Geplaatst 
Vandaag zou de hoefsmid komen dus ik met Nienke (eigenaresse) naar Tinka toe en die naar stal gereden. Daar is ze bij de andere paarden in de bak gezet en stalgenootjes zouden wachten op de hoefsmid.
Behalve de paarden die er altijd staan waren er nu ook 2 Welshjes van de meiden van stal. Hengstjes van 1 jaar die een eindje verderop in het land staan. Nienke heeft er ook een waar ze de laatste tijd weinig mee gedaan had omdat ze in het ziekenhuis heeft gelegen.
Maar we gingen samen een poging wagen om hem ook op te halen voor de smid.
Dus gewapend met halster, touw en veel, heeeeel veel brokjes richting het land.
Daar aangekomen stond meneer in het achterste deel achter het draad.
De pony's trekken zich weinig aan van verschillende stukken land want ze duiken gewoon onder de draden door dus staan altijd overal.
Wij dachten hem nu dus ook wel onder het draad door te krijgen
Lief geprobeerd, boos geprobeerd, hij bleef ons eigenwijs aankijken. Ondertussen had ik al een paar keer een flinke stroomstoot gehad omdat ik aan een kapotte isolator het draad omhoog hield. Zo hoog, dat een Shire er nog makkelijk onderdoor kan. Maar Bo-Gyi niet. Wil niet, ga niet, loop niet.
Na een half uur proberen vertikte hij het nog steeds en toen hebben we het eerst maar opgegeven. Draad weer laten zakken en richting het hek gelopen. Nog geen 1 MINUUT later liep de etter naast ons
Hij wilde niet achterblijven en dook gewoon ff heel simpel onder het draad door 
}> GRMMMM.Halstertouw eraan en hij liep braaf mee. Tot het hek!! Daar weigerde hij ook doorheen te gaan. Etterbakje. Zo klein als ze zijn...je krijgt ze dan ook echt niet. Pony is jong, pony is helemaal niks gewend, ziet het weiland als zijn veilige plekje en wil al helemaal niet bij de rest weg.
Duwen, trekken, touw onder zijn kont door, lokken met snoepjes, klap op zijn kont, vastberaden, vragend (smekend). Weer hetzelfde verhaal.
Wil niet, ga niet, loop niet
Nienke heeft toen een stuk met hem gelopen in het land, hij moest netjes meelopen en toen hij dat uiteindelijk goed deed heeft ie zijn brokjes gehad en hebben we hem daar gelaten. Smid komt een andere keer wel weer, het was deze pony kennelijk nog teveel nu. Is veel te weinig gewend, laat staan hoefjes optillen bij een vreemde man. Dus Nienke heeft ervoor gekozen om eerst met hem bezig te gaan zodat hij gehoorzaam is en dan de smid maar weer eens bellen.
We zijn weer weggegaan naar stal. Daar werd op dat moment het eerste Welshhengstje bekapt voor het eerst. Superbraaf.
Daarna moest de tweede, een ontiegelijk dominant ding. Dat werd echt een drama. Hij haalde constant uit naar de smid, steigerde, sloeg, is 1x over de boxdeur heengesprongen met zijn voorbenen om de stal in te vluchten. Ik dacht echt dat hij zijn benen zou breken. Hij heeft flinke trappen gehad van de smid, mij is nog steeds niet duidelijk of hij op z'n flikker kreeg of dat de smid hem schopte om hem helemaal over de boxdeur te krijgen omdat hij nu halverwege hing
Daarna is hij losgekomen en is zo hard tegen de deur aangelopen dat die openvloog, hij is door het draad heengerend de bak in bij de andere paarden die hij niet kent. Hij kreeg dus flink op z'n flikker daar van de andere paarden. Duurde een half uur voor ze hem weer te pakken hadden. Toen is met pijn en moeite de praam erop gezet en zo is hij uiteindelijk toch bekapt. Hoewel het behoorlijk lang duurde voor hij opgaf. Hij bleef slaan en gillen. Na twee voetjes werd hij ineens braaf en was het klaar, hij accepteerde alles. Daarna de praam er weer af en we hebben hem overladen met snoepjes en lieve woordjes. Ik vond het heel erg om te zien hoe dit allemaal ging. Met het steigeren is hij bijna achterover geklapt op het beton. De smid wilde hem toch bekappen omdat het anders de volgende keer nog moeilijker zou gaan. Heeft hij ook gelijk in, maar het was niet leuk om te zien. Al met al zijn we dit hengstje bijna anderhalf uur in touw geweest.
Pfffff en dan heb je Tinka van 1.62 die zo mak als een lammetje is en die alles doet wat je vraagt. En zo'n kleine pony van net een meter zet de hele boel op stelten en daar ben je met 5 mensen in touw en nog lukt alles maar met moeite...Wat een dag zeg
