Geplaatst Ik heb een afspraak met hem gemaakt omdat ik nog steeds grote twijfels had bij Isolda haar doen en laten, maar mijn vinger er niet op kon leggen wat het nou eigelijk was.
Voornamelijk in haar karakter merkte ik verschil. Het is gewoon niet mogelijk om met Isolda over het strand in een sukkeldrafje aan de lange teugel te rijden, met harde wind EN richting huis.
Er werd niet meer gebokt, ze schrok niet meer van onnozele dingen en wilde niet meelopen richting het hek om te gaan rijden.
Ze was vaak zuur en ongeinterresseerd in de dingen om haar heen.
Allemaal compleet tegenovergesteld van de vorige 12 jaren. Zo'n verschil in twee maanden, dat kan niet goed zijn.
De veearts had haar helemaal behandeld in verband met hechtingen en haar voorbeen. Dat was genezen en verder zou ze gezond moeten zijn.
Hij wilde Isolda eerst in stap, draf en galop aan de longe zien, links en rechtsom.
Isolda gedraagde zich als de voorbeeldige patiente. Ze deed alles keurig braaf, ik hoefde alleen maar te fluisteren
Hij zag al wat dingen, en begon met voelen. Vervolgens kneden en masseren. Toen ging het voorbeen omhoog en dat knakte!!!
Echt een hele harde krak.
Zo zegt hij, dat was het belangrijkste geloof ik. Heel vreemd, ik dacht dat het in de rug/ achterhand zou zitten, maar het was juist de schouder waar het probleem zat. Door die schouder ging ze haar rug vast houden en ging ze korter in het achterbeen lopen.
Hij is in totaal anderhalf uur bezig geweest. Tussendoor iedere keer weer aan de longe in stap, draf en galop en ik zag de verschillen.
Na een korte behandeling liep ze heel zoekend. Niet wetend wat er met haar lichaam was. Vervolgens werd het slechter, daarna weer beter.
Na een uur kwam er een fietser over het duintje. Dat was een bron van irritatie, zoals dat alleen bij Isolda kan zijn
En daar ging ze. Staart op de rug, benen in haar nek en gaan met die banaan!
Dat heeft ze de afgelopen maanden niet laten zien, terwijl dat voor het ongeluk een dagelijks terugkerende actie was.
Ik stond te glunderen!! Van oor tot oor.
Zo moet Isolda zijn. Vol vuur en vol met streken! Geinteresseerd in alles wat er om haar heen gebeurd en klaar in de startblokken om van iedere muis een olifant te maken.
Nu afwachten. Even rusten om alles te laten bekomen, ze kan een klein beetje spierpijn krijgen.
Van het weekend (zaterdag) mag ik weer gaan rijden. Gewoon rechtuit, languit en volgens de physio ga ik mijn paard niet meer terugkennen.
Ik ben benieuwd!
Als het goed is, val ik de eerste de beste keer weer in de sloot met haar, kom bijna onder een auto omdat ze ergens midden op de weg in staking gaat, krijg ik flink wat bokken te verduren en wordt er af en toe gesprint.
Precies zo als ik het graag wil
