De zaterdag was echter erger dan ik had durven vermoeden….
Toegeven: een schitterend terrein, goede bodem, nette bakken.
Aangekomen bleken mijn starttijden anders dan telefonisch doorgegeven maar daar was ik blij mee, ipv 65 minuten zaten er nog maar 30 minuten tussen proef 1 en 2! Vervolgens gevraagd aan ringmeester in hoeverre de M1 uitliep: 15 minuten was het antwoord. Oké, daarop ingesteld, rustig opgezadeld, weer naar ringmeester ‘o nu loopt het zeker een half uur tot 3 kwartier uit’…grrrr. Dan maar stappen. ‘Je hebt er nog 5 voor je’. Ik tellen, op een gegeven moment was de nr 3 van 5 in de ring..Ringmeester ‘je hebt er nog 3 misschien 4 voor je’. Huh?? ‘Ja die Andalusiër is er tussen door gekomen’. Ja dáág!! 
Oké weer stappen. Pak hem straks wel op dacht ik nog. Beginnen ineens 2 ringmeesters tegelijk te roepen of ik NU wil starten. Aha! Sorry paard, ff wakker worden we moeten NU! Kennelijk.…Eerste ring ligt naast tent en waarom weet ik niet maar net op dat moment moet er even een housenummer keihard gedraaid worden. 
Mijn paard kreeg een dubbele rolberoerte en ik versta de voorlezer niet. Gelukkig ken ik de proef uit mijn hoofd, maar ik rij ronduit slecht. Geen concentratie en slechte voorbereiding. Maar so what, we zijn lekker warmgedraaid voor proef 2 dus daar kan ik mijn best gaan doen! Daar kan ik nu immers ook starten? Echter…bij proef 2 is ineens de jury foetsie! Dan maar weer stappen. 
O de jury is er: rijden met die hap! En oliebol, nu is de schrijfster pleite. Stappen voor de –tigste keer. Ringmeester roept me, ik moet NU starten. Maar de jury is er toch niet??? Jawel dus pak maar op die knol. Oeps, jury weer weg voor sanitaire stop. Toen was ik echt pissed, welke jury gaat nou om de haverklap er van tussen als de hele zaak al een uur uitloopt? 
Mijn paard haakt af en geef hem eens ongelijk…De sfeer was niet te harden, het regende klachten en de organisatie was woest op de mevrouw die de planning en inschrijving zo slecht had geregeld.
Ze willen iedereen een excuusbrief sturen. Ook was er een jury ziek geworden: pure pech. Nou liep er nog wel meer mis die dag dus ondanks excuusbrief zien ze mij daar niet meer terug. Heb 2.5 uur gewacht op protocollen en ben die toen maar zelf gaan halen in de rekenkamer (vreselijk onoverzichtelijke verzameling van stááápels coupons in vrachtwagen), ik kreeg de hele mik van de Stichtste in mijn hand geduwd met de mededeling ‘hier heb je ze en ik wil ze ook niet meer terug’…uh, ‘mevrouw ik ken al die mensen niet’…antwoord ‘O nee jullie zijn natuurlijk zo’n papieren vereniging he?’. Ja en daaaag tot niet weer ziens. 
Man wat een drama. Ik vind het op zo’n dag zó ontzettend sneu voor al die vrijwilligers die keihard werken en hun best doen en vervolgens alléén maar gezeik en gezeur horen! En ik ben niet zo’n zeur, maar op een gegeven moment was ik ook behoorlijk sjaggerijnig. Niet op mijn paard want die bleef super, na 5 kwartier en 5 x opnieuw wakker geschud te zijn haakte hij af maar dat snap ik wel. Ik haakte zelf ook af. Het is een prachtlocatie, maar dat weegt niet op tegen de frustratie van een oerslechte organisatie.
