Toon had zomaar ineens zijn oude staaktrucje uit de kast gehaald, en het was me werkelijk een raadsel waarom hij dat deed. Meestal kan ik bij zoiets wel een oorzaak vinden (mijn eigen fout, teveel paarden bij hem in de buurt, lichamelijk mankement), maar dat was nu helemaal niet aan de orde.
Ik was alleen in de bak, de dag ervoor heb ik hem aan zijn halster een kwartiertje geslingerd dus spierpijn had hij echt niet, de dag daarvoor wel gereden. Dat ging toen super en ik heb hem werkelijk een uur lang de hemel ingeprezen, afgelopen weekend twee buitenritten met hem gemaakt waar hij ontzettend van genoten heeft, maandag heeft hij vrij gehad, hele dagen staat hij in de wei, drie weken geleden is hij nagekeken door een osteopaat..... dus....?????????
Ik gaf hem de hulpen voor de linkergalop en meneer stond accuut op de rem. En dat heeft een half uur geduurd......
Hij verzette geen voet meer.Als ik hem een tik gaf kreeg ik een bok, gaf ik hem nog een tik weer een bok, een schop met mijn sporen had ook nul komma niks resultaat. Nou daar sta je dan.... Uiteindelijk kreeg ik hem een paar pasjes naar voren, dus uitgebreid beloond, maar zodra ik aan wilde draven ging de rem er weer op.
Er was niemand anders in de buurt om me met bijv. een longeerzweep te helpen, dus ik wist op een gegeven moment echt niet meer wat ik hiermee aan moest. Wel wist ik dat ik dit moest gaan winnen....
Na een half uur gezeur, gesmeek, gevraag, geschop en gemep, zonder resultaat, ben ik afgestapt en heb hem vier enorme klappen op zijn kont verkocht. Je had zijn hoofd moeten zien zeg... hij schrok zich compleet de pokken. Als je op hem zit doet een tik hem helemaal niks, maar als je naast hem staat is hij wel onder de indruk....
Ik ben er weer opgestapt en galoppeerde zo weg in de linkergalop....AAAAAAHHHH!!!!
En nu maar hopen dat hij het nu voor de rest van zijn leven weet, maar ik heb het vermoeden dat dat niet zo is. Dat staken heeft hij zes jaar lang in het manegewerk gedaan en daar veel succes mee gehad, dus af en toe zal dat waarschijnlijk de kop blijven opsteken. Ik dacht dat ik ervan af was.... maar helaas....
Ik voelde me zwaar belabberd, dit is niet mijn manier van rijden/omgang met paarden ook al heb ik twee dieren die gewoon niet snel ergens van onder de indruk zijn en best een pittige aanpak nodig hebben. Maar dit is nog nooit nodig geweest.....
Op het moment zelf was ik niet kwaad (gelukkig...), maar achteraf zat de adrenaline ergens in mijn keel of zo en ik heb er beroerd van geslapen (toch een beetje Penny???). Zo wil je toch niet met je beesten omgaan???
Toon zelf was het al heel snel weer vergeten trouwens... nadat ik mijn zadel in mijn kast had opgeborgen en terugliep naar hem, hinnikte hij naar me... Dat stelde me wel gerust moet ik zeggen, als ik hem namelijk onterecht straf moet hij over het algemeen een paar uur niks meer van me weten. Dit was dus duidelijk terecht. Maar dat maakt het niet minder vervelend.... weehhhh, toch maar konijnen gaan fokken???
Achteraf had ie de striem op zn kont staan en daar voelde ik me wel een beetje banketstaaf over, maar hij heeft nog nooit zo goed gelopen als nu, dus denk dat het niet geheel voor niks is geweest 
