en door het teken vergeet ik het niet. Vergeten wil ik ook niet, het maakt me wie ik ben, en daar kan ik niet onderuit. En de meeste littekens zie ik elke dag, en dan weet ik weer dat er aan alles een prijskaartje hangt, dat... enz... En ik voel de pijn. Je leert er mee leven, je leert het een plaatsje geven, maar het gaat niet over. Het heelt niet meer, er blijft een litteken, en op een gegeven moment leer je om dat te koesteren. 't Is je verleden, en daar mag je best een beetje trots op zijn!
*zucht* lot's of thinkwork done!

**Geplaatst**: 10-06-01 19:20

Geplaatst: 10-06-01 19:20

een dal moet er zijn om de top te kunnen meemaken he...
Maar heerlijk toch dat je het nu zo naar je zin hebt! Echt helemaal geweldig! Nu besef je pas hoe fijn je het eigenlijk hebt..
Als je dan denkt aan al die zielige paardjes zonder verzorger, lekker gras, eten en stalling... Verdrietig

Groetjes kim

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-01 19:28

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-01 19:28

ja kim,daarom stort ik ook wel regelmatig aan het brooke-fonds